Jaki jest nasz obowiązek jako uczniów wobec naszego Guru, naszego
ukochanego Bhagawana?
Guru jest
potrzebny, gdy masz guri (cel lub dążenie w języku telugu). Jeśli nie masz
celu, co może zdziałać nauczyciel? Rozsypanie cennych nasion na piasku lub
skale jest zwykłym marnotrawstwem! Wewnętrzna potrzeba ujrzenia światła, musi
skierować aspiranta do nauczyciela lub przyciągnąć nauczyciela tam, gdzie jest
aspirant. Musisz dociekać i rozróżniać: Czy przedmioty dają szczęście? Czy ktoś
jest szczęśliwy? Jak można być szczęśliwym mnożąc pragnienia i gorączkowe wysiłki,
by podsycić szalejący ogień? Ostatecznie, dzięki własnemu doświadczeniu
odkryjesz, że szczęście jest wewnętrznym darem, duchowym skarbem, który można
zdobyć dzięki równowadze umysłu. Księżyc jest przewodnim bóstwem umysłu; musi
świecić chłodno i kojąco, wiecznie, w pełni, na wewnętrznym firmamencie serca (hriday-akaśa).
Zewnętrzny materialny księżyc przybywa i ubywa, ale wewnętrzny umysł powinien
być wyćwiczony, aby opierał się zmianom i nastrojom i pozostawał niezmienny.
Dla zwycięskiego duchowego aspiranta powinna to być zawsze pełnia księżyca!