Pielęgnujcie chwalebne dziedzictwo Bharatu (Indii)
Dyskurs Bhagawana Śri Sathya Sai Baby wygłoszony z okazji Mahashiwaratri w dniu 18 lutego 1996 r.
Sarve Bhavanthu Sukhinah;
Sarve santhu Niramayah;
Sarve Bhadhrani Pashyanthu;
Ma Kaschid-Dhuhkhino bhaveth
Ucieleśnienia miłości!
Zasadą przewodnią kultury Bharatu
jest dążenie do tego, aby wszyscy ludzie cieszyli się szczęściem i dobrobytem. Bharat jest miejscem narodzin duchowości
oraz cech takich jak dobroczynność i prawość. Jest znany z oddania sprawie pokoju
i bezpieczeństwa. W żadnym innym kraju nie można znaleźć takiego przywiązania
do prawdy, jakie panuje w Bharacie.
Ta ziemia wydała na świat nieśmiertelnych Siedmiu Mędrców. Jest miejscem
narodzin pierwszego z poetów, Walmikiego (autora eposu Ramajana) oraz mędrca Wjasę, który uporządkował Wedy.
Bharat jest ziemią, na której Rama ustanowił panowanie prawości. Bharat to święta ziemia, w której
Kriszna głosił Bhagawadgitę. To
również ziemia uświęcona przez przyjście Buddy. Ma ona zaszczyt być świadkiem
wielu wcieleń Pana.
Niestety, Bharatijowie (mieszkańcy Indii) nie dostrzegają świętej wielkości
swojego kraju. Bharat to ziemia, w której
kiedyś nie było nikogo, kto nie praktykowałby dhany (dobroczynności) lub dharmy
(prawego postępowania). Te dwie cechy stanowiły główne bogactwo narodu. Bharatijowie mieli w zwyczaju odmawiać
modlitwę przed podjęciem jakiegokolwiek działania, nawet najbardziej błahego.
Dzisiejsi młodzi chłopcy i dziewczęta są spadkobiercami tego świętego dziedzictwa.
Zarówno młodzi, jak i starsi, powinni dążyć do zachowania tego dziedzictwa. Od
czasów starożytnych Bharat był
liderem duchowości i głosił przesłanie pokoju i dobrobytu dla reszty świata. Zarówno
wtedy, jak i teraz ideałem mieszkańca Bharatu
jest: „Niech wszyscy ludzie wszystkich krajów będą szczęśliwi”.
Napełnijcie swoje umysły myślami o Bogu
Współcześni Bharatijowie
pozwalają, aby to wielkie, święte i bezcenne dziedzictwo wymykało się im z rąk.
Ich celem są czysto przyziemne i materialne korzyści.
Bharatijowie powinni zrozumieć, że tak jak ciało może być zdrowe tylko wtedy, gdy
krew jest czysta, tak prawdziwa błogość może istnieć tylko wtedy, gdy umysł
wypełniony jest myślami o Bogu. Błogość nie jest czymś odrębnym czy zewnętrznym.
Dopóki wzniosłe myśli i szlachetne uczucia wypełniają ich serca, będą
doświadczać błogości. Każda myśl rodzi się w sercu. Gdy serce jest wypełnione
miłością, każda myśl i każde uczucie stają się pełne miłości.
Dlatego mieszkańcy Bharatu
powinni dążyć do tego, aby ich serca były wypełnione miłością. Każde działanie wypływający
z serca powinno być wypełnione miłością. Należy dołożyć wszelkich starań, aby
pielęgnować tę starożytną kulturę Bharatu.
W śpiewaniu imienia Pana nie obowiązują żadne reguły i rytuały, które
należy przestrzegać. Nie jest ono regulowane przez różnice wyznaniowe, kastowe
i religijne ani przez żadne ograniczenia wiekowe.
Nie jest związane z żadnym konkretnym językiem. Jest jak łódź, z której każdy
może korzystać. To właśnie dzięki nieustannemu śpiewaniu imienia Pana Bharat jest chroniony przez wieki. Żaden
inny kraj nie może poszczycić się takim duchowym bogactwem, jakie posiada Bharat.
