Wyjaśnię to na
podstawie ilustracji. Róża ma gałązki, liście, kwiaty i ciernie. Odnalezienie
miejsca, w którym znajduje się kwiat, wymaga skupienia. Na tym etapie
interesuje nas tylko zlokalizowanie kwiatu. Ale kwiat trzeba zerwać bez dotykania
kolców. Kwiat symbolizuje Miłość, natomiast ciernie są pożądaniem. Nie ma róży
bez kolców. Problem polega na tym, jak dostać się do kwiatu Miłości bez
dotykania cierni pożądania. Tutaj potrzebna jest kontemplacja. Jak wykorzystamy
kwiat po jego zerwaniu? Ofiarując go Bogu. Medytacja oznacza ofiarowanie kwiatu
Miłości Bogu. W różanej roślinie naszego ciała jest róża czystej i świętej
Miłości, wydzielająca zapach dobrych cech. Jednak poniżej znajdują się ciernie
w postaci zmysłowych pragnień. Celem medytacji jest oddzielenie róży
bezinteresownej Miłości od zmysłów i ofiarowanie jej Panu. Od czasów starożytnych
Dhjana (medytacja) zajmowała w Bharacie wybitne miejsce. W dzisiejszych czasach
ludzie siadają do medytacji, traktując ją jako rodzaj pigułki, którą bierze
się, gdy boli głowa lub na inne dolegliwości. Medytacja nie jest taką prostą
sprawą. W starożytności mędrcy tacy jak: Sanathkumara, Naradha i Thumburu
angażowali się w medytację jako sposób na przebudzenie Kundalini Shakthi i
poprowadzenie jej do Sahasrary (czakry korony). W dzisiejszych czasach
medytację należy praktykować jako środek kultywowania czystej, bezinteresownej
miłości, wyrzekając się wszelkich przywiązań do ziemskich rzeczy.
