
Lekcja od dziecka
Dyskurs Śri Sathya Sai Baby z 14 stycznia 1966 (święto sportu) w Prasanthi Nilayam
Rolnik nie boi się głodu
Ten, kto intonuje imię Pana, nie boi się
zmartwień. Cichy człowiek nie boi się niezgody. Ostrożny człowiek nie boi się
niebezpieczeństwa.
Ucieleśnienia miłości!
Pracowity rolnik nie boi się głodu. Ten,
kto intonuje imię Boga, nie boi się światowych zmartwień. Człowiek małomówny
będzie wolny od wrogości. Przez nadmierną gadatliwość człowiek pada ofiarą
kłótni. Każdy powinien pielęgnować umiar w mowie. Powściągliwość w mowie
sprzyja przyjacielskim uczuciom. Ten, kto jest ostrożny w swoim zachowaniu i
wykonuje wszystkie czynności po należytym rozważeniu, nie będzie obawiał się niebezpieczeństwa.
Wszystkie te zasady są związane z
edukacją. Prawdziwa edukacja polega na wiedzy, jak prowadzić spokojne życie.
Oznacza to, że rozpoczynając swoją edukację, należy dążyć do pokoju na świecie.
Powodem tego jest to, że jest się częścią światowej społeczności. Pomyślność jednostki
jest ściśle związana z pomyślnością świata. Powinno się porzucić wszelkie negatywne
uczucia. Uczniowie muszą również przyswoić sobie poczucie jedności i
braterstwa. Nie mogą nauczyć się tych wszystkich cech od nauczycieli. Dla
każdego najlepszym nauczycielem jest natura. Natura uczy człowieka wszystkich lekcji
przez cały czas.
Najwyższa cnota w człowieku
To, co nadaje piękno sportom i grom, to
duch jedności, z jakim grają uczestnicy, unikając takich uczuć jak zazdrość,
czy nienawiść. Najwyższą cnotą człowieka jest zapomnienie o swoich indywidualnych
różnicach i współdziałanie z innymi w duchu równości i harmonii.
W dzisiejszych czasach ludzie zyskują
jedynie sprawność fizyczną i siłę z uczestnictwa w sporcie i grach. Jednak
człowiek to nie tylko ciało. Spełnienie w życiu nie jest osiągane wyłącznie
przez zdrowie fizyczne i siłę. Nawet gdy żołądek jest pełny, to jeszcze umysł
musi być zadowolony. Dlatego należy podejmować wysiłki, aby promować również
zdrowie psychiczne. Tylko wtedy, gdy zarówno umysł, jak i ciało są zdrowe,
można doświadczyć szczęścia. Jednak dzisiaj młodzi ludzie interesują się tylko
wyglądem fizycznym i sprawnością.
Człowiek jest obdarzony przez boską łaskę
fizycznymi, umysłowymi i duchowymi mocami różnego rodzaju. Niestety młodzi
ludzie mają tendencję do niewłaściwego wykorzystywania tych mocy i popadania w
kłopoty. Nie zdają sobie sprawy z wielkości swoich wewnętrznych mocy. Źródłem
tych wszystkich mocy jest umysł. Tylko wtedy, gdy umysł jest pod kontrolą,
człowiek może urzeczywistnić Boskość.
Używanie i nadużywanie energii obecnych w człowieku
Aby cokolwiek osiągnąć, konieczna jest
silna determinacja. Zwłaszcza młodzi ludzie powinni zwrócić uwagę na posiadane
przez nich moce. Można je porównać do pewnego rodzaju energii elektrycznej. Ta
energia pozwala im widzieć rzeczy przez oczy (które są jak żarówki). Musisz upewnić
się, że twoje postrzeganie jest czyste, święte i przyjemne. Nie zanieczyszczaj
swojego wzroku, patrząc na niepożądane przedmioty. Nie patrz na nic ze złymi
myślami. Wzrok psuje się przez niewłaściwe używanie go.
Masz też krążącą w całym ciele energię magnetyczną.
Chociaż ta energia jest obecna w całym ciele, jest widoczna w dłoniach. Dlatego
ręce powinny być wykorzystywane do dobrych celów, a nie do wyrządzania krzywdy
innym lub ranienia ich.
Co więcej, w ciele
znajdują się promienie emitujące światło. Energia elektryczna przesyła te
promienie po całym ciele jak fale radiowe. Ludzie nie wykorzystują tych energii
do właściwych celów. Uszy słuchają plotek, oszczerstw i złych rozmów. W
rezultacie moc słuchu zostaje zanieczyszczona.
