numer 19 - styczeń - luty 2004
BÓG ZSTĘPUJE,
ABY PROWADZIĆ – część 2
Tłumaczenie z książki „God Descends to Guide”- zebrane przez Prakasha
Chandra Mehrotra, wydane w 1997r.
PRAWDA O
DROGACH REALIZACJI
1 Ścieżka bhakti (oddania)
2 Ścieżka dżńany (mądrości)
3. Ścieżka karmy (działania)
PRAWDA O TRZECH
DROGACH
Ludzkie
uczucia i działania poruszają się trzema torami: uczuciowym, związanym z
aktywnością i dotyczącym myślenia - określanymi także jako bhakthi, karma, dżńana. Człowiek, który podąża ścieżką bhakthi czyni wszystko w duchu
wielbienia, wszystkie działania ofiarowuje Bogu oraz jest wzorem czystości
i dobroci. Człowiek wierny drugiej ścieżce, podejmuje działania nastawione
na służenie jednostce, społeczeństwu i narodowi. Czerpie on radość z takiego
rodzaju aktywności i w ten sposób realizuje cel swojego życia. Czuje, że praca
dla drugiego człowieka jest sensem życia, jego usprawiedliwieniem i celem.
Trzecim torem dąży człowiek, który dokłada starań aby zrozumieć podstawowe
zasady rządzące życiem i naturą, albo jak to wyraża Wedanta „Tatwę”.
Czy
jesteś zaangażowany w karma jogę,
poświęcając owoce twoich działań; czy w bhakthi
jogę, kontemplując wszechobecność Boga; czy w dżńana jogę, praktykując wewnętrzne dociekanie i dążąc do osiągnięcia
mądrości; istotą wszystkich tych duchowych praktyk jest Miłość.
Praktykowanie Miłości
jest Dharmą (Prawością)
Myślenie o Miłości
jest Sathją (Prawdą)
Odczuwanie Miłości
jest Śanthi (Pokojem)
Zrozumienie Miłości
jest Ahimsą (Niekrzywdzeniem)
Dla
wszystkich tych wartości to Miłość jest tym, co płynie jako wewnętrzny
prąd. Ta zasada Miłości emanująca z centrum serca musi przepajać każde działanie,
słowo i myśl.
Skutkiem
tego karma (działanie), bhakthi (oddanie) i dżńana (mądrość) nie są rozbieżne i odmienne. Są one składnikami i
dopełniają się wzajemnie. Te trzy razem tworzą Miłość Sai.
BHAKTHI (ODDANIE)
Czym
jest bhakthi? Jest to niezachwiany
przepływ Miłości do Pana. Bhakthi nie
jest jedynie powtarzaniem imienia Boga. Jest to oddanie, nieśmiertelna
i czysta Miłość do Boga. Ta Boska Miłość powinna być ustawicznie
praktykowana w twoim codziennym życiu. Każdy aspirant poszukujący Wiecznego
poprzez ścieżkę bhakthi powinien
dokładać starań, aby zdobyć następujące cechy.
Musi
trzymać się z dala od zgiełku, okrucieństw i fałszu tego świata i
praktykować prawdę, prawość, miłość i pokój. Powinien odrzucić, jako
bezwartościowe, zarówno chwalenie, jak i potępianie, uznanie
i wyszydzanie, pomyślność i przeciwności losu. Powinien odważnie
podtrzymywać wiarę w jego własną, wrodzoną rzeczywistość i poświęcić się pracy
nad postępem duchowym.
Są
trzy kolejne etapy na drodze do urzeczywistnienia Boga. Pierwszy etap, który
osiąga się przez oświadczenie „Jestem wielbicielem Boga”, gdzie Bóg jest
pojmowany jako odległa forma - jest dwaitą
(dualizmem). Drugi etap, kiedy mówisz bezpośrednio do Pana „O Panie jestem
Twoim wielbicielem” i czujesz Go wewnątrz swego serca - jest etapem wiśiśtadwaita (szczególnym dualizmem).
