Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

 

   „’SSS’, inicjały naszego Pana Śri Sathya Sai Baby, mogą reprezentować również Sai Stree Bhakti – moce natury inkarnujące się pod postacią uduchowionych kobiet, służących jako wybrane instrumenty Awatara i biorących znaczący udział w Jego misji”, mówi studentka Uniwersytetu Sai. Bhagawan nie tylko często chwalił ich niezawodne zalety, ale również kształtował niektóre z nich, aby stały się doskonałym przykładam obowiązku, miłości do Boga i oddania oraz wyróżniały się nie tylko na tle innych pań, ale również na tle całej ludzkości. Pragnąc uczcić radosną, 90-tą rocznicę zstąpienia Boga na Ziemię, pozdrawiamy aktywne, boskie kobiety Sai, których wkład w misję Pana jest ogromny, stały i zwykle cichy. 

   Począwszy od 19 marca 2015 r., każdego miesiąca, aż do 19 listopada 2015 r., Radio Sai będzie obchodziło Dzień Kobiet opisując życie i oddanie niektórych kobiet, które przejdą do historii jako osoby utalentowane, współczesne Awatarowi Śri Sathya Sai Babie, które On, dążąc do wyznaczonego celu, wybrał na Swoje instrumenty. Ich inkarnacje zdają się być elementem mistrzowskiego planu Bhagawana.

   Radio Sai cieszy się mogąc otworzyć tę serię hołdem złożonym pani Sarli Shah, pionierce ruchu duchowej edukacji Sai.   

Pani Sarlabahen Indulal Shah 

(25.09.1923 –  14.01.2015 r.)

     Dla niektórych była ‘ciocią Sarlą’, dla innych ‘Ammą’, dla wielu ‘mamą’. Ale najbardziej ceniła przydomek ‘Sarla Ma’ nadany jej przez samego Bhagawana Babę. Bez względu na różnorodność czułych imion jakimi się do niej zwracano, była częścią życia niezliczonych wielbicieli Sai na wszystkich kontynentach – aż do chwili, gdy 14-go stycznia tego roku, w dzień Makara Sankranti, roztopiła się w lotosowych stopach Pana w wieku 91 lat.

    W czterech ścianach swojego domu była żoną dynamicznego przedsiębiorcy i inicjatora ruchu Sai w Bombaju, pana Indulala Shaha. Miała  dwoje dzieci – syna, którego straciła jako młodego chłopca i córkę, która stała się jej główną podporą.

    Poza domem była nieugiętą orędowniczką Swamiego i jedną z najbardziej inspirujących przedstawicielek Organizacji Sathya Sai na świecie. Pracowała niezmordowanie, żeby wpoić ludziom wartości Sai i była tak bardzo przekonana, że jest wybranką Boga, że Bhagawan Baba pobłogosławił ją imieniem Dewi (Bogini), będącym wyrazem Jego łaski.

    Nie popełnimy błędu mówiąc, że miała zapisaną w genach prawość i umiejętność dzielenia się. Już jako młoda kobieta była szczerą patriotką. Uczestniczyła w ruchu Mahatmy Gandhiego i pomagała prowadzić podziemną stację radiową wspomagającą wyzwalanie Indii. Jej odwaga przekształciła się w prawdziwą sewę pod kierunkiem Boskiego Mistrza.

    Chcąc prześledzić ewolucję zapoczątkowaną przez Sarlabahen w ruchu Sai, musimy się cofnąć do późnych lat 60-tych, kiedy została instrumentem Mistrza firmując skrzydło kobiet Organizacji Służebnej Śri Sathya Sai. To wytyczyło drogę do kolejnych zadań. Wkrótce po pierwszej Światowej Konferencji Organizacji Służebnej Śri Sathya Sai w Bombaju, Swami w 1969 r. zainicjował program (rozwoju dzieci) Bal Vikas i powierzył Sarlabahen rolę koordynatorki.

