Pierwszy dyskurs Sathya Sai Baby wygłoszony
podczas letnich kursów Summer Showers w 1979 r.
Wpływ zachodniej edukacji
spowodował osłabienie zainteresowania sanskrytem. Doprowadził do zaniku
domowego szczęścia i erozji zasad arya
(prawdziwej) dharmy. Ludzi urzeka
obcy wygląd i zachowanie, a mówienie językiem ojczystym uważają za mankament.
Niechętnie honorują zasady dobrego wychowania, zaś szacunek dla nauczycieli i
starszych jest dla nich zbyt dużym ciężarem. Bojaźliwość jest powszechna i
stała się zaraźliwa.
Kto zajmie się domem i wypełni
domowe obowiązki, jeśli kobiety gromadnie pójdą do urzędów i podejmą pracę? Jeśli
matki pójdą do szkół uczyć cudze dzieci, kto będzie uczył ich własne? Kto
zajmie się kuchnią, gdy kobiety będą robiły to, co mężczyźni? Dzięki temu, że
kobiety się zatrudniają, w rodzinie jest mniej finansowych problemów, ale
pojawiają się liczne inne trudności odbierające im szczęście. Ucieleśnienia miłości –
uczniowie, studenci, nauczyciele i patroni edukacji! Bharat (Indie), uznawany za kolebkę duchowości,
jest świadkiem upadku prawości i stopniowo stał się siedzibą demonicznych
skłonności, które są pożywką dla niesprawiedliwości, niepokojów i nieetycznych
zachowań. Obowiązkiem uczniów i studentów w społeczeństwie o tak złym stanie
moralnym, w tym strasznym wieku kali
z jego wszechobecnym złem, jest dopilnowanie, by prawość i miłość zostały wskrzeszone
a pokój i bezpieczeństwo zapewnione. Tak jak matka smuci się, gdy jej dzieci odstają
w nauce lub innych aspektach życia, tak matka Indie opłakuje duchową i moralną
degradację swoich dzieci. Aby zaradzić temu bólowi, uczniowie powinni wypełniać
swoje obowiązki. Ponadto powinni pamiętać, że wszyscy dorośli obywatele,
starsi, ludzie sprawujący władzę i wielcy przywódcy kiedyś sami byli uczniami i
że dzisiejsi uczniowie z czasem także będą przywódcami i pełnoprawnymi obywatelami. Rząd nie jest zdolny poprowadzić naród ścieżką
moralności i duchowości. Obywatele, z kolei, nie mają władzy potrzebnej do
korygowania rządu, gdy zachodzi potrzeba. Z duchowego punktu widzenia wydaje się,
że zarówno rząd, jak i naród, utracili prawo do poprawiania drugiej strony.
Przyczyną tego stanu rzeczy jest fakt, że ludzie, którzy są obecnie u steru
władzy, w dzieciństwie nie kształtowali swojego życia zgodnie z duchowymi
zasadami postępowania. Wielkość danej osoby zależy od kulturalnej
doskonałości, jaką osiągnęła. „Kultura” to nie tylko pilność i pracowitość.
Słowo to oznacza wyeliminowanie złych myśli i skłonności oraz rozwinięcie
dobrych myśli i cech. Życie obywateli jutra ukształtuje się zależnie od tego,
jaki rodzaj życia prowadzą dzisiaj jako uczniowie. Życie, jakie dana osoba
spędza będąc uczniem, jest fundamentem dla życia, jakie będzie prowadziła później
jako dorosły obywatel. Uczeń będzie w przyszłości wiódł spokojne i spełnione
życie tylko wtedy, jeśli teraz jego życie cechuje pokój i samoopanowanie. Dzisiejsi uczniowie muszą opierać swoje postępowanie
na takich właśnie podstawach. Muszą uświadomić sobie, że ich siły moralne osłabia
kultura Zachodu. Jest ona kulturą metropolii, gdzie mnożenie indywidualnych
pragnień doprowadziło człowieka do niedoli i nieszczęścia. Kultura Indii
natomiast jest powszechna w wiejskim środowisku, gdzie pragnień jest niewiele a
dominuje zadowolenie. W obecnej sytuacji powinniście zatem dążyć do takiego
kształcenia, które zapewnia radość spełnionego życia. Obowiązkiem dzisiejszych
uczniów jest prowadzenie tak świętego i przykładnego życia. Podobnie jak w każdej innej dziedzinie ludzkiej
działalności, także w szkolnictwie napotykamy na kłopotliwe problemy. Obecny
system kształcenia niewiele robi w sprawie oczyszczania, wzbogacania i duchowego
rozwijania człowieka. Doprowadził społeczeństwo do stanu bliskiego katastrofy.
Upowszechnienie współczesnej edukacji pociągnęło za sobą duchowe uwstecznienie
i wszechobecność samolubstwa. Dlatego dzisiaj potrzebujemy patriotycznych
uczniów o szerokich horyzontach, ludzi czynu zdolnych do bezinteresownej służby
i poświęcenia. Hasło „prosty styl życia i wzniosłe myślenie” powinno nam przyświecać,
w przeciwieństwie do hasła „wystawne życie i płytkie myślenie”, które zdaje się
być maksymą współczesnej edukacji. Sri Sathya
Sai Central Trust corocznie
organizuje letnie seminaria, aby przekazać wam zdrowe idee i wzbogacić wasz
system wartości. Seminaria te dają wam możliwość pożytecznego spędzenia
miesiąca poświęconego na przyswajanie wzniosłych ideałów życia, stanowiących
duchowy pokarm. Ludzkie życie można porównać do drzewa, a
pokrewieństwo z innymi ludźmi do jego gałęzi. Na tych gałęziach rozkwitają
kwiaty myśli i uczuć. Kwiaty stopniowo rozwijają się w owoce zalet i cnót.
Słodki sok obecny w tych owocach to charakter. Drzewo bez korzeni i owoców jest
tylko drewnem opałowym. Wiara w siebie to korzeń drzewa życia, a charakter –
jego owoc. Błogosławię
wam, żywiąc nadzieję, że wszyscy staniecie się przykładnymi uczniami, w pełni
skorzystacie z dobrodziejstw tych seminariów, oczyścicie swoje serca i
zreformujecie społeczeństwo. tłum. K.B.