Trzeci etap, w którym zdajesz sobie sprawę z prawdy „O, Panie ja jestem Tobą,
a Ty jesteś mną”, gdzie nie potrafisz rozróżnić pomiędzy sobą, a Bogiem,
jest adwaitą (niedualizmem).
Chrystus mówił o tych trzech etapach,
kiedy czynił jedno po drugim, trzy oświadczenia: „Jestem wysłannikiem Boga,
Jestem Synem Boga, Ja i Mój Ojciec jesteśmy jednym.”
PIELGRZYMKA DO PRASHANTHI
NILAYAM
Przyjeżdżacie
do Prashanthi Nilayam jak samochody do warsztatu. Musicie, zatem wyjechać z nowym
lakierem. Wszystkie części poluzowane i stare, zostaną zastąpione nowymi.
Silnik wyczyszczony i zregenerowany, każda część bez zarzutu i w znakomitej
kondycji, gotowa pędzić w podróż. Każdy zły nawyk musi być zastąpiony dobrym,
żaden ślad wady nie może pozostać, serce musi być oczyszczone z wszelkiego
egoizmu. Taki jest owoc tej pielgrzymki, który musisz pozyskać.
Poza
tym pielgrzymka jest dla złagodzenia serca, poszerzenia światopoglądu i
rozszerzenia kręgu współczucia, a nie dla zbierania rzadkich zdjęć, paczek prasadamu, bożków i wyobrażeń. Te rzeczy
mają większe znaczenia dla nethra
(oko), niż dla paathra (naczynie).
Pielgrzymki powinny być tak ciche jak powieka spuszczona na oko. Po co ludzie
mieliby mleć językami, krzyczeć i spierać się, kiedy otoczeni są opieką Boga?
Prawdę mówiąc wszystkie miejsca pielgrzymek i wszystkie pielgrzymki są w
was. Jesteście zawsze na pielgrzymce.
NAMASKAARAM - MODLITWA
Gdziekolwiek
jesteś, jeśli całym sercem pragniesz otrzymać Namaskaaram (dotknięcie stóp Pana - złożenie hołdu), Moje Stopy są
przed tobą! „Ręce i stopy – wszędzie”, to było zapowiedziane. „Panie czy nie słyszysz
mojej modlitwy?” Jeżeli czujesz to do głębi twego serca, to Moje Uszy są tam.
„Czy nie widzisz o Panie?” Jeśli wołasz w ten sposób, Moje Oczy są tam
natychmiast. Gdziekolwiek jesteś, kiedykolwiek Mnie wzywasz, twój dom może stać
się Prashanthi Nilayam, twoja wioska może przemienić się w Puttaparthi. Jestem
zawsze czujny, zawsze gotowy wysłuchać i odpowiedzieć. Jeśli robisz namaskaaram, rób go z oddaniem - to
wystarczy. Kiedy składasz swoje obie dłonie poczuj, że składasz u stóp Pana
wszystkie czyny karmendriyjas (organy
działania).
Ponadto
celem namaskaaram jest dotknięcie
stóp (sparkam) Pana. Biegun ujemny majaśakti (potęga iluzji) oraz biegun
dodatni Mahaśakti (Najwyższa Boska
Moc), muszą się spotkać, aby wytworzyć duchowy prąd, który popłynie przez ciebie.
Modlitwa
musi wyłonić się ze skutku do przyczyny. Indywidualna Jaźń musi tęsknić za
Najwyższą Jaźnią. Musi ona wynurzyć się z czystego serca. Modlitwa, podobnie
jak kubek, musi być czysta, zarówno zewnątrz, jak i wewnątrz. Modlitwa nie
powinna pochodzić z języka tak, jak muzyka powstaje na płycie gramofonowej.
Kiedy pieśń nie pochodzi z głębi twojego serca, kiedy nie jesteś w niej
pogrążony jak może ona przyciągnąć ku tobie Boga? Musisz osiągnąć zaufanie do
siebie samego, wtedy samozaufanie poprowadzi do Samouświęcenia i Samourzeczywistnienia
(Samorealizacji).
