Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

BÓG  ZSTĘPUJE,  ABY  PROWADZIĆ   numer 22 - lipiec-sierpień 2004

część  4 - zakończenie, po kliknięciu: części -1, -2, -3

JA  ZERO - ON  BOHATER

          Wykonuj każdą pracę jako ofiarę dla Boga, nie oceniaj niektórych z nich jako „moją pracę”, a innych jako „Jego pracę”. Wszystkie prace są Jego, On inspiruje, On pomaga, On wykonuje, On raduje się, On jest zadowolony, On zbiera, On sieje, istnieje jedynie On. Cała różnorodność, to tylko On widziany poprzez lustro Natury! Wszystko jest dla osiągnięcia Najwyższego i ma być użyte dla tego wzniosłego celu. Nic nie może być używane samo dla siebie. Dla bhaktów Sai jest to jedyna, właściwa droga życia. Rzeczy są nieważne, ważny jest cel a celem jest zrozumienie rzeczywistości, to znaczy Atmy, Boga.

DHARMA

          Aby służyć innym, drzewa dźwigają owoce. Aby służyć innym, rzeki dostarczają wodę. Aby służyć innym, krowy dają swoje mleko. Aby służył innym, człowiekowi dano ludzkie ciało. Jest to podstawowe prawo Natury.

Sri Sathya Sai Baba

SAI  I  DHARMA

          Naturalnie zawsze mówię o Dharmie. Przybyłem, aby ją odnowić. Nie mam innej pracy tutaj. Daję to, co jest słodkim napojem (paanakam) dla będących w niewiedzy, a równocześnie napojem Bogów (amritą) dla oświeconych. Nie możesz myśleć, że Dharma podupada tylko w Indiach, ponieważ wszyscy Awatarowie, których znasz, objawili się tutaj. Awatar musi zstąpić w miejscu, gdzie Dharma miała swój początek, gdzie jest ciągle studiowana i ceninona. Reszta świata stanowi jedynie gałęzie tego drzewa. Dla mnie nie ma ojczyzny, ani obcego kraju. Cała ludzkość musi być sprowadzona na powrót, na drogę Dharmy. Poświęcenie się obowiązkowi, zrozumienie potrzeb ludzi, robienie czegoś dla innych nieustannie i z pełnym zaangażowaniem jest Dharmą. Zanim zacznie się świętowanie 1997 roku, jako roku Dharmy, wszyscy powinni zrozumieć tę ideę - żyć nią i wdrażać ją w praktykę. Dharma nie jest nazwą, ale osobistą kulturą przyswojoną przez twoją własną Jaźń, abyś mógł żyć szczęśliwie i w pełni pokoju, oraz pozwolił innym żyć w pokoju i w radości. Pomoc niesiona innym daje ci radość, budujesz lepsze społeczeństwo i oczyszczasz swoje myśli i duszę, w której zamieszkuje Pan. Dharma uczy cię dawać radość innym, bez odczuwania potrzeby odpłaty. Dając aromat innym, jak możesz uciec od aromatu? To jest prawo natury i duchowe prawo Boga.

MIŁOŚĆ  W  DZIAŁANIU - DHARMA

          Podstawowe ludzkie wartości, wszystkie emanują z Dharmy, opartej na Prawdzie. Wyliczanie ludzkich wartości jako pięciu: Prawda, Prawość, Pokój, Miłość, Niekrzywdzenie, nie jest poprawne. Wszystkie one są fasetami jednego klejnotu, jakim jest człowieczeństwo. Wzrastają razem, są wzajemnie od siebie zależne i nierozdzielne. Dharma jest Miłością w działaniu. Miłość rozwija się na bazie wewnętrznego Pokoju, przy braku wewnętrznych konfliktów. Jak ktoś może mieć spokój, kiedy znajduje przyjemność w krzywdzeniu mową i działaniem? Miłość jest innym imieniem Dharmy. Prawdziwa Miłość jest bezcenna, nie ma w niej śladu egoizmu, nie zmienia się, jest czysta i nieskalana, zawsze wzrasta i nie ulega zmniejszeniu. Jest spontaniczna. Droga Miłości jest drogą Dharmy. Miłość owocuje pełną zapału służbą. Kto najbardziej zasługuje na Miłość? Nic na ziemi nie zasługuje na czystą Miłość bardziej, niż sam Bóg, a każdy powinien być świadomy Boga w człowieku, który jest ucieleśnieniem Boskości.

