Większość
z nas cierpi w życiu z powodu błędnej tożsamości. Bhagawan Baba przez cały czas
doradzał nam w Swoich dyskursach, abyśmy odkryli naszą prawdziwą tożsamość i
odkryli, kim naprawdę jesteśmy, poprzez bezpośrednią ścieżkę samopoznania.
Samobadanie jest uważane za ścieżkę bezpośrednią, ponieważ bezpośrednio
kwestionuje samo istnienie nierzeczywistego ja. Wszystko, co musimy zrobić, to
porzucić błędne pojęcie ja. Zwykle,
gdy ktoś zadaje pytanie: „Kim jesteś?” odpowiedź brzmi: „Jestem taki a taki, jestem
wysoki, jestem niski, jestem zmartwiony, jestem szczęśliwy, jestem tym czy
tamtym”. To ego mówi: Jestem tym, czy tamtym", ograniczając w ten sposóbniekończoną Jaźń do nietrwałego ciała i umysłu. Ciało
jest fizyczne i ciężkie, a umysł jest subtelny. Dzięki swojej subtelności umysł
odbija światło Atmana (Boga). Uważa się go za bezwładny z natury, ale poruszany przez siłę wyższą i zamiast wtapiać
się w swoje źródło, posługuje się boską mocą, dzięki której wydaje się być
świadomy, kiedy zaspokaja swe fizyczne i psychiczne pragnienia. Wyzwolenie z „ja” Ego,
uważając się za niezależne, wątpi w samoistnienie swojego źródła. Zapominając o
swojej podstawie - „Jaźni”, ego, utożsamia się z ciałem jednocześnie ograniczając Jaźń. Dlatego człowiek przechodzi przez wiele
praktyk duchowych, aby wyzwolić się z niewoli, którą sam sobie stworzył.
Rzeczywistość to nic innego jak utrata ego, które w tajemniczy sposób powstaje
pomiędzy czystą inteligencją a bezwładnym ciałem i błędnie identyfikuje się z
indywidualnym ciałem. Kiedy poszukuje się tożsamości ego, będąc w niebycie, ego
znika. Wyzwolenie jest wyzwoleniem od indywidualnego Ja, a nie dla
indywidualnego Ja. Jaźń jest jak nieskończona przestrzeń lub niebo. W potocznym
języku mówimy o niebie indyjskim, pakistańskim, chińskim i tak dalej, ale w
rzeczywistości „niebo jest po prostu niebem”. Indywidualność jest wytworem
wyobraźni i powstaje, gdy nieograniczone Ja utożsamia się z ograniczonym ciałem.
Jeśli szukamy źródła ego, wtedy ono znika. Indywidualizowanie niepodzielnego
jest jak rysowanie linii na wodzie. Atma
jest tym, z czego wszystko powstaje i z czym wszystko się łączy. Atma jest
wieczna. Pozostaje nienaruszona, przez jakiekolwiek działanie, gdyż wszystko co
się zdarza, pojawia się w niej i w niej znika. Jest Świadkiem w każdym i jest
niezależna od radości i smutków, przyjemności i bólu doświadczanych przez
ciało. Cokolwiek istnieje, nie jest oddzielone od Atmy. Wiesz,
że „TY JESTEŚ”. W żadnym momencie nie możesz zaprzeczyć swojemu istnieniu, ponieważ
musisz tam być, aby temu zaprzeczyć. Tę czystą egzystencję można zrozumieć
poprzez wyciszenie umysłu. Umysł jest uwagą skierowaną na zewnątrz. Jeśli
skierujemy go do wewnątrz, z biegiem czasu staje się nieruchomy, a wtedy zwycięża
tylko „JA JESTEM”. „JA JESTEM” jest całą Prawdą. Ego i jaźń Badanie
„Kim jestem” musi być kontynuowane przez całe nasze życie na jawie, w przeciwieństwie
do innych praktyk. Nie można go ograniczać do pół godziny rano i pół godziny
wieczorem. W tej praktyce nie należy podążać za myślami, ani z nimi walczyć. W
dowolnym momencie dnia, kiedy pojawi się jakakolwiek myśl, reakcja, chęć wyrażenia
swojej opinii, skomentowania czegokolwiek lub wydania osądu na kogokolwiek,
należy natychmiast wrócić do tej myśli i
spróbować dowiedzieć się, kogo ta idea dotyczy. W ten sposób będzie można
odróżnić ego od trwałego tła ciszy, którym jest Jaźń. Fałszywe „ja” powstaje i
wchodzi w to co ani nie powstaje, ani nie wchodzi. Jaźń jest stałą iluminacją.