ODDAWANIE CZCI
Gita głosi, że niemożliwe
jest osiągnięcie stadium bezatrybutowego i bezforemnego, bez przejścia przez
stadium czczenia Boga posiadającego atrybuty i formę. Dopóki posiadasz
przywiązanie do ciała i pozostajesz zanurzony w świadomości ciała, nie będziesz
w stanie zrozumieć i osiągnąć bezatrybutowego i bezforemnego Najwyższego.
Osiągniesz konieczne przygotowanie do czczenia bezforemnego dopiero po
przezwyciężeniu przywiązania do ciała, do świata i do wszystkich swoich innych
przywiązań.
Dopóki
czcisz Pana w formie, będziesz używał pewnych typów kwiatów fizycznych, takich
jak róże, nagietki, czy jaśmin, jakkolwiek ciało, które zajmuje się czczeniem i
kwiaty, których używasz, są nietrwałe.
Jeśli
chcesz czcić bezforemnego Boga w swoim sercu, wtedy kwiaty są inne; te kwiaty
będą trwałe. Tych osiem rodzajów kwiatów, to szlachetne cechy, które rozwijasz
w sercu i ofiarowujesz Panu. Są to kwiaty niekrzywdzenia, panowania nad
zmysłami, prawdy, cierpliwości i pobłażliwości; wytrwałości, miłości,
współczucia, dobroczynności i poświęcenia. Wszystkie te kwiaty mają
znaczenie dla wewnętrznego oddawania czci.
Aby
wznieść się do czczenia bezforemnego pierwiastka, będziesz musiał rozwijać te
kwiaty serca i używać ich w twoim oddawaniu czci. Wtedy doświadczysz
niewypowiedzianej, wiecznie trwającej radości ducha i powrócisz na drogę
prowadzącą do domu, do twojego boskiego źródła.
ŁZY
Narajana jest Panem
wód; („naaram” znaczy woda). Ale, co
jest wodą, której On jest Panem? On zamieszkuje w sercu, a Jego obecność, kiedy
jest rozpoznana, roztapia nawet najbardziej skamieniałe serce i woda
wypływa z oczu jako łzy radości, wdzięczności i spełnienia. Jego obecność
jest rozpoznawana przez człowieka, kiedy jest napełniony współczuciem, czyniącym
go smutnym, kiedy inni się smucą, a pełnym radości, kiedy drudzy odczuwają
radość. Narajana jest tym, który sprowadza do oczu łzy radości. To jest funkcją twoich gruczołów łzowych: wyrażać wewnętrzną
radość, a nie płakać jak głupiec czy tchórz.
Czy tęskniłeś, czy usychałeś, czy
płakałeś za Panem, czy roniłeś łzy skruchy, łzy triumfu podczas intonowania Jego imienia, tak pełnego
słodyczy i piękna, podczas wizualizowania Jego formy, tak pełnej piękna i
wdzięku? Mogłeś płakać, ale kto wie, za czym? Kto zna impuls, który wpędził cię
w ten smutek? Czy płaczesz z obawy, żądzy, lub dumy, czy dlatego, że Pan nie
był blisko.
„Ja
sprowadzam łzy i Ja ocieram łzy” - śpiewał ktoś. Tak, Ja ocieram łzy radości z
twoich oczu i Ja ocieram też łzy żalu.
DŻAPAMALA
Dżapamala jest bardzo pomocna
dla początkujących w sadhanie, ale
kiedy wzrastasz, dżapa musi stać się
każdym oddechem twojego życia, a wtedy przesuwanie paciorków staje się zbędnym
i uciążliwym ćwiczeniem, którym nie jesteś już zainteresowany. Zawsze, w każdym
czasie, w każdym miejscu, powinniśmy być w medytacji i to jest stan, do
którego dżapamala powinna cię doprowadzić.
