Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

     „W jednym zdaniu odsłonię przed wami esencję wedyjskich tekstów: ‘Świadomość duchowa przenika wszystkie żywe stworzenia, a ty jesteś jeden i ten sam.’ Nieustannie pamiętaj tę Prawdę.”

 (wiersz w telugu)

Ucieleśnienia Boskiej Atmy!
      Ulegając wpływom współczesnej cywilizacji, świat staje przed wieloma problemami. Samo życie stało się pasmem problemów. To wielkie nieszczęście, że człowiek nawet na chwilę nie potrafi radować się spokojem i szczęściem, zdrowiem i długim życiem, jakimi cieszyli się jego przodkowie. Wskutek rozwoju transportu i komunikacji świat się zmniejszył. Zniknęły niektóre granice państwowe. Problemy i trudności poszczególnych krajów nie ograniczają się tylko do ich terytoriów. Przeciwnie, rozprzestrzeniają się na cały świat jak pożar i wprawiają go w drżenie. Pozycja współczesnego człowieka jest porównywalna z sytuacją, w której wszystko czego człowiek może zapragnąć od przejawionego świata znajduje się na wyciągnięcie ręki, a mimo to jemu samemu brakuje spokoju i szczęścia.
      Współczesny człowiek ulega złudzeniu, że spokój i szczęście znajdują się na zewnątrz i szuka ich w świecie zewnętrznym. Nie mogąc uświadomić sobie prawdy, że sam jest ucieleśnieniem spokoju, stara się go znaleźć w zewnętrznym burzliwym otoczeniu. Tak naprawdę, to walczy o swoje prawa, zapominając jednocześnie o własnych obowiązkach wobec innych ludzkich istot i kraju. Głównym powodem tego stanu rzeczy jest to, że stracił wiarę w siebie i szuka pocieszenia w nabywaniu materialnych obiektów. Rozwijając zewnętrzną wizję, zamiast wewnętrznej, zapominał o swojej prawdziwej naturze. Nic o niej nie wie. Oślepł do tego stopnia, że nie dostrzega prawdy, iż świat zewnętrzny jest odbiciem uczuć powstających w umyśle. Nie umie zwizualizować prawdy, że za wszystko odpowiada umysł. Bez umysłu świat nie istnieje! Ważne jest, aby pojął prawdę, że przejawiony świat jest dziełem jego umysłu.
      Kolec wbity w stopę boleśnie ją rani. Drugi kolec usuwa pierwszy - ten, który wbił się w stopę - i uwalnia ją od cierpienia. Umysł można porównać do kolca. To umysł potrafi zetrzeć ludzkie grzechy, tak samo jak je zgromadzić. I ponownie, to umysł ponosi odpowiedzialność za narodziny ludzkiego ciała, jak również za umieszczenie go na Ziemi. Dlatego obowiązkiem każdego człowieka jest zrozumienie prawdziwej natury umysłu. Powiedziano: „Jedynie umysł jest przyczyną zniewolenia i wyzwolenia - Manaewa manuszjanam karanam bandha mokszajoh.” Pojmijcie tę prawdę i starajcie się oczyścić umysł usuwając złudzenie oraz tworząc święte i szlachetne myśli. To najwyższy obowiązek duchowego aspiranta (sadhaki).
      Niespokojny umysł sprawia, że człowiek ulega iluzji, iż cały świat jest w stanie zamętu. W rzeczywistości to nie problemy świata odpowiadają za trawiący go niepokój, lecz jego własny umysł. Spokój przypomina źródło tryskające i wznoszące się wewnątrz. Nie można go uzyskać w świecie zewnętrznym. Czysty umysł upodabnia się do kryształowej girlandy, przez którą przebiega nić boskości. Jeśli girlanda złożona jest z czystych kryształów, to nić jest doskonale widoczna. Jeśli utkano ją z nasion rudrakszy, to nici nie widać. Dlatego starajcie się, aby wasze umysły były tak czyste i przezroczyste, aby manifestująca się w nim Boskość stała się dostrzegalna. Zamiast dążyć do osiągnięcia czystego stanu umysłowego, dorzucamy do i tak już mrocznego umysłu ciemność ignorancji. Oddajemy się coraz częściej zmysłowym przyjemnościom i wplątujemy się w czerń niewiedzy. W końcu wpadamy w głębiny bez dna.
      Współcześni ludzie [w Indiach] nie potrafią uwierzyć w to co widzą. Są tak wielkimi ignorantami, że próbują patrzeć oczami człowieka z Zachodu, słyszeć uszami człowieka z Zachodu, doświadczać świat sercem człowieka z Zachodu. Ich egzystencja staje się do tego stopnia uwarunkowana, że tracą indywidualność. Prawdziwym człowiekiem jest ten, kto widzi własnymi oczami, słyszy własnymi uszami i doświadcza własnym sercem. Jedynie taki człowiek może być nazwany Istotą Ludzką w rzeczywistym znaczeniu tego określenia. Powiedziano: „Szlachetnymi duszami są ci, których myśli, słowa i uczynki pozostają względem siebie w doskonałej harmonii. Ci, którym jej bark, są nikczemnikami - Manasjekam, waćasjekam, karmanjekam mahatmanam,a manasjanjath, waćasjanjath, karmanjanath durathmanam.” Jedynie wtedy zaspokoimy głód, gdy się najemy. Samo patrzenie jak jedzą inni na pewno go nie ukoi. Żeby się wyleczyć musimy przyjąć lekarstwo. Przyjmowanie lekarstw za kogoś jest głupotą. Podobnie, aby wyleczyć się z przypominającego chorobę cyklu narodzin i śmierci (bhawarogi), musimy starać się o otrzymanie boskiej łaski. Nie unikniemy cierpienia imitując bliźnich lub powtarzając cudze doświadczenia. Dlatego za pierwszy krok na ścieżce duchowej sadhany uznaje się rozwinięcie wiary w siebie.
