Jeśli brak Boskości wszystko jest
diabelskie. Dlatego nauczyciele i uczniowie muszą mieć wiarę w Boga i otwarcie
wzywać Boga oraz modlić się. Odpędzi to „diabelskość”, która nas otacza.
Oczywiście, wahanie, jeśli chodzi o zwracanie się do Boga, jest tylko
powierzchowne. W czasie egzaminów każdy uczeń modli się do Wszechmogącego.
Kiedy zdarzają się klęski i straty lub członków rodziny dotykają choroby i są w
śmiertelnym niebezpieczeństwie, ludzie modlą się do Boga. Dlaczego zatem ulegać
fałszywej dumie i odmawiać uznania Boga. Jest to czysta hipokryzja.
Inną cechą ludzi wykształconych jest
pycha. Chodzą nosząc koronę zarozumiałości. Pycha jest ścianą, która
zasłania Atmę przed anatmą, kurtyną pomiędzy
prawdą a nieprawdą. Tę przeszkodę trzeba usunąć, aby można było urzeczywistnić
Jedność i przejawić Boskość. Wielu uczniów rozwija tego szkodnika zwanego pychą
z powodu urody, osiągnięć w nauce i zasobów pieniężnych, lecz muszą być wystarczająco
czujni, by szybko go wykorzenić.
Pewnego razu uczeń zapytał
Sokratesa: „Mistrzu! Bóg dał człowiekowi sto lat życia, lecz rzadko kiedy żyje
on tak długo. 25 z nich przypada na dzieciństwo i lata młodzieńcze spędzane na
niemądrych zabawach, dalsze 25 — na uwikłania rodzinne i społeczne, a kolejne
25 — na załatwianie dóbr dzieciom. Jeśli ktoś dożyje 75 lat, jest opanowany
przez choroby albo smutek po utracie syna czy córki. Nie ma czasu na myślenie o
Bogu. Byłoby dobrze, gdyby Bóg darował mu jeszcze 25 lat, na całkowite
poświęcenie się Jemuˮ. Sokrates odpowiedział innym równie smutnym
stwierdzeniem: „Synu! Bóg dał nam ten rozległy dom zwany Ziemią. Lecz trzy
czwarte jej powierzchni zajmują morza; pozostała ćwiartka to głównie góry,
pustynie, jeziora i lasy. Nie mam miejsca na zamieszkanieˮ, załkał. Uczeń
pocieszył go: „Ależ dlaczego? Skoro miliardy mieszkają na ziemi, także i dla
ciebie znajdzie się miejsceˮ. Sokrates odpowiedział: „Skoro tak wiele miliardów
myśli powstaje w twoim umyśle, mój synu, z pewnością łatwo znajdziesz miejsce
na myśli o Boguˮ. Tylko próżniacy narzekają na brak czasu na medytacje o Bogu.
„Tęsknij a znajdziesz sposób, módl się a otrzymasz łaskęˮ.
Wartość, którą należy wpoić to
rozróżnienie między ulotnym i fundamentalnym, trywialnym i drogocennym. Nie
mówcie uczniom, że świat jest „iluzjąˮ (mają). Jest on rzeczywisty, bardzo
rzeczywisty dopóki jesteśmy tutaj obecni. Niechaj ludzie spędzają życie głęboko
zainteresowani tym procesem. Trudzimy się dla posiłku, który zajmuje kilka
minut, aby uczynić go smakowitym, rozkosznym doświadczeniem. Czyż więc nie
powinniśmy podjąć się trudu uczynienia smakowitym życia trwającego całe dekady
lat? Co nadaje smaku życiu? Dobre myśli, czyste nawyki, cnoty, dobre uczynki –
to one sprawiają, że życie jest radosne i pełne uroku. Nie przychodź do domu,
by próżnować w fotelu, z głową napęczniałą od dumy, że jesteś
„nauczycielem" albo „studentemˮ. Włącz się ochoczo do pracy, którą
wykonuje twoja matka albo ojciec. To uczyni życie doskonałym.
tłum.
K.M.B.