Dżapamala uczy cię jedności,
chociaż ma 108 paciorków! Jeżeli są to kryształowe paciorki, możesz dostrzec
sznurek biegnący poprzez każdy paciorek, wewnętrzną rzeczywistość, na którą to
wszystko jest nanizane. Jeśli paciorki nie są przejrzyste, ciągle wiesz, że
sznurek przechodzi przez nie, utrzymuje je razem i jest podstawą dla istnienia dżapamali. Dlaczego 108 paciorków? 108
jest wynikiem, kiedy 12 jest pomnożone przez 9. 12 jest liczbą ciał
niebieskich, które przedstawiają świat obiektywny, a więc symbole aspektu sakary (świat nazw i form różnorodności,
pozorną różnorodność, przelotne obrazy). 9 jest ekranem, na którym obrazy się
pojawiają, podstawą, liną, która daje ci złudzenie węża o zmierzchu. To jest
Brahman - Bezimienny, Bezforemny, Wieczny Absolut. 9 jest liczbą Brahmana, On
jest zawsze 9, ile razy byś go nie mnożył. Więc kiedy obracasz koraliki,
uświadom sobie fakt, że istnieje zarówno prawda, jak i iluzja w świecie, że
iluzja przyciąga, rozprasza i zachwyca, kierując cię, na błędną drogę; Prawda
natomiast wyzwala cię.
NAAMA
SAMKIRTAN (ŚPIEWAJĄC IMIĘ)
Obecny wiek, często
potępiany jako Kali Juga, jest w
istocie wiekiem, w którym możemy osiągnąć wyzwolenie najłatwiej. Jest to
objawione we wszystkich świętych tekstach. Według tych pism, obecnie każdy może
być wyzwolony przez praktykowanie Naama
Samkirtanu (śpiewanie imienia Pana).
Samkirtan jest procesem
śpiewania, który powstaje w sercu, a nie w ustach, czy na języku. Jest on wyrażeniem
radosnego dreszczu, który szybuje w górę z serca, kiedy wspominana jest chwała
Boga. Śpiew jest spontaniczną manifestacją wewnętrznej ekstazy. Może on nie
tylko pomóc w procesie wyzwolenia członkom grupy, ale także być zbawienny dla
tych, którzy słuchają i nawet dla tych spoza koła słuchaczy. Cały świat może
odnieść korzyść poprzez wibracje.
Śpiewanie Imienia
Pana (Naama samkirtan) może zapewnić
pełnię szczęścia wszystkim ludziom, we wszystkich miejscach i we wszystkich
czasach. Nie ma nic wspanialszego i bardziej satysfakcjonującego. Imiona Rama,
Hari, Hare, Sai Baba, Kriszna - każde mające dwie sylaby, wywodzą się ze słowa Prema, które jest esencją i sednem Atmy. Prema, czyli Miłość musi być
natchnieniem dla naszych myśli, przenikać nasze słowa i pobudzać nasze
działania.
Naama Samkirtan należy
wykonywać ze szczególnym zwróceniem uwagi na brzmienie, melodię i synchronizację,
nastawienie i przywiązanie oraz osiągnięcie najwyższego dobra. To nie jest
śpiew dla samego śpiewania. Melodia musi wyłaniać się z serca, ze szczerej,
niekłamanej Miłości, która jest tak żarliwa, że jest ona Tapasem (poświęceniem) sama w sobie. Samkirtan śpiewany przez takich
sadhaków z pewnością wyzwoli jednostkę oraz przemieni społeczność i świat.
SATHSANG
Szukanie
dobrego towarzystwa i spędzanie czasu w braterskim kręgu nazywanym satsang, bardzo pomoże aspirantowi.
Jesteś kształtowany poprzez towarzystwo, w którym przebywasz. Kawałek żelaza
rdzewieje, kiedy znajdzie się w ziemi, lecz żarzy się, mięknie i przybiera
użyteczne kształty, kiedy zetknie się z ogniem. Najłatwiejszą i
najbardziej owocną metodą uwolnienia się od pyłu i rdzy, jest satsang.
Satsang, do którego się przyłączysz,
musi być czystszy, bardziej godny szacunku i bardziej związany z wyższymi
ideałami prawości i prawdy, niż ty sam. Towarzystwo, do którego się przyłączysz
musi być jakościowo i liczebnie wyższe i większe, niż to, w którym jesteś
teraz. Jeżeli wytrwasz w satsangu,
twoje serce utrzyma nienaruszoną czystość, lecz jeśli szukasz go tylko od czasu
do czasu, trudno będzie zasłużyć na łaskę, lub mieć w niej udział. Musisz
przyjąć wszystkie kłopoty i zdobyć się na cierpliwość szukania satsangu i pozostawania w nim,
ponieważ to, że urodziłeś się człowiekiem nie jest świadectwem chwały, lecz to,
że żyjesz jak człowiek, nadaje tę godność.