   Przez następne 9 lat tworzono jego strukturę, ramy programowe, teksty i szkolono wykładowców. Bhagawan Baba często odwiedzał Dharmakszetrę i dawał wskazówki nauczycielom Bal Vikas. Do 1979 r. ruch ten objął całe Indie. Dysponował ponad 6 000. wyszkolonych nauczycieli, a w zajęciach Bal Vikas brało udział tysiące dzieci. 

    Tego samego roku w Whitefield odbyła się Wszechindyjska Konferencja Nauczycieli Bal Vikas, na której Bhagawan ogłosił: „Od tej chwili nauczyciele Bal Vikas należą do mnie i do narodu”. W taki oto sposób powstał program Wychowania w Wartościach Ludzkich Śri Sathya Sai (WWL) i został wdrożony do formalnego systemu szkolnego.       Dzięki temu oświadczeniu powstały:

a)      Trust Wychowania w Wartościach Ludzkich Śri Sathya Sai, którego powiernikiem został Baba. Pani Sarlabahen pełniła funkcję koordynatorki na obszarze Indii oraz angażowała się w prace trustu. 

b)      Komitet – pod przewodnictwem dr V.K. Gokaka, z Sarlabahen jako członkinią – przygotował serię tekstów wprowadzających WWL do szkół. Pierwszy tekst przygotował Bhagawan w Dharmakszetrze w 1980 r. 

c)      W Brindawanie i w Prasanthi Nilayam odbyły się dwa kursy podstawowe dla trenerów nauczycieli. Do 1982 r. Trust Wychowania w Wartościach Ludzkich Śri Sathya Sai przeprowadził je dla tysięcy nauczycieli z całych Indii.

    W 1989 r. Bhagawan Baba niespodziewanie zatrzymał program. Przyszedł czas na introspekcję i zjednoczenie. Po upływie trzech lat, w boskim dyskursie wygłoszonym 13-go stycznia 1992 r. w mandirze Prasanthi, skierowanym do wybranych pedagogów i pracowników biur Bal Vikas, Swami powiedział: „Jutro, od dnia Sankramana (święto miłości i oddania), będziecie przedstawiali wartości ludzkie dzieciom i dorosłym oraz walczyli o pomyślność tego kraju i jego powrót do pierwotnej chwały”.

    Następnie dodał: „Oto Indulal Shah i Sarlamma. Tych dwoje myśli o wartościach ludzkich dniem i nocą. Ich zadaniem jest wyznaczanie obowiązków właściwym ludziom w odpowiednim czasie i miejscu”.

    Od tamtej chwili aż do 2000 r. Sarlabahen z oddaniem pełniła funkcję narodowej koordynatorki i z pomocą wielbicieli z Indii i z zagranicy rozwijała program Bal Vikas, który pod jej opieką rozkwitł i wydał owoc Educare. 

    Spotkania Bal Vikas w Prasanthi Nilayam były dla nauczycieli błogosławionymi okazjami przebywania w jej towarzystwie. Stanowczość w jej głosie kojarzyła się z pracą – oto powód, dlaczego uważano ją za doskonałą kombinację miłości i prawości. Podczas tych spotkań omawiano szczegółowo sprawozdania z działalności Bal Vikas i jeśli nauczyciele odczuwali brak materiałów szkoleniowych, natychmiast je otrzymywali dzięki publikacjom Sarlabahen w podręcznikach Bal Vikas.

    Świadoma dynamicznych zmian zachodzących w otaczającym ją świecie, wprowadzała do programu Bal Vikas wiele innowacji, mogących mierzyć się w wyzwaniami współczesności i odpowiednio przygotowywać dzieci do życia. Poszerzając ramy programu Bal Vikas dokładała wszelkich starań, aby każdy rodzic stawał się nauczycielem Bal Vikas, a każdy dom klasą Bal Vikas.  

