Nie bójmy się

Kapitan T. Murugaiyan, Tanjore (miasto w indyjskim stanie Tamil Nadu)

     Jesteśmy głęboko przekonani, że Bóg jest wszechwiedzący, wszechobecny i wszechmocny. Zgodnie z tymi atrybutami Bhagawan Śri Sathya Sai Baba jest rzeczywiście wcieleniem Boga.
     Bhagawan uczęszczał do szkoły tylko przez krótki okres, a ludzie, którzy go uczyli, byli zwyczajni. Jednak On jest wszechwiedzący i może rozmawiać z każdym w dowolnym języku. Potrafi cytować Pisma Święte, włączając w to Upaniszady i Bhagawadgitę. Potrafi korygować uczonych ekspertów i erudytów. Jeśli nie jest wszechwiedzący, to jak mógłby się tego wszystkiego nauczyć?
   Wielbiciele w Londynie, Kalifornii, Republice Południowej Afryki i wielu innych miejscach jednocześnie odczuwają Jego obecność. Pewien sadhu (asceta) z Widźajapuram w dystrykcie Tanjore (południowe Indie) był tak chory, że nie mógł pojechać do Puttaparthi. Bhagawan pojawił się przed nim i pocieszył go. Będąc w Kodai (miejscowość letniskowa w górach), Bhagawan powstrzymał wielbiciela w Bhopalu przed zastrzeleniem się. Jak to byłoby możliwe, gdyby nie był wszechobecny?
    Jego wielbiciele widzą, jak czyni cuda wykraczające poza zasięg wszelkiej wyobraźni. Pewnego razu przed oblicze Bhagawana przyniesiono inwalidę, który nie był w stanie chodzić ani nawet stać. Swami po prostu dotknął go. Pacjent został cudownie wyleczony i od razu zaczął chodzić. Co za cud!  Wiele błogosławieństw i darów otrzymują ci, którzy zdobywają Jego łaskę. Sam jego Darszan (widzenie świętej osoby) wystarczy, aby wyleczyć choroby fizyczne i psychiczne. Czyż nie jest On wszechmocny?
Bhagawan Śri Sathya Sai Baba jest zatem Awatarem, który przyszedł na ten świat w ludzkiej postaci. Przekracza wszelkie formy i bezforemność. Kiedy przyjmuje postać jest widzialny i możemy Go dotknąć, poczuć i być świadomi Jego obecności. Wśród mądrych jest najmądrzejszy, wśród świętych jest najświętszy, a wśród czystych jest najczystszy.
   Jest Guru wszystkich guru, źródłem wiedzy Wed, celem ludzkiego życia, najwyższą mocą i Bogiem we wszystkich przejawach. Ma cztery zadania: dushtasikshana (karanie niegodziwych), dharmasthapana (ustanowienie prawości), sishtarakshana (ochrona cnotliwych) i lokanugraha (ratowanie świata). Przyszedł, aby zniszczyć ashanti (brak pokoju), akramę (bezczynność), adharmę (nieprawość), anyaję (niesprawiedliwość) i anacharę (złe zachowanie). Jego metoda nie polega na spowodowaniu zagłady lub śmierci niegodziwych, tak jak Pan Kriszna ukarał Kamsę lub Pan Rama Rawanę.
Według Bhagawana niegodziwość jest dziś tak powszechna, że prawie każdy jest winny. Jeśli zabijanie jest jedynym lekarstwem, to cała ludzkość powinna być zniszczona. Dlatego nie jest to droga Bhagawana. Przyszedł, aby zreformować świat, ożywić Dharmę, podtrzymać dobro i naprawić zło poprzez mądre rady, słodkie sugestie i czułe polecenia. Upadesz (dyskurs) jest podstawowym elementem Jego metody. Ostrzegając, doradzając, prowadząc, napominając, zachęcając, pomagając i namawiając w Swój słodki i przekonujący sposób zasiewa cnoty tam, gdzie wady rosną dziko, zapewnia zdrowie ciała tam, gdzie są groźne ciernie zazdrości, chciwości i ego. Zasiewa w każdym sercu nasiona Sathyi, Dharmy, Śanti i Premy – jest ucieleśnieniem prawdy, miłosierdzia, pokoju, miłości i szczęścia. Pragnie, aby każdy praktykował te szlachetne cechy.
   Od niepamiętnych czasów nasz kraj (Indie – Bahrat) słynął z podtrzymywania wedyjskich Śastr, Puran i Itihas (staroindyjskich świętych pism) jako podstawy życia i dowodu na sprawiedliwość i prawość. Jednak w wyniku zmieniających się czasów chmury współczesnej cywilizacji przyćmiły naszą starożytną chwałę i uniemożliwiły nam odróżnienie prawdy od fałszu. Podważają one same korzenie naszych zwyczajów i obyczajów oraz budzą pragnienie stylu życia całkowicie nieodpowiedniego dla geniuszu i wielkości naszego kraju. Ofiarami tych niepożądanych zmian są głównie młodzi mężczyźni i kobiety; czasami nawet osoby starsze nie są wyjątkiem. Stoimy w obliczu poważnego kryzysu, który próbuje wchłonąć cały kraj w wir chaosu i zamieszania. Bhagawan przyszedł na świat w tym momencie, aby ocalić nas od nieszczęścia. Mamy naprawdę wielkie szczęście.
   Lekarstwem na tę chorobę jest Namasmarana (intonowanie imienia Pana) zgodnie z zaleceniami Bhagawana oraz przestrzeganie czterech kardynalnych zasad: Satji, Dharmy, Śanti i Premy. Jest to dość łatwe w przypadku dorosłych ludzi, którzy mają niezachwianą wiarę w Bhagawana. Ale prawdziwym problemem jest młodsze pokolenie – nasze dzieci, które jutro będą decydować o losach naszego narodu. Nie nauczyły się naśladować starszych.
Ich bohaterami nie są święci ani mędrcy, rodzice ani nauczyciele, ale oportuniści i poszukiwacze nagród. W poszukiwaniu inspiracji i natchnienia patrzą na tych niszczycieli Ludzkich Wartości. Nie są w nastroju, aby zaakceptować wedyjskie ideały zdrowego rozwoju na ścieżce cnoty. Nieustanne wysiłki zmierzające do skierowania ich uwagi na korzystne działania za pomocą rad i apeli, wskazówek i ograniczeń, nakazów i praktyk nie przynoszą skutku. Tylko Bhagawan może zmienić bieg wydarzeń i ocalić przyszłe pokolenia.
       Nie boimy się, kiedy On jest z nami.
źródło: Sanathana Sarathi, luty 1968
– tłum. E.GG.
 

 

Stwórz darmową stronę używając Yola.