Satsang sprawia, że spotykasz się z
innymi duszami, osobami podobnego usposobienia i tworzy łączność, która ujawnia
wewnętrzną żarliwość. Satsang oznacza
spotkanie Prawdy, Prawdy, która jest wypowiadana podczas wysławiania Boga jako Sath-Ćith-Ananda. Sath jest podstawą
istnienia dla JEST, które jest podstawową Prawdą Wszechświata. Stań
w szeregu z Prawdą Sath w tobie.
Sathja (Prawda), na którą poprzez
umysł nie widzący światła nakłada się mithja
(iluzja). Przez przebywanie w Sath
płomień zostaje zapalony, świta brzask, pierzcha ciemność i wschodzi
Słońce Urzeczywistnienia (Dżńana Bhaskara).
DHJANAM (MEDYTACJA)
Dhjanam (medytacja) jest
przejściem od postawy zwróconej na zewnątrz, do skierowanej ku wnętrzu,
zwróceniem ku wewnętrznemu oku, które widzi rzeczywistą, atmiczną błogość. Aby osiągnąć tę przemianę należy być zawsze
aktywnym i pełnym nadziei, nie zważając na poświęcony czas i niezliczone
przeciwności. Djaanam - czyli
medytacja - jest działaniem wewnętrznym człowieka; pociąga to za sobą głęboki,
subiektywny spokój, oczyszczenie umysłu i napełnienie siebie światłem, które
wyłania się z Boskiej iskry wewnątrz. Oczyść swoje emocje, zbadaj swoje impulsy
i kultywuj Miłość. Tylko wtedy będziesz w stanie stać się mistrzem samego
siebie.
Mistrzostwo
jest celem procesu medytacji. Umysł jest bardzo subtelny i ekspansywny. Jest
bardzo lekki i przenikający, bujający to tu, to tam, za każdym upodobaniem,
czy pragnieniem. Więc jeżeli masz go kontrolować, musisz przywiązać do niego
coś ciężkiego.
Umysłowi trzeba
przydzielić jakąś ciężką pracę, żeby trzymać go w ryzach. Ta praca jest
nazywana dhjanam. Utrzymuj świadomość
ponad górną wargą, pomiędzy dwoma nozdrzami, przed zagięciem nosa. Weź wdech
poprzez lewe nozdrze, zamykając prawe prawym kciukiem. Gdy oddech wchodzi
szeptaj So (On), następnie wydychaj
poprzez prawe nozdrze zamykając lewe nozdrze. Kiedy oddech wychodzi wypowiadaj Ham (Ja). Wdychaj i wydychaj pomału, z
rozmysłem, pogłębiając świadomość tożsamości z Panem, którą to ćwiczenie
zapewnia, dopóki oddech i świadomość nie staną się jednym. Utrzymuj umysł jak
stróża, zwracając uwagę na wchodzące i wychodzące oddechy, słuchaj wewnętrznym
uchem Soham, które szepce oddech i
zaświadczaj prawdzie twierdzenia, że twoją istotą jest Boskość, która jest
jądrem Wszechświata. Jest to dhjanam, które
przynosi zwycięstwo.
PRAWDA O ŚCIEŻCE DŻŃANY (
MĄDROŚCI)
BÓG WEWNĄTRZ -
NAJWIĘKSZA MĄDROŚĆ
Trzy
dyscypliny są niezbędne, aby stać się świadomym boskości. Nie powinno się
podejmować żadnej działalności, jeśli człowiek ma na widoku osiągnięcie
korzyści osobistych. Intelekt i uczucia muszą być skierowane na odkrycie
Mieszkańca Serca, każde działanie powinno być wykonywane szczerze, z miłością,
bez dążenia do zdobycia osobistej korzyści, sławy, czy zysków. Przede wszystkim
słuchaj głosu Boga wewnątrz. Jeśli ktoś rozmyśla nad złym uczynkiem, ten głos
ostrzega, sprzeciwia się i doradza zaniechania go. Ukazuje wstyd, który trzeba
będzie znieść, karę, której będziemy musieli stawić czoła, niełaskę, którą spowoduje.
