Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Życie jest grą – weź w niej udział!    numer 42 - kwiecień-maj-czerwiec  2008

... Ziemia jest naszym boiskiem

źródło: http://media.radiosai.org/Journals/Vol_06/01APR08/04-lifegame.htm

Wyobraź sobie, że oglądasz mecz krykieta i w decydującym momencie twój ulubiony, grający wspaniale gracz, znajduje się na spalonej pozycji! Czujesz rozczarowanie. Ale czy kiedykolwiek mógłbyś się spodziewać, że przewodniczący ligi podejdzie do mikrofonu i oświadczy, że gracza nie wolno odsyłać z boiska, ponieważ bardzo dobrze gra? Lub, że sędzia na pewien czas zawiesi obowiązujące zasady, aby nie musieć go dyskwalifikować? 

Nie, ponieważ rozumiemy, że gra bez zasad nie sprawia nikomu przyjemności. Zmienianie ich i przekraczanie w trakcie meczu niszczy sportowego ducha. Ten sam ludzki umysł, który nie tylko wysoko sobie ceni, ale także spodziewa się, że rozgrywki sportowe będą ekscytujące, pełne niespodziewanych zwrotów, kwestionuje działanie Boga, kiedy dotyczy ono gry życia. We wrześniu 1976 r., podczas wywiadu dla ‘Blitz Magazine[1]’, dziennikarz zadał Bhagawanowi następujące pytanie: „Dlaczego Bóg nie wykorzystuje Swoich potężnych mocy i nie pomaga ludziom w trudnych sytuacjach? Dlaczego nie zsyła deszczu w czasie suszy ani jedzenia, gdy panuje głód? Czy Awatar nie może nas wesprzeć podczas trzęsień ziemi, powodzi, suszy, głodu i epidemii?”

Baba odrzekł: „Każde tego rodzaju natychmiastowe rozwiązanie jest sprzeczne z fundamentalnymi cechami samej natury, jak również z karmicznym prawem przyczyny i skutku. Cierpienie i nieszczęścia są nieuniknionymi elementami kosmicznego dramatu. Bóg nie zsyła tych nieszczęść, człowiek sam je na siebie ściąga, jako zapłatę za niewłaściwe postępowanie. Są to korygujące kary, które skłaniają ludzi do porzucenia złej drogi. Pracuję poprzez nich, budzę obecnego w nich Boga i ewoluuję ku wyższej rzeczywistości, aby umożliwić im opanowanie praw i mocy, aby sami mogli odwrócić nieszczęścia.”

Zatem w grze życia musimy przestrzegać pewnych zasad; zasad, dzięki którym funkcjonuje natura. Mamy obowiązki wobec Matki Natury i musimy utrzymać otaczający nas świat w jak najdoskonalszym stanie, jeśli szukamy łaski i pomocy Pana. Jeśli naruszymy równowagę natury, sprowadzamy na świat chaos. Ta sama natura, która odsłania przed nami źródła przetrwania, może okazać się groźnym przeciwnikiem. Nawiązując do analogii z krykietem, piłka, rzucona we właściwym kierunku, może przynieść graczowi zwycięstwo; podana nieuważnie, wykluczy go z gry.

Wyzwanie ukryte w grze dnia dzisiejszego

Skażenie środowiska stanowi jedno z największych wyzwań współczesnego świata. Dzisiaj rozumiemy, że przyniosła je rewolucja przemysłowa, stanowiąca punkt zwrotny w historii ludzkości. Budowa wielkich fabryk, zużycie ogromnej ilość węgla i innych paliw kopalnych, emisja niebezpiecznych gazów odpadowych przyczyniły się do bezprzykładnego skażenia wody, powietrza i gleby. Elektryczność i samochody, które pojawiły się później, polepszyły komfort życia, jednocześnie niszcząc przyrodę. Wykorzystywane w nich paliwa generują gazy cieplarniane, podnoszące średnią temperaturę na Ziemi. Uważa się, że to zjawisko nazywane globalnym ociepleniem, jest odpowiedzialne za różnego rodzaju katastrofy, słyszał o nim każdy, nawet, jeśli nie wie, co w praktyce oznacza. Nawet odwieczna i zwykła ludzka działalność, taka jak uprawa roślin i hodowla zwierząt domowych, pozostająca z naturą we względnej harmonii, dzisiaj jej zagraża. Rezultatem współczesnych praktyk rolniczych jest nieefektywne nawadnianie pól - sprowadzające się do marnotrawstwa wody - oraz masowe wycinanie lasów. Areały uprawne zajmują obecnie 50% powierzchni obszarów zamieszkałych planety – wliczając w to tereny nie nadające się do tego celu. Bydło wyskubujące trawę przy samym gruncie przyczynia się do erozji i wyjałowienia ziemi.

Drzewa odgrywają decydującą rolę, pomagając ludzkości otrzymywać tlen z powietrza i absorbując wydychany przez nią dwutlenek węgla. Starożytni opiekowali się drzewami, ponieważ kontrolowały one proces zanieczyszczania atmosfery. Obecnie drzewa są bezmyślnie wycinane a zanieczyszczenie rośnie... Najważniejszym zadaniem jest zatem, oczyszczanie środowiska – powietrza, wody i żywności. Skażenie dotknęło wszystkie pięć żywiołów. Dlatego ludzie powinni w mniejszym stopniu korzystać z samochodów i nadzorować emisję niebezpiecznych odpadów przemysłowych.

