W służbie Boskiego Architekta

S. K. Bose – emerytowany brygadier armii indyjskiej

    Po przejściu na emeryturę z czynnej pracy jako dyrektor Indyjskiego Instytutu Technologii w Bombaju przez 17 lat oraz dyrektor I.I.T. w Kharagpur przez 5 lat, osiągając wiek 65 lat we wrześniu 1975 roku, przybyłem, aby zamieszkać u Bhagawana Baby i służyć Mu w dowolny sposób, w jaki zechce mnie wykorzystać. Pamiętając Jego przesłanie: „Służba człowiekowi jest służbą Bogu”, pragnąłem zaangażować się w bezinteresowne działania z czystym sercem, nie oczekując niczego w zamian poza łaską Bhagawana.
     Dr J.S. Hislop, ówczesny prezydent Organizacji Sai w USA, nalegał, abym ujawnił, w jaki sposób udało mi się zrealizować projekty budowlane wyznaczone przez Bhagawana, których nigdy nie udałoby się osiągnąć zwykłemu budowniczemu w wyznaczonym czasie i w panujących okolicznościach. Od tego czasu Pan pobłogosławił mnie wieloma innymi możliwościami służenia Mu.
     Opowiem pokrótce tylko o moich doświadczeniach jako instrumentu w rękach Boga przy budowie szkół Sathya Sai.
      Był to dla mnie również proces samokształcenia. Najlepszą edukacją, jaką otrzymujemy, jest ta, dzięki której kształcimy siebie – proces, który trwa przez całe życie. Zgodnie z nauką Ramakrishny Paramahamsy, przyszliśmy na ten świat, ponieważ w naszych poprzednich wcieleniach zapomnieliśmy o istnieniu Boga i o tym, że powinniśmy Go kochać. Nie wolno nam powtórzyć tych błędów ponownie. Urzeczywistnienie Boga jest celem i przeznaczeniem ludzkiego życia. Wszystko, co robimy, musi być ofiarą dla Boga.
Chciałbym opowiedzieć o wspaniałych lekcjach, których nauczyłem się podczas prac budowlanych przez ostatnie dwie dekady bezpośrednio pod kierownictwem Bhagawana Baby.

Sarwa Dharma Stupa[1]

    Pierwszą pracą, którą otrzymałem we wrześniu 1975 roku, była budowa Sarva Dharma Aikya[2] Stupy, mającej upamiętnić Jego 50. urodziny. Prace musiały zostać ukończone do 23 listopada w ciągu 60 dni roboczych, bez pomocy jakiegokolwiek wykonawcy. Wszystkie prace miały być wykonywane wyłącznie przez niewykwalifikowanych wielbicieli Sai. W ten sposób rozpoczęto budowę. Podstawa stupy o wysokości 2,1 metra została wykonana przez usypanie ziemi przywiezionej z odległego miejsca. Przez trzy dni wszyscy pracowaliśmy razem, kończąc usypywanie ziemi, na której miały być położone betonowe płyty jako podstawa dla sthambhy (kolumny) o ogromnym betonowym zwieńczeniu w kształcie otwierających się płatków kwiatu lotosu – każdy płatek o długości 3,3 metra. Około 3 nad ranem na miejsce budowy spadł ulewny deszcz. Obudziłem się i pomyślałem, że deszcz na pewno wyrządził wielkie spustoszenie na nowo usypanych, pochylonych ziemnych powierzchniach z pięciu stron planowanej stupy. Wczesnym rankiem poszedłem na miejsce, aby zobaczyć dokładny rozmiar szkód spowodowanych przez deszcz. Byłem całkowicie zaskoczony, widząc, że powierzchnie wypełnione ziemią nie wykazywały żadnych oznak erozji spowodowanej przez deszcz. Przez chwilę wyobraziłem sobie, że leela Pana Kriszny, polegająca na uniesieniu góry Govardhana Giri, została ponownie odegrana przez Bhagawana Babę, który osłonił niewidzialnym parasolem teren stupy, aby go chronić przed deszczem. Kiedy Bhagawan, jak zwykle, przyszedł o 10 rano, aby zobaczyć postęp prac, podszedłem do Niego ze złożonymi dłońmi i powiedziałem: „Tego ranka byłem świadkiem bezprecedensowej chwały Boga”. Dał mi lekcję na miejscu, mówiąc: „kiedy jakakolwiek praca jest wykonywana przez wielbicieli z pełnym oddaniem, nie może jej spotkać żadna szkoda”. Mogłem być świadkiem, jak Bhagawan pomagał w pracach budowlanych w innych miejscach poprzez swoją boską sankalpę (wolę).
     Byłem odpowiedzialny za ukończenie budowy. Po spotkaniu Central Trustu w świątyni, wszyscy jego członkowie przybyli na miejsce razem z Bhagawanem Babą, który polecił mi wymieszać beton i położyć go przed Nim. Następnie podawał pojemnik z betonem każdemu członkowi trustu, który wylewał beton do szalunku kolumny. Ta kolumna widnieje na okładce Sanathana Sarathi, duchowego miesięcznika Bhagawana.
   Następnego dnia studenci z męskiego koledżu w Prasanthi Nilayam, a później z żeńskiego koledżu w Anantapur, w sztafecie podawali pojemniki z betonem szalunku kolumny. Cały projekt został ukończony w ciągu 60 dni. Majestatyczna kolumna, głosząca przesłanie Bhagawana o jedności wszystkich religii, stoi jako pomnik oddania tych, którzy pomogli w jej budowie z błogosławieństwem Bhagawana.