PRAWDA  W  DZIAŁANIU  -  DHARMA

          Co jest celem życia człowieka? Co powinno być jego największym osiągnięciem? Tennyson[1] głosił: „Szacunek do samego siebie, wiedza o sobie i samokontrola; już tylko te trzy prowadzą człowieka do Nieograniczonej Mocy, jako ostatecznego celu.” Odczuwanie „Ja” powinno być utrzymywane dopóki nie roztopi się w „My” i ostatecznie w „On”, z Którego woli wszystko powstało. Jest to żmudny proces, który wymaga długiej podróży, poprzez współczucie, wyrzeczenie, uczciwość, hart ducha i cierpliwość. Te cechy są siłami życia, których potrzebuje człowiek dążący do wytkniętego celu. Są odpowiednikami Prawdy, Prawości, Pokoju, Miłości i Niekrzywdzenia. Miłość nosi płaszcz prawdy. Kto jest poślubiony Prawdzie, jest zawsze młody i pełen energii. Upanishady oznajmiają, że czciciel Prawdy nie zazna wieku starego. Biblia także oznajmia, że ciało wzmacnia się, przez trzymanie się Prawdy. Prawda nie powinna być ograniczana do mowy. Musi wyrażać się w działaniu. Według proroka Mahometa tylko ten, kto jest w zgodzie z Prawdą w słowie i w czynie, może być uważany za prawdziwą istotę ludzką. Także buddyzm mówi, że każdy, bez względu na płeć, czy kraj, musi żyć w zgodzie z Prawdą. W ten sposób, Prawda mieści w sobie coś więcej, niż prawidłowe informowanie o tym, co było dostrzegane. Zawiera ona w sobie współpracę myśli, słów i czynu, oraz rozpoznanie odwiecznego świadka wszystkich trzech. Ten świadek to Jaźń, która jest - Grą Wszechjaźni.

DHARMA I PURUŚARTHAS (DHARMA  I  CELE  ŻYCIA)

          Każdy kraj jest częścią ciała Boga. Bóg jest świadomy najdrobniejszego bólu, czy uczucia, w najbardziej odległej części stworzenia, bo to także jest Jego Ciało. On jest Panem Wszechświata („Lokeśa”). On jest tajemniczym źródłem każdego działania. Miej wiarę w to i kultywuj szeroko pojętą Miłość do wszystkich („Samarasę”). Zważaj, czy nie odstępujesz od Miłości, czy nie zbaczasz z drogi prawości (Dharmy). Zdobywaj dostatek (artha), trzymając się Dharmy i zawsze mniej tylko jedno życzenie - osiągnąć wyzwolenie; to jest droga do zrealizowania 4 celów życia (Puruśartha). Niech Dharma dominuje nad bogactwem (arthą), a wyzwolenie (moksza) niech dominuje nad zmysłowym pragnieniem (kamą), wtedy twoje życie będzie pomyślne.

          Nasza gotowość do poświęcenia, tworzy prawdziwą jogę. Z czterech celów życia (Dharma, Artha, Kaama, Moksza) - człowiek będący w niewiedzy ogranicza się do bogactwa (arthy) i ziemskich pragnień (kamy). Mądry człowiek (dżńaani) szuka tylko cnoty i wyzwolenia. Jednak każdy powinien dążyć do wszystkich 4 celów życia. Można to osiągnąć przez połączenie arthy (bogactwa) z dharmą (prawością) i kamy (spełniania pragnień) z mokszą (wyzwoleniem).