    Dzięki patronatowi Swamiego i jej niestrudzonym wysiłkom istnieje dzisiaj na świecie ponad 15 000 ośrodków Bal Vikas, prowadzonych przez około 20 000 nauczycieli. Warto podkreślić, że z programu Bal Vikas – integrującego unikalne techniki wskazane przez Bhagawana Babę, takie jak uniwersalne modlitwy, grupowe śpiewanie pieśni oddania, opowiadanie historii, aktywność grupowa i siedzenie w ciszy, które rozwijają pięć form dziecięcej osobowości: ciało, umysł, intelekt, uczucia i duszę – skorzystało ponad 350 000 uczniów i uczennic. 

     Siódmego listopada 2010 r. odbyło się pierwsze spotkanie absolwentów kursów Bal Vikas w obecności Pana pod kierunkiem doświadczonej Sarlabahen. Z czasem przekształciło się ono w ceremonię corocznego zgromadzenia, na które przyjeżdżali studenci Bal Vikas z całego kraju, żeby w Prasanthi Nilayam otrzymać dyplomy i wyrazić swoją wdzięczność Bhagawanowi.

    Aby dodać bodźca ruchowi Bal Vikas, postanowiono, że czasopismo ‘Sri Sathya Sai Bal Vikas Magazine’ będzie szerzyło przesłanie Sai w każdym zakątku świata. Sarlabahen wyznaczyła sobie stały obowiązek zaopatrywania go w artykuły przeznaczone dla nauczycieli, dzieci i rodziców. Będąc w głębi duszy perfekcjonistką, pani Sarla Shah poświęcała niepodzielną uwagę nawet najdrobniejszym szczegółom w czasopiśmie, także w późnych latach życia, pomimo słabego zdrowia i pogarszającego się wzroku.

    Bastion cnót i miłosierdzia, osoba o nieskazitelnie dobrym smaku, wykwintnych manierach, skromności i elegancji, Sarlabahen pokazywała, jak można szczęśliwie żyć we współczesnym świecie w sposób moralny i etyczny, służąc społeczeństwu i ludzkości. Hojnie obdarzała nas miłością, służąc każdemu całym sercem w myśl polecenia Bhagawana: „Kochaj wszystkich, służ wszystkim”. Nieskazitelnie dobry smak wyrażający się w noszeniu pięknych sari, był symbolem jej elegancji, pokory, piękna i boskości. Był lekcją dla kobiet, niewolniczo podążających za modą, że jest sposób wyrażania boskiej godności, który kobiety powinny sobie przyswoić. Siła, mądrość, dyscyplina, spokojne dostojeństwo, miłosierdzie, niezmienna uprzejmość i niezachwiane zaangażowanie w prace jakie przydzielał jej Bhagawan na różnych etapach życia, dawały jej odwagę mówienia z miłością i ze współczuciem tego, co dyktowało jej sumienie. Dzięki temu była Panu tak droga. W obliczu osobistych smutków i radości demonstrowała niezwykłą równowagę, co odzwierciedlało jej czystą miłość do Mistrza. Podczas wspaniałej okazji, jaką stanowiło święto Guru Purnima w 2003 r., Swami uczcił 40-lecie służby Sarlabahen i Indulala Shaha wydając książkę poświęconą ich życiu i wręczając im pierwszy egzemplarz. Z tej okazji podarował im również srebrną tacę.

    Śmierć Sarlabahen ogromnie zasmuciła tysiące wielbicieli na całym świecie, którzy o niej słyszeli lub znali ją. Poniżej zamieszczamy wyjątki wypowiedzi wielbicieli mówiących o zaangażowaniu Sarlabahen w misję Swamiego.

   Miałam wielkie szczęście mogąc z pokorą służyć programowi Bal Vikas, zainicjowanemu przez Bhagawana i kierowanemu przez ponad 30 lat przez panią Sarlabahen. Gdy zaczęłam ściśle z nią współpracować, Baba obdarzył mnie wyrazistą wizją i powiedział w niej jasno, że pani Sarlabahen jest Boginią. W ciągu tych lat odkryłam boską moc manifestującą się w jej słowach i czynach oraz w samej jej istocie. Doskonale pamiętam zdarzenie mające miejsce podczas Światowej Konferencji z 2008 r. poświęconej nauczaniu. Bhagawan, decydując się wziąć udział w otwarciu wystawy w Purnaczandrze, przybył wcześniej niż tego oczekiwaliśmy. Kiedy pani Sarlabahen zauważyła moją nieobecność, natychmiast wysłała członków sewa dal, żeby przywieźli mnie szybko na wózku inwalidzkim. Uczestniczyłam w tym wydarzeniu dzięki jej troskliwemu zainteresowaniu i wielkiej łasce Bhagawana.