Sarwa Dharma Stupa

Audytorium koledżu w Brindawanie

    Moim następnym zadaniem była budowa audytorium na północnym krańcu koledżu w Brindawan (Whitefield), z miejscami siedzącymi dla tysiąca osób oraz czterema pokojami gościnnymi z przodu. Audytorium zostało ukończone pod koniec marca 1977 roku, tak aby letni kurs mógł się odbyć w maju. Prace te podjęto tuż po zakończeniu budowy akademika nr 1 z dużą jadalnią dla 600 studentów, który został ukończony w ciągu 13 miesięcy. Podczas gdy Bhagawan Baba oprowadzał ważnych gości, aby zobaczyli prace budowlane w koledżu, jeden z nich zapytał mnie: „Kto jest architektem tego budynku?”. Wskazałem na Bhagawana Babę, który stał nieco przed nami.

Audytorium koledżu w Brindawanie

Latarnia na Widjagiri

   Chciałbym opowiedzieć jeszcze o swoim doświadczeniu związanym z budową pięknego budynku położonego na szczycie wzgórza, które dziś znane jest jako Widjagiri – budynek administracyjny Instytutu Wyższego Nauczania im. Śri Sathya Sai. Ten majestatyczny budynek górujący nad otaczającym krajobrazem jest punktem orientacyjnym, który przyciąga wzrok i zachwyca wszystkich przyjeżdżających do Prasanthi Nilayam. Grecki wielbiciel Baby wysłał Mu pocztówkę przedstawiającą elewacje czterech klasztorów w Grecji. Bhagawan Baba wybrał jeden z nich jako wzór dla budynku administracyjnego. Poleciałem do Bombaju z tą pocztówką do biura architektów pani H. Godbole, aby zlecić wykonanie projektu. Po trzech dniach przywiozłem projekt przygotowany przez pana S.K. Athale z zespołu architektów. Bhagawan Baba zatwierdził główny projekt, ale nie podobał mu się wygląd kopuł wieńczących szczyt budynku. Chciał, aby te kopuły zostały zastąpione elementami inspirowanymi świątynią z Somnath[3] oraz świątyniami buddyjskimi. Mogliśmy jednak rozpocząć budowę budynku aż do poziomu dachu, a w tym czasie pan Athale mógł przygotować inny projekt kopuł zgodnie z życzeniami Bhagawana. Cały budynek musiał zostać ukończony w ciągu dziewięciu miesięcy, tak aby mógł zostać uroczyście otwarty 22 listopada 1982 roku.
   Ukończono go na czas i został otwarty przez Bhagawana w obecności premiera stanu Karnataka, Sri Gundu Rao. Ważną lekcją jaką wyniosłem z ukończenia tej pracy, była to, że bez względu na to, jak trudne zadanie powierzy mi Bhagawan Baba, dzięki niezachwianej wierze i oddaniu, Jego dzieło zawsze zostanie ukończone ku zadowoleniu wszystkich. Nie było jednego głównego wykonawcy, ale kilku podwykonawców, którzy pracowali nieustannie zgodnie z moimi wskazówkami. Tutaj ponownie widzieliśmy boskiego Architekta wykonującego Swoją pracę w sobie tylko znany tajemniczy sposób.
     Wspomnę również o tym, jak powstał majestatyczny budynek zwany Santhi Wedika, zbudowany na stadionie Hill Wiew, aby umożliwić Bhagawanowi wygłaszanie dyskursów do setek tysięcy wielbicieli, którzy mieli przybyć do Prasanthi Nilayam z okazji Jego 60. urodzin – 23 listopada 1985 roku. Budowę rozpoczęto w styczniu 1985 roku i ukończono na długo przed 60. urodzinami. Santhi Wedika to wyjątkowa konstrukcja, nie tylko ze względu na jej unikalne cechy architektoniczne, ale również ze względu na nowatorskie rozwiązania inżynieryjne. Centralna kopuła (o długości  21,3 metrów i szerokości 12,2 metrów) została wykonana jako 12,5 centymetrowa konstrukcja z cegieł, samonośna na stalowych prętach zbrojeniowych, co wyeliminowało kosztowne prace centrujące ze sklejki. Ta wspaniała budowla mogła zostać ukończona dzięki boskiej woli, której wszyscy doświadczyliśmy w trakcie pracy, szczególnie podczas wizyt Bhagawana niemal każdego dnia na stadionie Hill Wiew.