DHARMA  I  GUNY[2]   

          Karma powinna być spełniana w Dharmie i poprzez Dharmę.

         Ludzie, zdominowani przez ignorancję (thamas), spełniają karmę wyłącznie dla własnych korzyści i uciekają się do wybiegów, aby na niej zyskiwać. Dla nich cel uświęca środki. Ludzie zdominowani przez namiętność (radżas), są dumni, pompatyczni i chełpią się, że są wykonawcami, dobroczyńcami i tymi, którzy doświadczają. Ludzie, zdominowani przez spokój i łagodność (sathwo gunę), pełnią karmę, nie zważając na jej owoce, pozostawiając je Panu, nie martwiąc się, czy to wiedzie do sukcesu, czy niepowodzenia. Są świadomi tylko swoich obowiązków, a nie swoich praw. W gruncie rzeczy, więcej jest radości w czasie wykonywania pracy, niż w rezultacie końcowym. Powinno to być twoim doświadczeniem.

PRAWDZIWA  DHARMA  -  ATMADHARMA

          Prawdziwą Dharmą jest zanurzenie się w Atmicznej Błogości. Wewnętrzne postrzeganie, niewzruszona wiara, tożsamość prawdziwej natury człowieka z Absolutem i zrozumienie, że wszystko jest Brahmanem, te cztery właściwości są prawdziwą Dharmą. W fizycznym świecie te cztery cechy są określane jako poszczególne jednostki, dla wygody praktyki (ale dodatkowo przesycone wewnętrzną Dharmą Atmicznej Realności). Ich nazwy to: Sathya, Santham, Ahimsa i Prema, (Prawda, Pokój, Niekrzywdzenie i Miłość). Poszczególne istoty, które są uosobieniem Absolutu mogą kierować się nimi w codziennym życiu.

          Podążanie ścieżką Dharmy, w przeszłości, jak i obecnie, polega na przestrzeganiu tych wzniosłych zasad w każdym działaniu i w każdej myśli. Sathya, Santham, Ahimsa i Prema są dzisiaj, po prostu nieprzerwanym zanurzaniem się w Atmie, wizji ustalonej na Wewnętrznej Prawdzie, kontemplowaniem swojej Prawdziwej Natury i wiedzy, że wszystko jest Brahmanem (aspektem Boga) - Jednym Jedynym. Tak więc podstawowe wartości muszą być wprowadzone, skoordynowane i zharmonizowane. Tylko wtedy mogą być nazwane Atma - Dharma.

ZJEDNOCZENIE  Z  BRAHMANEM  INSPIROWANE PRZEZ  DHARMĘ

          Ktokolwiek pokonuje swój egoizm, przezwycięża swoje samolubne pragnienia, niszczy zwierzęce odruchy i odrzuca naturalną skłonność do traktowania swego ciała, jako „ja”, ten jest z pewnością na drodze dharmy. Wie, że celem dharmy jest połączenie się fali z morzem, połączenie jaźni z Nadjaźnią. We wszystkich doczesnych działaniach, powinieneś być ostrożny, żeby nie wykroczyć przeciwko przyzwoitości, lub zasadom dobrego charakteru. Nie powinieneś grać fałszywie z podpowiedziami wewnętrznego głosu, zawsze powinieneś być gotów szanować właściwe nakazy sumienia, musisz obserwować swoje kroki, aby zobaczyć, czy nie wchodzisz komuś w drogę. Zawsze musisz być czujny, aby odkryć Prawdę poza całą tą iskrząca różnorodnością. Jest to jedyny obowiązek człowieka, twoja dharma. Płonący ogień mądrości (dżńany), który przekonuje cię, że wszystko jest Brahmanem, obraca w proch wszystkie ślady twojego egoizmu i doczesnych przywiązań. Musisz odurzyć się nektarem „jedności z Brahmanem”, to jest ostateczny cel dharmy i karmy, inspirowany przez dharmę.