Pani Nimmi Kanwar

Wicekoordynatorka ruchu Śri Sathya Sai Bal Vikas w Indiach

    Podczas pewnego interview Bhagawan wezwał wszystkich współpracowników programu Bal Vikas do Sai Kulwant Hall w Prasanthi Nilayam. Spojrzał na nas i powiedział: „Panie bardzo dużo pracują, ale są ogromnie zazdrosne”. Potem z miłością spojrzał na ciocię Sarlę i nazywając ją Sarladewi, rzekł: „Ona nigdy nie śpi, nocą i dniem myśli o wychowaniu w wartościach ludzkich”. To była dla mnie wielka nowina. Spojrzałam na ciocię jak na Boginię, jak na Uniwersalną Matkę. Wizyta cioci i wujka uświęciła Himachal Pradesh[1]. Odbywała się tam stanowa konferencja i była zła pogoda. Przez cztery dni ich pobytu padał ulewny deszcz. Mimo to odwiedzili znacznie oddaloną Szimlę. Na zakończenie programu ciocia powiedziała do mnie stanowczo: „Neeta! Szimla jest trudnym i niewdzięcznym miejscem pracy, stwarzającym wiele problemów. Wszyscy ogromnie się staracie, ale dbajcie o zdrowie, zdrowie jest ważne. Niech wasza praca ma dobrą jakość. Ilość jest nieważna”.

    Swami obchodził 70-te urodziny państwa Shah w Brindawanie, nadając im w Kalyan Mandapam[2] rangę duchowych zaślubin. Był to niezwykły spektakl, jakby boginie i bogowie błogosławili tę boską parę. Przysłali mi prasadam (poświęcony pokarm), jakbym należała do ich rodziny. Z przyjemnością współpracowałam z ciocią na rzecz wychowania w wartościach ludzkich w Riszikeszu, w Bhopalu i Ćandigarh, gdzie odbywają się cudowne, napełnione duchowością satsangi.

Pani Neeta Khanna

 Wicekoordynatorka Śri Sathya Sai Bal Vikas w Indiach

    Nieustannie dostrojona do boskiej świadomości, potrafiła dostosować każdy swój krok do kroków Bhagawana. Przemierzając dekadami drogę Sai i głosząc na całym świecie Jego chwałę, wniosła ogromny wkład do ruchu Sai. Pani Shah, poświęcając życie sprawom Organizacji Służebnej Śri Sathya Sai, oddała ludzkości wielkie usługi. Zawsze młoda duchem, do ostatniego oddechu służyła aktywnie Bogu. Jako redaktorka ‘Sri Sathya Sai Bal Vikas Magazine’ obwieszczała każdemu domowi miłość Pana.

Pan V. Śriniwasan

przewodniczący Organizacji Służebnej Śri Sathya Sai w Indiach

      Pani Sarla Shah wniosła niezwykły, niepowtarzalny wkład do skrzydła kobiet Organizacji Służebnej Śri Sathya Sai i do ruchu Bal Vikas. Świeciła przykładem jako fundatorka i narodowa koordynatorka Sri Sathya Sai Bal Vikas Education w Indiach, dążąc do pogłębienia wykształcenia duchowego. Była autorką książki ‘Ashta Pushpanjali – Girlanda ośmiu kwiatów cnoty’. Jej praca przyniosła dobro i korzyść wielu ludziom. Będziemy za nią tęsknić.

     Dr Narendranath Reddy

        przewodniczący Rady Prasanthi

z H2H tłum. J.C.

[1] Himachal Pradesh – stan w północno-zachodnich Indiach. Stolicą stanu jest Szimla.

[2] Sala ślubów.