Następną mocą jaką macie jest moc mowy. Ta
moc znajduje wyraz w falach dźwiękowych i musi być używana z wielką ostrożnością.
Słowa, które wypowiadasz, powinny być najpierw zbadane, aby upewnić się, czy
nie pobudzają, nie irytują lub nie złoszczą innych. Złe słowa wracają do mówcy
z podwójną siłą. Dlatego mowa powinna być łagodna i słodka.
Główną słabością młodych ludzi jest tendencja
do nadużywania ich nieograniczonych możliwości. To degraduje ich jako istoty
ludzkie.
Młodzi ludzie, nie kontrolując swoich
działań, stają się nieposłuszni i trudni do opanowania. Możesz być wielkim
uczonym lub intelektualnym gigantem. Jest wielu laureatów Nagrody Nobla, ale ilu
z nich się pamięta? Jednak wielcy dobroczyńcy ludzkości, ludzie o szlachetnych
cechach, są cenieni przez wszystkich. Jako przykład można podać jedną
szlachetną duszę z Kalkuty. Kalkuta wydała wielu wielkich intelektualistów. Po
pewnym czasie w ogóle się ich nie pamięta. Ale jeśli dziś Ramakrishna
Paramahamsa, osoba niepiśmienna, jest uwieczniona w sercach milionów ludzi na
całym świecie, czy edukacja jest za to odpowiedzialna? Podobnie, jeśli wiele
szlachetnych osób zapisało się na trwałe w sercach ludzi, to z jakiego powodu
się tak dzieje? Zdobyli oni swoje dobre imię dzięki wierze w Boga, swojemu
charakterowi, wielkoduszności i duchowi poświęcenia. Bóg był najważniejszy w
ich życiu.
Wiara dziecka w Boga
Niedawno podczas Święta Sportu byliście
świadkami, jak małe dziecko tańczyło grając Krisznę na kapturze węża. Z powodu
odpalania petard, tkanina na platformie, na której tańczyło dziecko, zapaliła
się. Gdy płomienie się rozprzestrzeniły, policja, studenci i inne osoby
pobiegły na miejsce z wiadrami wody, aby ugasić ogień. Zapanowało wielkie
zamieszanie. Jednak dziecko grające rolę Kriszny kontynuowało swój taniec, całkowicie
obojętne na to, co działo się dookoła. Całą swoją uwagę skupiło na roli, którą
odgrywało. Tak więc kontynuowało taniec, skupiając się na Swamim. Jego oczy
były utkwione w Swamim. Gdy wzrok jest skupiony na Panu, nic złego nie może się
wydarzyć. Wokół dziecka były papierowe dekoracje, a za nimi siedziało pięćset
dzieci. Jakie nieszczęście mogłoby się wydarzyć, gdyby ogień rozprzestrzenił
się w ich kierunku? Jednak nawet góra niebezpieczeństwa stopnieje jak śnieg,
jeśli myśli będą skupione na Bogu. Oznacza to, że obok troski o rzeczy
światowe, powinno być oddanie Bogu. Oprócz edukacji niezbędna jest też samskara
(oczyszczanie charakteru).
Co oznacza samskara? „Samyak Krithi ithi Samskara” (Doskonalenie właściwego działania).
Prawdziwe znaczenie błogosławieństwa, „Loka-Samastha-Sukhino-Bhavanthu”
nie jest właściwie rozumiane. „Wszyscy powinni być szczęśliwi”. To jest
zapewnienie Boskości.
Walmiki, Wjasa i Pothana
Jak to się stało, że rozbójnik taki jak
Rathnakara stał się nieśmiertelnym autorem wielkiego eposu „Ramajana”? Dzięki
ciągłemu śpiewaniu imienia Pana, tak jak nauczyli go Saptharishi (siedmiu
wielkich mędrców). Jego twarz nabrała nowego blasku i mógł stać się mędrcem Walmiki,
który został uwieczniony jako autor „Ramajany”. Skomponował swoje dzieło, aby
zadowolić Pana. Wszystko co robił, robił w duchu poświęcenia Panu.
Weźmy przykład
mędrca Wjasy. Był autorem osiemnastu Puran (starożytnych świętych pism).
Napisał „Mahabharatę” i wiele innych wielkich dzieł. Ale dopiero gdy napełnił
go boski zapał i napisał Bhagawatam[1], zapisał się w sercach ludzi. Walmiki i Wjasa stali się
nieśmiertelni dzięki swojemu oddaniu.