AĆARDHARMA OPARTA NA ATMADHARMIE

          Dharma wyraża się w rozmaitości form. Jeżeli dotyczy poszczególnych osób znana jest jako manudharma, jeśli podąża za nią grupa osób nazywana jest warnadharma, a czasem jeśli dotyczy okresu życia określana jest jako grihasthadharma itp. Ale są to pomocnicze nazwy, a nie fundamentalna norma. Atmadharma czyli Boska dharma jest tym o czym mówię. Praktyczna dharma czy aćardharma odnosi się do przejściowych spraw i problemów, a także do fizycznych potrzeb człowieka, jego przemijających związków z obiektywnym światem. Podstawowe narzędzie tych zasad - ludzkie ciało - samo w sobie nie jest trwałe. Jak zatem mogą te dharmy być wieczne? Jak ich natura może być opisywana jako Prawda? Jeżeli w swoich codziennych zajęciach przekładasz prawdziwe wartości wiecznej dharmy, na wypełnione miłością uczynki wtedy twój obowiązek wobec wewnętrznej rzeczywistości, (atmadharmy) jest spełniony. Zawsze buduj swoje życie na atmicznym fundamencie, wtedy twój wzrost duchowy jest zapewniony. Zatem obiektywne zasady Dharmy odnoszące się do ziemskiej aktywności i codziennego życia, chociaż ważne w ich własnym zakresie muszą być przestrzegane z pełną wiedzą i świadomością wewnętrznej podstawy - Atmadharmy. Tylko wtedy wewnętrzne i zewnętrzne impulsy mogą współpracować, przynosząc błogość harmonijnego wzrostu.

CIĄGŁA ŚWIADOMOŚĆ ATMY

          W codziennym życiu, kiedy działania wypływają z podstawowego pierwiastka rzeczywistości - Atmy, każdy czyn jest ostemplowany pieczęcią Dharmy. Jednakże, kiedy motywacją jest wygoda i samolubne interesy, Dharma staje się pseudodharmą. Jest wtedy rozmaitością zniewoleń, jakkolwiek atrakcyjne by one nie były. Jak więźniowie w więzieniu są zmuszani przez strażników do chodzenia gęsiego na salę przesłuchań, czy do baraków jadalnych, tak podszepty zmysłów popychają ich niewolnika, zarówno do miejsca przykrości, jak i do miejsca ulgi. Nawet odczucia „To jest przyjaciel”, czy „To jest wróg” są błędne. To złudzenie powinno być zaniechane. Pan - ucieleśnienie Miłości jest jedynym stałym przyjacielem, krewnym, kompanem, przewodnikiem i ochraniającym. Rozpoznaj to i żyj zgodnie z tą wiedzą. To jest Dharma zbudowana na kamieniu węgielnym zrozumienia, to jest życie zbudowane na fundamencie Dharmy. Ignorowanie tej fundamentalnej podstawy, podczas gdy uwaga skoncentrowana jest na zewnętrznych atrakcjach, sprawia, że cel oddala się poza zasięg. Przywiązanie do świata może być zniszczone tylko poprzez przywiązanie do Pana. Dlaczego narzekasz, że nie możesz zobaczyć ziemi, kiedy to, co robiłeś przez cały czas, było wbijaniem wzroku w niebo. Patrz na ziemię i patrz na taflę wody, która odbija niebo. Wtedy będziesz mógł widzieć, w tym samym czasie, niebo nad sobą i ziemię poniżej. Tak samo, jeśli musisz przestrzegać satjadharmy (która przede wszystkim jest praktyką immanentnego Atmicznego pierwiastka), musisz widzieć w każdym działaniu odbicie chwały Atmy. Wtedy przywiązanie do Pana przemieni przywiązanie do świata w czystą ofiarę.