Prawda jest Bogiem
Jeden z pierwszych badaczy naukowych na Zachodzie oświadczył, że istnieje
podstawa wszelkiej wiedzy, wszelkiej nauki i wszelkiej mądrości. „To jest
najwyższa Prawda, a Bharat jest
pierwotnym domem tej Prawdy”. Prawda jest Bogiem i ta Prawda nigdy nie powinna
zostać zapomniana.
Badacze w innych częściach świata poszukiwali źródła wszelkiej wiedzy oraz
mądrości i odkryli, że to Bharat uznał
Prawdę za podstawę wszelkiej wiedzy. Dzisiaj ludzie nie prowadzą takich dociekań.
Miliony rupii są wydawane na nieistotne badania, na które marnuje się czas i
energię.
Boskość nie można odkryć za
pomocą eksperymentów. Różne formy oddania mogą nie prowadzić bezpośrednio do objawienia
Boga, ale wskazują drogę do Jego urzeczywistnienia. Na przykład kwaśność owoców
miodli indyjskiej (neem) i słodycz trzciny cukrowej wskazują na obecność Boskości.
Podstawą wszystkich różnorodnych zjawisk w naturze – migotania gwiazd, obrotów
planet, ognia słońca – jest Boskość. Natura głosi wszechobecność Boga. Z
podziwem patrzysz na górę. Czujesz uniesienie widząc spieniony nurt potężnej
rzeki. Widok zielonego lasu napełnia cię radością. Wszystkie te zjawiska są
przejawami boskiej tajemnicy. Całe piękno natury świadczy o podstawowej
obecności Boskości we wszystkim co istnieje.
Prawdziwe znaczenie słów „poznaj samego siebie”
Co stanowi podstawę istnienia człowieka? Jego ciało. Wszystkie siły,
które istnieją na zewnątrz, znajdują się również w ciele człowieka. Z tego
powodu mędrcy i święte pisma wzywały człowieka do odkrycia swojej prawdziwej
natury.
Co oznacza „poznanie siebie”? Prawdziwe „Ja” człowieka nie poznaje się
poprzez odkrycie jego rodowodu, zawodu, narodowości czy wykształcenia.
Wszystkie te określenia to jedynie zewnętrzne atrybuty używane do identyfikacji
osoby w codziennym życiu. Wszystkie one są związane jedynie z ciałem. Kiedy ktoś
deklaruje, że jest braminem, młodym mężczyzną lub kobietą, określenia te
odnoszą się wyłącznie do ciała.
„Poznaj siebie” nie oznacza wiedzy o wszystkim, co dotyczy ciała. Tym, co
należy poznać, jest Shariri – zamieszkujący
ciało Duch. Nie wystarczy mieć wiedzę o kszetrze
(polu, ciele). Musisz poznać Kszetradźnię
(Znawcę pola, ciała). Kriszna oświadczył w Gicie:
„Wiedz, że jestem zarówno polem (kszetrą),
jak i Znawcą pola (Kszetradźnią)”.
Człowieczeństwo polega na jedności tych dwóch aspektów. Ciało jest niezbędne do
poznania natury zamieszkującego w nim Ducha. Tylko wtedy, gdy kszetra (ciało) jest właściwie wykorzystywana,
można zrozumieć naturę Kszetradźni (zamieszkującego
Znawcy).
Jak można poznać boskie moce ukryte w człowieku? Jakie są podstawowe
wymagania, które każdy powinien spełniać? Umysł czysty jak masło, serce chłodne
i kojące jak księżyc oraz mowa słodka jak miód – gdy te trzy cechy są rozwinięte,
doświadcza się Boskości. Gdy badasz obecny stan rzeczy, odkrywasz, że umysł
jest zanieczyszczony, serce jest wypełnione goryczą, a mowa jest nacechowana
szorstkością. To nie są oznaki prawdziwego człowieczeństwa, lecz oznaki
okrutnej natury.
Dlatego każdy powinien pielęgnować słodycz mowy niczym nektar, serce kojące
jak księżyc i nieskażony umysł jak masło. Są to cechy Boskości ukrytej w
człowieku.