Wygląda to tak, jakby w tobie były dwie osobowości - jedna, która nakłania i
druga, która zapobiega. Sygnał ostrzegawczy, rada w odpowiednim momencie, są
dawane przez ducha prawości (dżangam)
w fizycznym ciele (angam). Przypomina
ci On o niedorzeczności i niebezpieczeństwie tkwiącym w identyfikowaniu
się Jaźni z ciałem, zachęca cię do rozróżniania pomiędzy dobrem a złem. To jest
Bóg królujący w każdym jako Najwyższa Mądrość, Pradżnana, Wieczny Świadek, z którym możesz się łatwo skontaktować
w głębinach medytacji.
CIAŁO
Ciało
jest ubraniem, w które ubiera się Duch Boży. Atma jest siłą napędową fizycznej
maszyny, znanej jako ciało. Używaj tego ciała, tej fizycznej maszyny dla
zrealizowania ostatecznego celu, podstawowej Prawdy, Zasady Atmy. Wycofaj się z
zewnętrznego do wewnętrznego i naucz się wizualizować Siłę napędową - Atmę. To
jest lekcja, której uczą prorocy i święte pisma. Ciało jest niezbędne, aby
zaangażować się w oczyszczające ćwiczenia, aby dążyć do zbadania istoty,
rzeczywistości Boga, Natury i Człowieka oraz by doświadczyć ekstatycznej
rozkoszy tego odkrycia. Powinno ono być utrzymywane w zdrowiu, w gotowości,
wolne od namiętności i lenistwa, zrównoważone i przygotowane na
zwycięstwo.
Atma
trwa niezmieniona, natomiast wiele rzeczy przez nią pobudzanych, mogło ulec
zmianie. Atma kontaktuje się ze zmysłami postrzegania i wpływa na umysł, który
przebudza intelekt, do rozróżniania i decydowania o linii działania. Atma
ożywia narządy myślenia, mowy, działania, wysławiania się i komunikacji.
Lekarze wiedzą, że ciało składa się z bilionów komórek, żywych i czujnych,
zajętych i aktywnych. Każda komórka jest pobudzana przez Atmę. Jest ona obecna
w każdej z nich, tak samo jak w każdym punkcie przestrzeni. Kiedy zdasz sobie z
tego sprawę, doświadczysz jej jako Promiennego, Absolutnie Wspaniałego Światła,
Nieskończonego, Nieporównywalnego, Jedynego w Swoim Rodzaju Światła.
Tylko Miłość
może objawić Boskość, ukrytą we wszystkim. Miłość jest Bogiem - żyj w
Miłości. To negatywne ciało ma w sobie pozytywną Boskość. Kiedy staniesz się
Wszystkoogarniającą Nieskończoną Miłością, Boskość zamanifestuje się w tobie i
poprzez ciebie.
KONTROLA ZMYSŁÓW
W
podróży życia narządy zmysłów są ważne. Zmysły są instrumentami, używanymi, do
kontaktowania się z naturą i gromadzenia informacji. Umysł jest ogólnym
instrumentem, który kontroluje i kieruje zmysłami.
Pięć
grubych organów; ucho, skóra, oko, język i nos, nazywanych w sanskrycie karma indriyjas, docierają do
przedmiotów zmysłów przez subtelne narządy zmysłów, nazywane dżńana indriyjas, które obejmują: słuch,
dotyk, wzrok, smak i zapach.
Powinniśmy doceniać wielką harmonię, w
której zmysły funkcjonują. Oczy spostrzegają coś atrakcyjnego, umysł chce to
dostać. Nogi prowadzą cię tam. Ręce podnoszą tę rzecz. Zdobycie jej przynosi ci
satysfakcję i radość. Następnie zobacz jak dużo wzajemnej harmonii jest
pomiędzy wszystkimi narządami zmysłów. Z powodu stopy zranionej przez kolec,
oczy ronią łzy. Jeżeli oko jest zranione, całe ciało czuje ból.