SANATHANA DHARMA

          Gdziekolwiek i w jakiejkolwiek religii, czy języku, kładzie się nacisk na Sathję, Dharmę, Śanthi i Premę, tam mamy Sanathana Dharmę. Najbardziej godną odnotowania cechą charakterystyczną Sanathana Dharmy jest jej troska o dobro ludzkości, jako całości. Ta troska wypływa ze świadomości, że wszyscy są dziećmi jednej matki. Mogą być różnice pomiędzy ludźmi w umysłowym i fizycznym męstwie. Mogą być różnice w doktrynach, jakie wyznają, oraz w wiedzy i w umiejętnościach, jakie posiadają. Nawet w zaletach mogą wystąpić różnice. Ale w stosunku do jednej rzeczy nie ma różnicy. Odnosi się to do procesu stworzenia, który jest wspólny dla wszystkich. Jest to coś, co zmusza nas do uznania równości wszystkich istot. Na bazie tej idei powinno być ustanowione nowe społeczeństwo. Boskość przejawia się w każdej istocie.

CZCICIELE DHARMY

          Ludzka osobowość znajduje swe najlepsze wyrażenie tylko w człowieku, który jest moralnie mocny. Pojęcie osoby może być przypisane tylko temu, kto przejawia ukrytą w nim, nieprzejawioną Boskość poprzez swoje postępowanie.

          Sam ludzki kształt nie czyni człowieka osobą ludzką. O jego człowieczeństwie zaświadcza zachowanie. Tylko ci, którzy wiodą uporządkowane życie, mogą być uważani za prawdziwe ludzkie istoty, przejawiające prawdziwą Boską Naturę. Wielkie historyczne postaci: Manu, Nala, Raghu, Bali, Harishchandra stanowiły przykłady najwyższego wyrażenia się ludzkiej wspaniałości. Jezus także był osobistością, która wyrażała doskonałość do jakiej zdolny jest człowiek. Prorok Mahomet był kolejną historyczną postacią, która prowadziła surowe życie prawości i duchowego dążenia.

DHARMA CHRONI TYCH, KTÓRZY CHRONIĄ DHARMĘ

          Od niepamiętnych czasów ten kraj czyni prawdę i prawe postępowanie fundamentem swojej kultury. Każdy czyn i ruch społeczny o podłożu materialnym, moralnym, administracyjnym, czy duchowym był sprawdzany i oceniany na kamieniu probierczym Prawdy i Moralności. W tym kraju żadna osoba nie może być uważana za wielką, jeśli nie jest ona także dobra. Każdy musi spełniać swoją Dharmę. Ojciec rodziny powinien podążać drogą grihastadharmy, żyjący w celibacie powinien spełniać brahmaćarjadharmę, wyrzeczony powinien spełniać sanjasdharmę. Kiedy Dharma, lub inaczej mówiąc Prawość, jest wspierana zarówno przez intelektualną moc, jak i fizyczną dzielność, powodzenie jest zapewnione. Tych dwoje - intelekt i odwaga - muszą być posłuszni nakazom Dharmy i nie mogą obwiniać jej, ani lekceważyć jej wskazówek. Najważniejszym obowiązkiem człowieka jest rozwijanie atmicznej wiedzy. Musi on usilnie walczyć, aby chronić Dharmę. Człowiek, który ochrania Dharmę jest chroniony przez Dharmę.

STRI DHARMA   

          O żeńskim pierwiastku mówi się jako o iluzji nałożonej na Siebie Samego przez Pana, jako o energii, w którą wyposażył Siebie z własnej woli. Jest to maja - żeńska forma. Oto jest powód, dla którego kobieta jest uważana za paraśakti swarupa. Jest ona wierną towarzyszką mężczyzny, jego bogactwem, jako że jest skonkretyzowaną wolą Pana. Jest tajemnicą, cudem, przedstawicielką ochraniającego pierwiastka, królową jego domu i jego dobrodziejstwem. Jest światłem domu. Dom, w którym kobieta jest taką jak opisano, gdzie mąż i żona wiodą życie w cieniu wielkich ideałów, gdzie razem wyśpiewują chwałę Imienia Pana i poświęcają się dobrym czynom, gdzie przebywa Prawda, Pokój i Miłość, gdzie regularnie czytane są święte księgi, gdzie zmysły są pod kontrolą i gdzie, dzięki wiedzy o podstawowej jedności całego stworzenia, jednakowo traktuje się wszystkie stworzenia; taki dom jest z pewnością niebem na ziemi.