Człowiek jest połączeniem jantry[1], mantry[2] i tantry[3]
Królewską ścieżką do urzeczywistnienia wrodzonej Boskości w człowieku
jest duchowość. Boga można zrealizować podążając dowolną ścieżką, ale pisma
święte wskazują dziewięć ścieżek oddania, aby urzeczywistnić Boga i podają, że
śpiewanie Jego imienia jest najprostszą. Bez względu na to, jaką formę czci,
pokuty lub medytacji ktoś wybierze, podstawą jest imię Pana. Cała Rigweda jest pełna Jego imion. Jadźurweda jest kompendium mantr, a Samaweda wypełniona jest melodią. Ludzkie
serce jest połączeniem muzyki, mantry i boskiego imienia. Starożytni uważali
człowieka za harmonijne połączenie jantry,
mantry i tantry.
Ciało jest jantrą (narzędziem).
Oddech życia to mantra, a serce jest tantrą. Jaka mantra zawarta jest w oddechu życia? To „So-Ham”. Mantra „So-Ham”
(Jestem Nim) jest śpiewana przy każdym oddechu. „So” (On) to dźwięk, który pojawia się, gdy wdychamy powietrze. „Ham...” (Jestem) to dźwięk, który wydobywa
się, gdy wydychamy powietrze. Ta święta mantra jest nieustannie głoszona przez
serce przy każdym oddechu. Aby wymawiać tę mantrę, ciało jest niezbędne. Jeśli
najmniejsza część ciała zostanie uszkodzona, cały system przestaje działać, tak
jak jedna wadliwa śruba lub nakrętka może unieruchomić rakietę.
Wszystkie organy w ciele człowieka powinny funkcjonować prawidłowo. Tylko
wtedy będzie można wznieść się z poziomu ludzkiego na boski. Jak to osiągnąć?
Poprzez poświęcenie każdego działania Panu. Kiedy każde działanie wykonywane jest
ze świadomością, że służy zadowoleniu Boga, wówczas życie staje się uświęcone.
Nie ma potrzeby rezygnowania z jakichkolwiek obowiązków lub działań w życiu
codziennym. Wystarczy wykonywać każdy z nich w duchu poświęcenia Panu.
Oddanie bez wiary jest bezużyteczne
Ucieleśnienia miłości! Do wszystkiego, co chcecie osiągnąć w życiu, wiara
lub pewność siebie są niezbędne. Wiara jest dla duchowego postępu tym, czym oddech
jest dla życia. Dzisiaj widzimy pobożność bez wiary. Znane jest powiedzenie:
byk bez jarzma, koń bez wędzidła, samochód bez hamulców i umysł bez kontroli
zmysłów są niebezpieczne i bezużyteczne.
Śpiewanie imienia Pana jest niezbędne do pokonania wzburzonego oceanu
życia. To łódź, która może was przewieźć przez najgłębszy ocean. Śpiewając imię
Pana, należy być spokojnym, całkowicie bezinteresownym i czystym w sercu. Należy
unikać ostentacji i egoizmu.
Można podążać za dowolną z dziewięciu form oddania (od słuchania do
całkowitego poddania się) z czystym umysłem i w duchu bezinteresowności. Podczas
śpiewania bhadżanów nie powinno być miejsca
na rywalizację ani krytykowanie innych. Cała uwaga powinna być skupiona na imieniu
i formie Boga. W obecnej Kali Judze,
intonowanie imienia Pana jest panaceum – lekarstwem na wszelkie dolegliwości. W
Krita Judze zalecaną praktyką była dhjana (medytacja). W Treta Judze była jadźńa (rytualna ofiara). W Dwapara
Judze zaś była to arczana (czczenie
wizerunków bóstw). W Kali Judze nie
ma innych środków potrzebnych do zbawienia poza samym intonowaniem imienia Hari
(Boga). Imię Pana można intonować wszędzie, podczas podróży, przed snem lub
podczas wykonywania codziennych obowiązków. Ta łatwa i święta ścieżka została
wytyczona dla ludzi w Kali Judze.
Nadać życiu duchowości
W dzisiejszych czasach ludzie dysponują wszelkiego rodzaju
udogodnieniami. Mają szpitale, szkoły i inne instytucje, które im służą.
Jedyne, czego ludziom brakuje, to wiary w Boga. Jaki jest pożytek posiadania
wszystkiego innego? Rozwijajcie wiarę w Boga.