Zmysły powinny być właściwie używane.
Na przykład język, został dany człowiekowi, zarówno do spożywania zdrowego
pożywienia, jak i do mówienia uprzejmie i łagodnie. Jednak obecnie jest on
używany do spożywania narkotyków, jedzenia pokarmów pochodzących od zwierząt,
palenia, używania obraźliwych słów itp. W rezultacie, człowiek musi doświadczać
licznych kłopotów. Jeżeli każdy organ domaga się szukania przyjemności w
przedmiotach, które sam wybiera, na przykład oczy chcą oglądać filmy, język
chce smakowitych potraw, nos chce zapachu kwiatów, w jaki sposób umysł może
zaspokoić życzenia wszystkich! Wtedy umysł staje się sfrustrowany.
Błędy,
które przypisujesz zmysłom, są w istocie błędami w twoich własnych procesach
myślowych i uczuciach. Zharmonizuj swoje myśli i uczucia przez właściwą sadhanę. To znaczy samokontrolę,
używanie zmysłów do pożytecznych celów, refleksję nad tym, co słyszysz, widzisz,
smakujesz itp. Praktykowanie - co jest uznane za zbawienne - i rozwijanie
postawy równowagi - te kroki objawiają Prawdę i obdarzają pełnią Błogości.
ZNACZENIE MYŚLI
Wszystko
opiera się na myślach człowieka, które znajdują wyrażenie w zewnętrznych formach
- odbiciu jego wewnętrznej istoty. Jakkolwiek ciało jest śmiertelne, myśli są
nieśmiertelne. Siła myślowych wibracji obiega wokół świat. Tak jak fale
cieplne, fale elektryczne i fale świetlne promieniują także fale myśli.
Wibracje myślowe są przyczyną radości i smutku człowieka, zdrowia i choroby,
biedy i pomyślności, narodzin i śmierci. Życie człowieka staje się pełne
znaczenia, jeżeli kieruje on sobą w pełni świadomy siły myślowych wibracji.
Zasiewamy nasiona myśli i zbieramy
owoce działania, zasiewamy nasiona działania i zbieramy owoce charakteru,
zasiewamy nasiona charakteru i zbieramy owoce reputacji, zasiewamy nasiona
reputacji i zbieramy owoce przeznaczenia.
Z
tego jasno wynika, że nasze przeznaczenie zależy od naszych myśli. Twarz
człowieka jest jak drogowskaz, objawiając nam kierunek, w którym podróżują jego
myśli.
Poprzez dawanie schronienia złym
myślom: nienawiści, zazdrości, złości i ego, człowiek doprowadza do swojego
własnego upadku. Przez obrażanie, krytykowanie, krzywdzenie i gorszenie swoich
bliźnich, w istocie obraża on, krytykuje, krzywdzi i gorszy samego Pana.
Całkowicie nieświadomy obecności Boga w drugim człowieku oddaje się tak
haniebnemu prowadzeniu.
Człowiek powinien podejmować szczere
wysiłki, aby zobaczyć, że jego serce jest wolne od złych myśli i uczuć.
Dlatego konieczne jest skierowanie naszych myśli na szlachetną drogę. Nasze
myśli nie powinny służyć egoistycznym racjom ani rozwijaniu samozainteresowania.
Jakie są myśli, taka jest mowa. Jaka jest mowa, takie są działania. Harmonia
tych trzech prowadzi do doświadczenia Boskości, więc zważajcie na myśli i ich
drogi. Pozwólcie im wyrastać z Miłości, Miłości, która zrodzona jest z szacunku
dla wszystkich istot, bo wszystkie istoty są Boskie. Wszyscy jesteście
ucieleśnieniem Boskości. Nigdy nie zapominajcie o tej prawdzie. Tylko przez
pielęgnowanie szlachetnych i wzniosłych myśli może się rozwijać dobrobyt narodu
i świata.
Tłum.:
Wojciech Łożyński