Widjagiri – budynek administracyjny Instytutu Wyższego Nauczania im. Śri Sathya Sai

Santhi Wedika na stadionie Hill Wiew

Trayee Brindawan

    Chciałbym zakończyć ten artykuł wspominając o budowie wspaniałego budynku, w którym Bhagawan Baba przebywa w Brindawanie, nazwanego – Trayee Brindawan. Projekt budynku został wykonany w sierpniu 1983 roku. Miał on zostać wzniesiony w miejscu starej budowli, w której Bhagawan mieszkał przez wiele lat. Cała nowa konstrukcja otoczona jest fosą o głębokości około 1 metra, wypełniona wodą, co sprawia wrażenie majestatycznego budynku unoszącego się na wodzie. Budynek ma okrągły kształt o średnicy 22 metrów. Zbiornik z wodą jest w kształcie kwiatu lotosu z 18 płatkami. W centralnej części budynku znajduje się okrągła sala o średnicy około 13 metrów, zwieńczona segmentową kopułą o wysokości 2,4 metry. Ten wspaniały budynek został ukończony w ciągu zaledwie ośmiu miesięcy. Piękno i dostojność tego budynku są widoczne dla każdego odwiedzającego Brindawan. Jest to jeden z najbardziej niezwykłych cudów architektury na świecie. W tym opowiadaniu nie ma wzmianki o wspaniałych pracach budowlanych wykonanych w szpitalu super-specjalistycznym oraz nowej świątyni w Prasanthi Nilayam. Są one wiecznym przypomnieniem chwały Bhagawana i wielkiego przesłania miłości, służby i poświęcenia, jakie te architektoniczne pomniki przekazują całej ludzkości.
źródło: Sanathana Sarathi – numer upamiętniający 70. urodziny Bhagawana, listopad 1995
– tłum. E.GG.
 
[1] Stupa – najprostszy typ budowli sakralnej w buddyzmie, wywodzący się z Indii, pełniącej rolę relikwiarza.
[2] Sarva Dharma Aikya – symbol jedności wszystkich religii.
[3] Somnath – mały port na zachodnim wybrzeżu w stanie Gudżarat, gdzie Pan Kryszna odbył swoją ostatnią podróż. Świątynie tego starożytnego miasta, pochodzącego z 1500 lat p.n.e, były wielokrotnie niszczone. W 1950 roku została odnowiona świątynia poświęcona Surji.

Trayee Brindawan
 

Stwórz darmową stronę używając Yola.