Fragment dyskursu
Sathya Sai z 27. lipca 1996
Szczęście wyłania się z całkowitej Miłości; Prawda
i wyrzeczenie prowadzą do Pokoju; Bez Miłości nie ma pomyślności; Słuchaj! O
mężny synu Bharatu (Indii)! – wiersz w telugu
STUDENCI! Nie może być istoty ludzkiej, która nie
jest świadoma Miłości. Wszechświat jest przesiąknięty Miłością. Miłości nie da
się opisać słowami. Jest poza zasięgiem umysłu i mowy. Naradha głosił: Miłość
jest poza zasięgiem słów.
Jak zwykły człowiek żyjący w tym materialnym
świecie może pojąć taką Miłość? Ta Miłość jest wyrazem Boskości. Podobnie jak
kompas żeglarzy, zawsze wskazuje na północ, gdziekolwiek jest obecny. Jak oliwa
zapala lampę, podobnie Miłość oświeca samo życie.
To, co nazywa się miłością w zwykłym ziemskim
życiu, wcale nie jest prawdziwą Miłością. Jest to tylko jedna lub inna forma
przywiązania oparta na ludzkich relacjach w rodzinie lub społeczeństwie.
Prawdziwa Miłość jest czysta, bezinteresowna, wolna
od pychy i pełna błogości. Taką Miłość można uzyskać tylko przez Miłość.
Wszystkie ziemskie przywiązania wcale nie są prawdziwą Miłością. Są
przemijające. Z serca wyłania się wieczna, czysta Miłość. W rzeczywistości jest
ona zawsze istniejąca i wszechprzenikająca. Jak to jest, że człowiek nie jest w
stanie rozpoznać takiej wszechprzenikającej Miłości? Dzieje się tak dlatego, że
serce człowieka stało się jałowe i zanieczyszczone. Serce wypełnione jest
wszelkiego rodzaju pragnieniami i nie ma w nim miejsca na wejście czystej,
niesplamionej Miłości. Tylko wtedy, gdy ziemskie przywiązania zostaną usunięte
z serca, będzie miejsce na prawdziwą Miłość, aby w nim mieszkała i wzrastała.
- tłum. E.GG.