DHARMA, SPOŁECZEŃSTWO I CEL     

Dharma jest korzeniem wszystkiego, jest najwyższą cnotą. Moralność jest wynikiem dharmy. Moralność nie oznacza po prostu przestrzegania pewnych zasad w życiu. Moralność oznacza trzymanie się prostej i świętej ścieżki właściwego postępowania. Moralność jest owocem dobrego postępowania. Jest to królewska droga. Szacunek do społeczeństwa opiera się na moralności. Bez morale społeczeństwo podupada. Tylko moralność tworzy, lub niszczy społeczeństwo. Dharma (właściwe działanie) jest kodeksem moralnym podtrzymującym i wznoszącym człowieka i społeczeństwo. Jest ona zbudowana na prawdzie. Służy potrzebie czasów, potrzebom społeczeństwa i określonemu celowi, dlatego jest poddawana modyfikacjom. Dharma studenta jest różna od dharmy ojca rodziny i od dharmy wyrzeczonych mnichów. Ale przez wszystkie stadia życia, Prawda, niezmienny świadek, trwa. Przyjmijcie buddhi (intelekt) jako woźnicę, wtedy praktyka dharmy poprowadzi do sukcesu.

DHARMA DLA STUDENTÓW

1.  Twoją Dharmą jako studenta jest studiować. W tej swadharmie[3] leży bezpieczeństwo, rozwój i pokój.

2.  Równolegle, z przedmiotami odnoszącymi się do wiedzy światowej, kultywuj zasady etyczne, moralne i duchowe i praktykuj sadhanę.

3.  Musisz kultywować zalecane cnoty. Ukształtuj siebie na ideał mężczyzny, lub kobiety, bądź przyczyną szczęścia dla swoich rodziców i przykładem dla innych, poprzez swoje święte myśli i czyny.

4.  Nie nabijaj sobie głowy trywialnościami, które zapełniają kolumny czasopism, absurdalnymi szczegółami z osobistego życia gwiazd. Nie fascynuj się zewnętrznymi zdarzeniami.

5.  Musisz być zawsze aktywny, zawsze czujny na drodze do dobroci, użyteczności i szczęścia.

6.  Ucz się cennych lekcji nieprzywiązywania, uprzejmego służenia, braterstwa, pokory, szczerości, hartu ducha i nieustraszoności. Strzeż ich jak skarbu, bo one pomogą jak niezawodne podpory, kiedy wejdziesz do świata aktywności.

7.  Krocz od mniejszych Prawd do większych, dopóki nie poznasz, jak osiągnąć Ostateczną Prawdę.

8.  Twoje serce musi stać się bardziej obszerne, a twoja inteligencja musi się stać bardziej wyostrzona i jasna, bo masz wielkie rzeczy do spełnienia dla siebie samego i dla ludzkości.

9.  Przyswajaj ideały obowiązku, poświęcenia i dyscypliny. Poświęcenie musi być testowane w tyglu dyscypliny i skierowane na twój zakres obowiązków.