Nie zwracaj uwagi na ego i jego działania, ale dostrzegaj tylko światło we
wszystkim. Ego jest myślą o ja. Prawdziwe Ja jest Jaźnią. Stan wolny od myśli
jest jedynym prawdziwym stanem. Wszystko powstaje wraz ze wzrostem myśli „ja”
lub „ja” na jawie. Staraj się utrzymać myśli o „Ja”, a wtedy inne myśli znikną.
Dzięki tej praktyce umysł przyzwyczai się do przebywania w źródle. Najlepszym
zajęciem dla umysłu jest znalezienie źródła i
nie oddalanie się od niego. Dawno
temu żyli król i królowa w swoim królestwie. Cieszyli się wygodami doczesnego
życia. Pewnego razu królowa zastanawiała się, jaki jest cel życia. Jaka jest
różnica między życiem ludzi i zwierząt? Jeśli chodzi tylko o rozkoszowanie się
przyjemnościami zmysłów, to nie ma żadnej różnicy. Królowa zastanawiała się nad
tymi pytaniami przez jakiś czas, a następnie rozpoczęła proces samobadania. Z
czasem osiągnęła oświecenie. Stała się zupełnie obojętna na światowe życie,
które prowadziła, i król to zauważył. Król wypytywał królową o przyczyny jej
obojętności na przyjemności świata. Królowa
powiedziała mu, że praktykowała wgląd w Jaźń. W związku z tym król również postanowił
porzucić pałac, królestwo, swoją żonę i rodzinę i udać się do lasu, aby
kontynuować to „dochodzenie”. Królowa rządziła królestwem pod nieobecność
króla, ale po pewnym czasie chciała zobaczyć postępy, jakie zrobił jej mąż.
Wyszła w przebraniu mędrca, by się z nim zobaczyć. Król był bardzo szczęśliwy,
że spotkał mędrca i powitał go z należytą ceremonią. Mędrzec zapytał króla o
powody jego pobytu w lesie, o cel i sposób w jaki dążył do wyrzeczenia. Król
odpowiedział: „Opuściłem swoje królestwo, pałac i rodzinę. Wyrzekłem się
wszystkiego oprócz absolutnie podstawowych potrzeb życiowych, takich jak dach
nad głową i dzban na wodę. Poprzez wyrzeczenie chcę odnaleźć swoją prawdziwą
tożsamość Mędrzec odparł: „Ale nie porzuciłeś wszystkiego”. Król na to:
„Wszystko, co mam, to ta pustelnia, a kiedy ją
podpalę, to będzie koniec wszystkich moich rzeczy”. Wtedy mędrzec powiedział, że nawet to nie jest rezygnacją ze
wszystkiego. Król rzekł: „Wszystko, co mam, to fizyczne ciało. Jeśli uznasz to
za stosowne, skoczę z wysokiego urwiska i zakończę to”. Mędrzec stwierdził:
„Twoje niewinne ciało nie wyrządziło ci żadnej krzywdy, dlatego nie musisz go
zabijać. To, czego jeszcze nie porzuciłeś, to ten, który twierdzi, że porzucił
wszystko. To jest ego z jego poczuciem działania”. To wyjaśnienie otworzyło
królowi oczy na jego prawdziwą tożsamość. Bhagawan
mówi, że czytanie mnóstwa książek bez zastosowania w praktyce choćby ułamka
tego, co się przeczytało, nie ma sensu. Bhagawan podał dwa przykłady
ilustrujące sposób doświadczania Jaźni. Jaźń jest zawsze obecna i wszystko, co
należy zrobić, to zdjąć zasłonę, która Ją otacza. Jest jak ogień przykryty popiołem.
Gdy tylko popiół zostanie zdmuchnięty, ogień się ujawnia. Innym przykładem,
jaki podał, był kawałek zabrudzonego białego materiału, który oddaje się do
pralni. Kiedy wraca, mówimy, że pralnia go wybieliła. Ale tak naprawdę
wszystko, co pralnia zrobiła, polegało na usunięciu brudu z tkaniny. Dzięki
czemu odzyskała swoją pierwotną biel. Podobnie musimy usunąć nieczystości z
naszego umysłu lub zasłonę niewiedzy, która ukrywa Jaźń, aby jej doświadczyć. Módlmy
się do Bhagawana, aby dzięki Jego łasce oraz naszym wysiłkom udało nam się
odkryć naszą prawdziwą naturę i doświadczyć jedności z Jaźnią, którą naprawdę
jesteśmy.