Obowiązkiem studentów, chłopców i dziewcząt, jest pielęgnowanie
starożytnej kultury, która dotrwała do dzisiaj jako cenne dziedzictwo. Jesteście
spadkobiercami tej kultury. Musicie wejść we wszystkie dziedziny życia na
świecie i wnosić w nie duchowość. Młodzi ludzie trwonią swoje życie na
bezsensowne konflikty. Poziom człowieczeństwa jest niski. Coraz śmielej
ujawniają się demoniczne skłonności. To właśnie młodzi ludzie powinni
przeciwstawić się tym siłom i podtrzymywać kulturę oraz ludzkie wartości Bharatu.
Jeśli rozwiniecie poczucie duchowej jedności całej ludzkości, dzisiejsze
konflikty znikną. Niezgoda stała się wszechobecna, a u ich źródła leży utrata
wiary w Boga. Pozbądźcie się zazdrości i egoizmu, a wtedy doświadczycie obecności
Boga.
Sarwa rupadharam Shantam
Sarwa
namadharam Shiwam
Sat-Chit-Ananda rupam
Adwaitam Satjam Shiwam Sundaram.
Wszystkie formy Pana wyrażają pokój. Bez względu na to, pod jakim
imieniem czcisz Boskość w swoim sercu, to jest Shiwam – Jeden bez drugiego, którego istotą jest byt-świadomość-błogość.
Gdy sat (niezmienny byt) łączy się z chit (świadomością), pojawia się ananda (błogość). To jak połączenie
cukru i wody, które tworzą słodki syrop.
Bhagawatgita naucza, że ta sama Boskość jest obecna we wszystkich istotach jako
świadomość, jest jak prąd, który rozświetla różne żarówki. Bycie świadomym tej
jedności jest najwyższym przejawem miłości.
Życzenie Maxa Muellera
Ucieleśnienia Miłości! Nie jesteście sobie w stanie wyobrazić wielkości Bharatu jako krainy mądrości, jogi,
zasług i szlachetnych czynów. Wielu cudzoziemców pragnęło narodzić się i umrzeć
na tej świętej ziemi. Wielki uczony, Max Mueller, pragnął odrodzić się w Bharacie. Był tak wielkim poszukiwaczem
prawdy, że nazwano go „Moksza Mula”
(ten, który jest zakorzeniony w wyzwoleniu). Dogłębnie przestudiował Wedy i uważał każdą grudkę ziemi Bharatu za świętą. Wszystko w Bharacie uważał za boskie. Niestety sami
mieszkańcy Bharatu (rdzenni
mieszkańcy Indii) nie mają takich samych uczuć wobec swojej ojczyzny.
Cudzoziemcy zaś mają to błogie doświadczenie i przechodzą wielką transformację.
Proces zmian nieustannie zachodzi wszędzie wokół was. Z nasiona wyrasta
drzewo, z jajka rodzi się kurczak, ale człowiek nie potrafi wzrastać ku
Boskości. Zamiast tego popada w demoniczny stan. To nie jest właściwe. Ludzkość
powinna rozwijać się od człowieczeństwa ku Boskości. Człowiek, który ewoluował
ze stanu zwierzęcego i stał się istotą ludzką powinien wzrastać ku Boskości.
Ucieleśnienia miłości!
Bez względu na sytuację, w jakiej się znajdziecie, nigdy nie dopuście do
powstania różnic religijnym. Czy to Allah, Kriszna, czy Jezus, Bóg jest jeden.
Jeden Pan ma niezliczoną ilość imion. Cel jest jeden. Nie pielęgnujcie podziału
na „moją religię” i „jego religię”. Porzućcie myślenie w kategoriach wyznań i
narodowości. Pielęgnujcie poczucie jedności całej ludzkości. To przesłanie
powinniście umacniać podczas tej świętej okazji Shiwaratri.
Shiwaratri przypada raz w roku, ale dobre cechy są w was zawsze obecne. Ciągłe
powtarzanie imienia Pana o każdej porze i w każdym miejscu jest przesłaniem Shiwaratri. Błogosławię was wszystkich,
abyście urzeczywistnili Boga poprzez oddanie oraz poprzez prawe myśli i
czyny.
– tłum. Katarzyna Bielecka
[2] Mantra –
formuła dźwiękowa w formie mistycznego słowa lub formuły.
[3] Tantra –
metodyka wykorzystywania mantr.