      Dopiero wtedy będziecie mieli prawo wstąpić na pole duchowości, gdy za podstawę swojego rozwoju przyjmiecie wiarę w siebie. Osoba pozbawiona wiary w siebie nigdy się na nim nie znajdzie, bez względu na swoje praktyki duchowe, oczytanie i wielkość osób udzielających jej darszanu, sparszanu i sambhaszanu. Taka osoba nie przekroczy granic ignorancji i nigdy nie wstąpi na świętą ścieżkę duchowości. Obecnie ludzie naśladują głupców i stają się jeszcze większymi dyletantami, jak ślepcy podążający za ślepcem. Twój oddech pachnie tym co zjadłeś, a nie tym co zjedli inni. Ludzie tracą pewność siebie podążając ślepo za wybranymi osobami i naśladując je.
      Ucieleśnienia Świętej Atmy! Traktujcie stałą kontemplację Boga jako ścieżkę wytyczoną dla ludzi ze świętego kraju Bharatu. Dla ludzi urodzonych na wedyjskiej ziemi i noszących wielkie imię bharatijów znakiem ignorancji jest nieumiejętność realizacji ich prawdziwej natury wielbicieli kochających Boga. Cały wszechświat jest odbiciem Boskości. Słońce przesuwające się po niebie odbija się w pojemnikach wypełnionych wodą. Pojemniki mogą różnić się od siebie, ale obecna w nich woda jest taka sama. Jedynie głupiec da się oszukać tym odbiciom jako wielości. Takim naczyniem jest także ciało każdego człowieka.Bóg jako ucieleśnienie duszy, Atma swarupa, odzwierciedlający się w indywidualnym ciele, jest samym Paramatmą, Uniwersalną Duszą. Niech o tym fakcie pamięta każdy sadhaka.
      Jedynie po to, żeby pomóc ludziom uświadomić sobie tę duchową prawdę, odprawia się w Bharacie szereg corocznych świąt. Każde z nich ma i przekazuje swoje szczególne znaczenie. Niestety, ludzie nie rozumiejąc ich, marnują czas na niepoważne i bezużyteczne czynności, takie jak pochłanianie ogromnych posiłków. Wewnętrznym znaczeniem święta Nawaratri jest przekroczenie trzech właściwości (gun): dobroci, pasji i ignorancji (satwy, radżasu i tamasu), reprezentowanych przez Maha Durgę, Maha Saraswati i Maha Lakszmi, a dzięki temu doświadczenie natury prawdziwej ludzkiej istoty.
      Starajcie się zrealizować transcendentalną naturę Boskości, kontrolując chociaż w pewnym stopniu owe trzy guny. Na tym polega ćwiczenie duchowe (sadhana), które należy wykonywać przez 9 dni święta Nawaratri i dzięki temu zyskać bożą łaskę. Będzie to możliwe tylko wtedy, gdy doświadczycie prawdziwego spokoju umysłowego. Dzięki spokojowi umysłowemu staniecie się szczęśliwi. Wielki święty poeta Tjagaradża wyjaśnił to w swoim słynnym kirtanie Szczęście nie istnieje bez spokoju – Santhamu leka soukjamu ledu. Spokój jest dla człowieka najważniejszy. Jest samym oddechem życia.
      Spokoju nie można uzyskać dzięki rozwijaniu potęgi intelektu i ciała fizycznego, zamożności i potomstwu. Król Dhritarasztra posiadał wystarczająco dużo tego rodzaju mocy, ale nigdy nie zaznał spokoju. Dlaczego? Bo nie posiadł potęgi dharmy i nie wspomagał go Bóg. Stał się ofiarą złych myśli i złych cech charakteru. Ostatecznie zginął.
      Ucieleśnienia Miłości! Moc prawości (dharmabala) i moc płynąca od Boga (daiwabala) są dwoma najważniejszymi atrybutami odpowiadającymi za sukces przedsięwzięć człowieka. Człowiek musi wypracować w sobie te dwie cechy i poświęcić życie na służenie społeczeństwu. A także dostrzec prawdę, że wszystko jest boskie oraz że ta sama Zasada Duchowa przenika każdą żywą istotę. Nie stańcie się ofiarami złych cech charakteru, takich jak nienawiść, zazdrość, duma i ostentacja. To bardzo ważne, aby każdy chętnie i z radością dedykował swoje życie służbie społecznej. Podczas święta Nawaratri hołdujemy zwyczajowi wciągania flagi na mandir. Jakie to ma znaczenie? Flaga wskazuje na Ucieleśnienie Egzystencji-Świadomości-Błogości (Sat-Ćit-Anandy) obecne w naszych sercach oraz na konieczność doświadczania prawdziwej natury duszy (Atma Tatwy). Nie chodzi tu o prosty fizyczny akt wciągania flagi na świątynię. Chodzi o wciągnięcie flagi spokoju sumienia (prasanthi) w królestwie naszych serc.
      Ucieleśnienia Boskiej Atmy! Dzisiaj rozpoczynamy w Prasanthi Nilayam dziewięciodniowe święto Nawaratri. Życzę sobie, żebyście uczestniczyli w nim wszyscy i rozwijali w sobie szlachetne cechy charakteru, zyskując dzięki nim najwyższy spokój (prasanthi). Podczas tych dziewięciu dni postaramy się lepiej zrozumieć naturę umysłu. Zamykam ten dyskurs z nadzieją i błogosławieństwem, że wszyscy poświęcicie swój czas i energię na zrozumienie zagadnień, które zostaną wam przedstawione podczas kilku następnych dni.

tłum. J.C.