Podstawy pobożnego życia
Ptaki,
zwierzęta i inne stworzenia koncentrują się na rzeczach zewnętrznych. Tylko
człowiek jest obdarzony zdolnością odróżniania przemijającego od trwałego i
poszukiwania tego, co wieczne, dzięki kontrolowaniu zmysłów oraz rezygnacji z
przywiązania do przemijającego ciała i efemerycznych przedmiotów zjawiskowego
świata. To świadomość w fizycznym ciele pozwala człowiekowi cieszyć się
przyjemnościami płynącymi z przedmiotów doświadczanych zmysłami. Gdy uświadomimy
sobie tę prawdę, zrozumiemy naturę Boskiej Świadomości. Wtedy każde nasze działanie
będzie można uznać za ofiarę dla Boga, a praca zmieni się w oddawanie czci.
Kiedy znika utożsamianie jaźni z ciałem, działania, które wydają się być
wykonywane dla własnej przyjemności, mogą się przekształcić w oddanie dla Boskości.
Działając w duchu bezinteresowności możemy doświadczyć uczucia wyzwolenia i
cieszyć się błogością przekraczającą wszelkie zrozumienie. Panowanie nad
zmysłami jest więc pierwszym krokiem w stronę samorealizacji. Tę praktykę
duchową należy podjąć na wczesnym etapie życia. Jest podstawą pobożnego życia.
Wykonywania tego ważnego ćwiczenia nie należy odkładać do późnej starości.
Kiedy śmierć puka do drzwi, a wokół płaczą krewni i przyjaciele, to może nie
być czasu na myślenie o Bogu. Już teraz rozpocznijcie podróż ku Bogu. Tworzycie
kajdany wiążące was z kołem narodzin i śmierci. Uwolnijcie się od nich,
porzucając złe uczynki. Boską łaskę zapewnia jedynie czystość. Osiąga się ją
dzięki samokontroli.
– Śri Sathya Sai Baba
Sathya
Sai Speaks,
tom 20, 19 lutego 1987
- tłum. E.GG.