Mamy też Pothanę, autora Bhagawatam w języku
telugu. Zaczął pisać swoje dzieło od inwokacji, w której oświadczył: „To, co
jest teraz tworzone, to Bhagawatam. Tym, który inspiruje pisarza, jest
Ramachandhra. To, co piszę, da wam odkupienie. Będę pisać, ponieważ nie ma
większej historii do opowiedzenia”. Pothana zaczął spisywać swoje opus magnum[2] z uczuciem, że wszystko, co robił, było wolą Ramy. Tak
więc, gdy myślisz o Bhagawatam, przypominasz sobie Pothanę. Dzięki swojej
wielkiej pracy trafił do serc pobożnych ludzi.
Umysł powinien być skierowany ku Bogu
Uczniowie nie powinni kończyć na opanowaniu
wiedzy z książek. Ich serca powinny być wypełnione właściwą wiedzą. Uczniowie
powinni dostrzec, że ciemność, która otacza umysł, została rozproszona.
Modlitwa, którą gopiki (pasterki) przekazywały Krisznie przez Uddhawę, brzmiała
następująco: „O Kriszno! Rozprosz ciemność w naszych sercach i napełnij je swoim
blaskiem. Wylej swoją miłość na wyschnięte pola naszych serc, aby oddanie mogło
z nich wykiełkować”.
Gopiki i pastuszkowie modlili się do Kriszny,
by nigdy nie musieli żyć z dala od Niego, by zostali obdarzeni bliskością z
formami, które On przyjął, aby pozostać z Nim. Oddzielenie od Boga jest
przyczyną pogrążania się ludzi w zmysłowych przyjemnościach. Umysł jest
przyczyną przyjemności i bólu człowieka. Powinien być skierowany ku Bogu, aby
zapewnić sobie wolność od przyjemności i bólu.
Bóg nie porzuci wielbicieli
Ludzie dzisiaj mówią, że Bóg zapomniał o
człowieku. To nieprawda. Bóg nigdy nie może porzucić wielbiciela, to wielbiciel
porzuca Boga. Bóg nigdy nie może o nim zapomnieć, to wielbiciel zapomina o
Bogu. Bóg nigdy nie jest daleko od ciebie, tylko wielbiciel oddala się od Boga.
Myślisz, że Bóg oddala się od ciebie, wcale tak nie jest. Zapominasz o Bogu i twierdzisz,
że Bóg zapomniał o tobie. Twoje własne uczucia odzwierciedlają się w twoich
wypowiedziach.
Jaki jest rezultat edukacji? Zauważ, że na
każdej konferencji członkowie krytykują się nawzajem w niewybrednych słowach.
Ci krytycy są zwykle małostkowymi osobami. Wielu dzisiejszych liderów oddaje
się wzajemnemu obrzucaniu się błotem, co jest całkowicie niestosowne. Znęcanie
się nad innymi jest ciężkim grzechem. Rozwijaj swoje dobre cechy i dziel się
nimi z innymi. To jest właściwa droga. Staraj się korygować siebie, zamiast
krytykować innych.
Większość młodych
ludzi rozpowszechnia dzisiaj oszczerstwa, zamiast pielęgnować takie cechy jak
oddanie Bogu, służba społeczeństwu i współczucie dla bliźnich. Powinni zdać
sobie sprawę, że muszą prowadzić wzorowe życie i służyć bliźnim. Każdy człowiek
powinien poświęcić się służbie społecznej.
Duch sportowej postawy fair play, którą prezentujecie
w zawodach i grach, powinien być również prezentowany w innych dziedzinach. Determinacja
wykazywana w sporcie powinna być również prezentowana w grze życia.
Wy, młodzi ludzie, musicie nauczyć się
wielu rzeczy. Przede wszystkim pozbądźcie się ahamkary (arogancji). Zdobądźcie dobre imię jako wykształceni
ludzie z charakterem, obdarzeni duchem poświęcenia. Zdajcie sobie sprawę, że
jeśli zadowolicie Boga, możecie zadowolić cały świat. Widzieliście film o
świętym Ghora Khumbharze. Całkowicie pochłonięty Bogiem zapomniał o obecności
swojego syna i nieświadomie spowodował śmierć dziecka. Kiedy zdał sobie sprawę
z tego, co się stało, nie opłakiwał jego śmierci. Oświadczył, że Bóg zabrał to,
co mu dał. Taka była jego całkowita wiara w Boga.
Podczas zdobywania wiedzy pamiętajcie, że
musicie również dążyć do dobrobytu całego świata.
Służba powinna uzasadniać pensję