Dźwięk przenika cały wszechświat. Jest to Sabda Brahmam, czyli Brahman w formie
dźwięku. Cały wszechświat wyłonił się z dźwięku. Istnieje wiele rodzajów
dźwięków. Są dobre dźwięki, a także złe dźwięki. Dźwięk może być przyczyną
szczęścia lub nieszczęścia, odwagi bądź strachu. Dlatego nie ignorujcie
dźwięku. Ze wszystkich dźwięków to boskie dźwięki są najszlachetniejsze,
najbardziej podnoszące na duchu, pełne pomyślności i dobrych cech. Wszyscy mogą
cieszyć się dobrymi dźwiękami i dzielić się nimi. Istnieją cztery rodzaje dźwięków. Pierwszym
z nich jest Nissabdam (cisza), czyli
dźwięk bez słów. Drugi to Susabdam
dobroczynny dźwięk. Trzeci to Bhayankara
Sabdam (przerażający dźwięk), który wywołuje panikę. Czwartym jest Santhi Sabdam – dźwięk, który daje
spokój. Oprócz tych dźwięków istnieje Deva
Sabdam (boski dźwięk), który jest najbardziej wzniosły. Z drugiej strony
bezbożne dźwięki wypaczają umysł. Dźwięki mają moc przemiany człowieka. Oto
przykład. Pewien wiejski nauczyciel ucząc swoich uczniów, powiedział: „Drogie
dzieci, człowiek ma dar urzeczywistnienia Boga, w przeciwieństwie do ptaków i
zwierząt, które tylko jedzą, piją i śpią. Ludzie są wyjątkowi, są wzniośli i
szlachetni. Celem ludzkiego życia jest ananda
(błogość), pokój i wyzwolenie. Ale błogości i pokoju nie można osiągnąć
doczesnymi środkami. Prawdziwe szczęście i trwałą anandę można osiągnąć jedynie poprzez kontemplację Boga. Prawdziwą
edukacją jest ta, która tę wiedzę daje człowiekowi. Nazywa się ją widją. Widja
= Wid + Ja. Vid oznacza wiedzę, Ja
oznacza to, co daje. Czym więc jest edukacja? Edukacja jest tym, co daje wiedzę
o Bogu. Człowiek powinien się kształcić, aby osiągnąć atmadakszatkar (doświadczenie atmy)”. Następnie nauczyciel opowiedział historię
Prahalady, który osiągnął atmadakszatkar.
Hiranyakaśipu, ojciec Prahalady, nienawidził Boga. Pewnego dnia zapytał
Prahaladę, czego nauczył się od swoich nauczycieli. Prahalada odpowiedział:
„Poznałem wielki sekret”. Kiedy ojciec zapytał go, co to za sekret, Prahalada
odpowiedział „Om Namo Narayanaya” (to
jest mantra Astakshyari składająca
się z ośmiu sylab). Ojciec wpadł w gniew, nazywając go szaleńcem i głupcem. Następnie
poszedł do nauczycieli i powiedział im, by nie psuli mu syna poprzez nauczanie
mantr oraz nakazał im uczyć go tylko tego, co jest napisane w książkach. Ale to
dzięki intonowaniu tej mantry Prahalada osiągnął atmadakshatkar, gdyż boskie dźwięki mają wzniosły wpływ na człowieka.
- Śr Sathya
Sai Baba
- fragment
Boskiego Dyskursu z 23 kwietnia 1997 wygłoszonego w Sai Sruthi, w Kodaikanal
