SYGNAŁY BOGA!
    Dusza czekała na audiencję na sądzie Bożym. Opuściła swoje ciało kilka godzin temu. Kiedy stanęła przed Bogiem, nastąpił między nimi dialog.
Bóg: Czy pamiętałeś Mnie kiedyś, kiedy byłeś na Ziemi! Czy kiedykolwiek myślałeś, że pewnego dnia ty też umrzesz?
Dusza: O Panie! Przywołałeś mnie w wieku 55 lat. Myślałem, że oddam się wielbieniu Ciebie, kiedy skończę 75 lat. Nie dałeś mi szansy.
Bóg: Każdy na ziemi wie, że w każdej chwili mogę przywołać każdego. Raz po raz pojawiały się okazje, abyś Mnie pamiętał. Twoi rodzice, twoja żona, a nawet koledzy czasami ci zwracali na to uwagę, ale nie przejmowałeś się tym.
Dusza: Ale Boże! Nie dałeś mi żadnego sygnału, że mój czas tak szybko mija.
Bóg: Dałem ci tak wiele sygnałów ostrzegawczych. Ale ty ich nie odczytywałeś.
Dusza: Nie mój Panie! Nie otrzymałem żadnych ostrzeżeń.
Bóg: W wieku 30 lat twoje włosy zaczęły siwieć. Nie odczytałeś tego „sygnału”, tylko farbowałeś włosy. W wieku 35 lat twoje plecy i szyja odczuwały silne bóle. Zdecydowałeś się poddać diatermii i fizjoterapii. Odmówiłeś zrozumienia Mojego „przesłania”. W wieku 40 lat twoje zęby zaczęły psuć się. Wolałaś je naprawić, niż zrozumieć, że się starzejesz. W wieku 50 lat twoje kolana zaczęły protestować pod ciężarem twojego ciała. Nadal jadłeś i piłeś jak poprzednio. Zrobiłeś operację. W wieku 52 lat miałeś niewydolność nerek. Zdecydowałeś się na przeszczep nerki. Wysłałem o wiele więcej „sygnałów”, ale byłeś zbyt pochłonięty swoim życiem i zasadą: „jedz, pij i popuszczaj pasa”, aby pamiętać o tym, który dał ci tyle radości. Gdybyś tylko o Mnie pamiętał, mógłbym ci dać lepsze życie i lepsze życie po śmierci.
[Dusza zwiesiła głowę ze wstydu.]
Dusza: Drogi Panie! Daj mi kolejną szansę.
Bóg: Tak zrobię, moje dziecko! Ale następnym razem, gdy narodzisz się na nowo, pamiętaj o Mnie. Ponieważ cię kocham i wszystko, czego od ciebie chcę, to abyś ty też Mnie kochał.
    Bhagwan Baba mówi: Jeśli chcesz cieszyć się łaską Bożą, musisz przestać pocieszać się (gra słów w j. ang.  enjoy – end joy).
tłum. E.GG.
 

Sai podpowiada:
„Życie nie jest ci dane po to, by cieszyć się jedzeniem i tyć. Ciało jest podstawowym instrumentem, by praktykować prawość (Dharma). Nakarm głodującym. Poświęć cały swój czas na służbę i prawidłowe wykonywanie swoich obowiązków. Bóg jest wszechobecny. Jest wszędzie i w tobie. Jesteś boski! Musisz rozwijać ducha poświęcenia (tyaga). Musisz służyć innym poprzez swoje ciało i pielęgnować dobre i szlachetne myśli. Musisz wykorzystać swoje bogactwo na wspieranie instytucji edukacyjnych i usługowych, aby pomóc ludziom. To jest sposób na prowadzenie celowego i wzniosłego życia. Tylko Bóg może przekształcić twoje wysiłki duchowe w transcendentalne doświadczenie. Upewnij się, czy twoje duchowe praktyki (sadhana) nie są, z jakiegoś powodu, egoistyczne. Na pierwszym miejscu stawiaj dobro innych. Porzuć egoizm, pielęgnuj bezinteresowną miłość do innych i tym samym uświęć swoje życie. Wtedy z własnego wnętrza doświadczysz wizji Boskości”.
 – Sathya Sai Baba
(fragment Boskiego Dyskursu z 7 lipca 1990)
tłum. E.GG.

 

Stwórz darmową stronę używając Yola.