DHARMA DLA  GURU  (NAUCZYCIELI)

1.  Dharmą nauczycieli jest uczyć. W tej swadharmie leży bezpieczeństwo, wzrost i pokój.

2.  Zasiewajcie nasiona cnoty, mądrości i wiary w sercach wychowanków.         

3.  Bądźcie przewodnikami na każdym kroku, rozwijajcie i pochwalajcie pozytywne nawyki, zdrowy rozsądek i zdrowe emocje.

4.  Obserwujcie każdy krok wychowanka i ostrzegajcie go, kiedy podejmuje błędne kroki, czy ulega złym nawykom.

5.  Jesteście lampami, od których wrażliwe serca muszą otrzymać Światło i Miłość. Dzięki temu, że trzymacie się Prawdy, Prawości, Pokoju i Miłości, możecie rozbudzać te szlachetne wartości u studentów.

6.  Nauczyciele i studenci muszą poszerzać krąg twórczego towarzystwa. Nauczyciele muszą dzielić smutki i radości wychowanków, tak żywo jak gdyby one były ich własnymi.

7.  W kontaktach z uczniami, nie zważajcie na ich wyznanie, rasę, ubóstwo, czy bogactwo.

8.  Twórzcie atmosferę zaufania. Zaufanie wzbudza Miłość. Miłość jest podstawą Pokoju. Pokój podtrzymuje Prawdę, Prawda zapewnia Błogość, a Błogość to Bóg.

9.  Pamiętajcie, że jako Guru, wy także z kolei macie Guru prowadzącego was i nadzorującego waszą służbę.

DHARMA  DLA  JEDNEGO  I  DLA WSZYSTKICH

1.  Kochaj wszystkich. Służ wszystkim. Nawet, jeśli nie możesz kochać innych, nie nienawidź ich i nie zazdrość im.

2.  Zawsze pomagaj, nigdy nie krzywdź. Jeżeli nie możesz pomóc innym, przynajmniej unikaj krzywdzenia i zadawania bólu. To też jest wielką służbą.

3.  Wybaczaj błędy innych, ale obchodź się surowo ze swoimi własnymi. Twoim obowiązkiem jest zaangażować się w swoje wewnętrzne oczyszczanie.

4.  Utrzymuj swoje słowa, myśli i czyny w harmonii. Działaj, jak mówisz. Mów jak czujesz, nie graj obłudnie ze swoim sumieniem.

5.  Czyń innym jakbyś chciał, żeby inni czynili tobie. Nie posługuj się podwójnymi normami. Traktuj wszystkich jak siebie samego.

6.  Nie marnuj i nie nadużywaj pożywienia, wody, pieniędzy, energii, czasu i wiedzy.

7.  Ciało jest jak bańka na wodzie, umysł jest szaloną małpą. Więc nie podążaj za ciałem, czy za umysłem, podążaj za sumieniem. Pamiętaj o Bogu i spokojnie oceniaj sytuacje, rozróżniając pomiędzy dobrem, a złem.

8.  Nie krytykuj żadnej religii, one wszystkie prowadzą do tego samego celu.

9.  Dharma uczy cię, abyś był spokojny, trzeźwo myślący i utwierdzony w równowadze ducha. Człowiek rodzi się i otrzymuje życie w dzierżawę, aby mógł zdobyć wiedzę o swojej tożsamości z Nieskończonym.

DHARMAMARGA I BRAHMAMARGA

          Są dwa obowiązki do spełnienia przez człowieka. Jeden, to dharmamarga (ścieżka prawości) dla tego świata, a drugi to brahmamarga - ścieżką najwyższej prawdy dla wiecznego wyzwolenia. Dharmamarga jest lewą ręką, więc może być pozostawiona. Dlaczego? Ona opuści cię sama, kiedy owoc dojrzeje. To dlatego jest nazywana „lewą”. Zostawcie ją, nie żałujcie jej. Ale trzymajcie się prawej, brahmamargi, bo ona jest ‘prawa[4]’, tak, zatem powinniście robić. Ostatecznie musicie wiedzieć, jak użyć szansy, jaką otrzymaliście w tym życiu, aby wejść w kontakt z Panem. Lampa rozsiewa światło, ale może być używana dla różnych celów - dobrych i złych. Ganges jest świętą rzeką, ale jej woda może być użyta zarówno dla dobrych jak i złych celów. Jak wykorzystacie tę szansę zależy od waszego przeznaczenia, szczęścia i ilości łaski, jaką jesteście w stanie zdobyć. Rozwijajcie wiarę, wzmacniajcie oddanie, a wszystko inne będzie wam dodane. Rama był przedstawicielem Satjam, Kriszna Premy, Budda - Śanti i Dharmy. Obecny Awatar reprezentuje wszystkie cztery - Sathję, Dharmę, Śanti i Premę.

SAI  ZSTĄPIŁ,  ABY  CIĘ  WZNIEŚĆ

          Nie jest możliwe rozważanie stworzenia i Stwórcy, albo natury i Boga - jako różnych, albo oddzielnych. Czy możemy powiedzieć, że fale są różne od morza? One są z morza, w morzu i od morza. Człowiek także jest z Boga, w Bogu i od Boga. Bańka, która powstaje w wodzie, pozostaje w wodzie. Gubi się w wodzie i pozostaje jako woda.

          Kosmos jest także bańką zrodzoną z Absolutu, egzystuje jako Absolut i rozpuszcza się w Absolucie czyli Paramatmie. Nara (człowiek) jest bańką, Bóg Narajana jest morzem. Rozpoznaj tę prawdę, jako że bańka nie może począć się bez wody. Kosmos - ten świat - nie może być poczęty bez Boga. Oczywiście fale wznoszą się i opadają, idą naprzód i cofają się, ale morze nie wykonuje takich poruszeń. Ruchy fal nie wpływają na morze. Jako konsekwencji ludzkich działań człowiek doświadcza wzlotów i upadków w życiu; wzrost i zanik. Ale Bóg w nim nie jest tym wcale poruszony. Jeśli masz lampę w domu, dlaczego iść do sąsiada? Jeśli jesteś boski, dlaczego szukać Boga gdzie indziej? Bóg nie ma określonego miejsca. On jest w tobie i dookoła ciebie. Jeżeli zwrócisz swój wzrok ku wnętrzu, będziesz go widział wszędzie. „Ekam eva adwithijam Brahma” „Imiona i formy mogą być różne, ale Bóg jest jeden.” To po to, żeby pokazać tę wrodzoną Boskość Sai zstąpił. Niektórzy ludzie mogą pytać, dlaczego każdy jest Bogiem, skoro Bóg jest wszędzie? Sai przybył, aby to objawiać i nauczać o tym. Nawet, jeżeli macie sznurek, pęk kwiatów i igłę, ciągle potrzebujecie kogoś, aby nawlókł girlandę. Nawet, jeśli macie knot, olej i naczynie, ciągle potrzebujecie kogoś, kto by zapalił lampę. Sai zstąpił, aby szerzyć światło Miłości i aby dzielić je ze wszystkimi. Od wielkości twojego serca zależy jak wiele możesz z tej miłosci przyjąć. Twoim obowiązkiem jest rozszerzać swoje serce, abyś mógł przyjąć tak wiele tej Miłości, jak tylko to jest możliwe. Korzystaj z każdej chwili, aby zrobić z niej najlepszy użytek, jakim jest rozwijanie świadomości, że Bóg jest obecny we wszystkich i we wszystkim. Kiedy będziesz umierał, musisz umierać nie jak drzewo, czy zwierzę, lub robak, ale jak człowiek który zrozumiał, że jest Bogiem. Jest to uwieńczenie wszystkich lat, które spędziłeś w ludzkiej formie.

ZAPOMNIJ O KRZYWDZIE,

JAKĄ INNI TOBIE WYRZĄDZILI.

ZAPOMNIJ DOBRO,

JAKIE ZROBIŁEŚ DLA INNYCH.

                              Śri Sathya Sai Baba

Tłum. Wojciech Łożyński

powrót do spisu treści numeru 22 - lipiec-sierpień 2004