-Boski dyskurs wygłoszony 6 lutego 1993 r.

Peter Raven, były przewodniczący Amerykańskiego Stowarzyszenia d/s Rozwoju Nauki[2] oświadczył: „W ciągu nadzwyczaj krótkiego okresu czasu straciliśmy jedną czwartą z zasobów światowych najbardziej wartościowej gleby, w tym jedną piątą ziemi uprawnej, znacząco zmieniając skład atmosfery i niszcząc wielkie obszary lasów oraz inne naturalne środowiska - niczym ich nie zastępując.” Według niego, istotą tej sprawy jest gwałtowny wzrost ludzkiej populacji, niekontrolowana konsumpcja i wybór technologii eksploatujących bogactwa naturalne Ziemi w niepowstrzymanym tempie. Zbliżający się kryzys energetyczny stanowi kolejne wielkie wyzwanie, z którym będziemy musieli się zmierzyć. A jednak trzeba się zgodzić, że korzystanie z bogactw naturalnych stanowi konieczny warunek ludzkiej egzystencji. Problem pojawia się wtedy, gdy eksploatujemy je w sposób niekontrolowany. Żeby rozwiązać ten problem, we wszystkich krajach poszukuje się odnawialnych źródeł energii i projektuje urządzenia energooszczędne. To niewątpliwie znacząca pomoc, nie wolno jednak przemilczać faktu, że wobec powiększającej się ludzkiej populacji i coraz wyższych standardów życia, zużycie energii będzie gwałtownie rosnąć. Dlatego, dopóki ludzkość nie zrezygnuje z luksusu, dopóki nie nauczy się oszczędzać energii i dbać o środowisko, wykorzystywanie nowych technologii i urządzeń energooszczędnych będzie w dalszym ciągu pogonią za umykającym celem. Niektórzy sugerują, że najefektywniejsze rozwiązania kryzysu związanego ze środowiskiem przyniesie radykalna zmiana polityki i prawa. Inni spodziewają się, że uczynią to lepsze projekty i nowe technologie. Tylko nieliczni mają pewność, że powinien zmienić się człowiek. Bez względu na to, czy ktoś jest politykiem czy technologiem, wciąż pozostaje istotą ludzką. Jeśli każdy będzie troszczył się o przyrodę, pojawią się rezultaty.

Jesteśmy skłonni traktować Stworzenie jako coś oczywistego, myśląc, że to tylko pozbawiona czucia natura. Tym samym ignorujemy Czującą Zasadę, kierującą tą naturą i utrzymującą we właściwej równowadze jej różnorodne elementy. Naukowcy i technolodzy, goniąc za egoistycznymi interesami i sławą, bezdusznie ignorują bezpieczeństwo i dobro grup społecznych, a nawet całych narodów, naruszając równowagę przyrody i w rezultacie sprowadzając na świat różnego rodzaju katastrofy, klęski, straty i cierpienia. Błyskawiczny i intensywny rozwój przemysłu, fabryki, samochody oraz towarzyszące temu zanieczyszczenie atmosfery odpowiadają za wzrastającą liczbę przypadków takich chorób jak eosinophilia[3], astma, głuchota, zapalenie płuc i dur brzuszny. Nauka sama w sobie nie jest zła, należy ją jednak wykorzystywać we właściwy i rozumny sposób.                                                                                                          -Boski dyskurs, 26.05.1992 r.

Zatem, kluczem do rozwiązania jest zmiana nastawienia człowieka, które sprawia, że czuje się on koroną stworzenia, uważając, że ma prawo wykorzystywać środowisko naturalne do maksimum, często lekkomyślnie, aż do ostatecznego wyczerpania zasobów. W ten sposób przyspieszamy tylko swój koniec. Nawet, jeśli polityka rządu jest zdecydowana a wokół efektywne technologie, jeśli człowiek nie ograniczy pragnień, to i tak nie uniknie tego problemu. Zaskakującym faktem, ilustrującym ograniczania pragnień, jest w skali światowej przewaga osób z nadwagą nad osobami wycieńczonymi z niedożywienia. W 2006 r. stacja MSNBS[4] podała w dzienniku następującą wiadomość: „Szacuje się, że na całym świecie głoduje 800 milionów ludzi, a ponad miliard osób ma nadwagę.” Zatem, jeśli człowiek nie zdobędzie kontroli nad umysłem i nie zgodzi się na ograniczenia, obniży swoją jakość życia, nawet jeśli będzie miał do dyspozycji nienaruszone dobra naturalne!

„Nowoczesność oznacza ograniczenie”

   Prof. Anil Kumar: „Swami, jeśli nie korzystam z wszystkich tych nowoczesnych udogodnień, to czy mogę się nazwać nowoczesnym człowiekiem? Sądzę, że jestem nowoczesny, a nawet bardzo nowoczesny, robiąc użytek z wszystkich tych naturalnych zasobów. Gdybym tego nie robił, to czy mógłbym być nowoczesny?”

  Bhagawan: „Nie, nie! Nowoczesność nie oznacza eksploatacji. Nowoczesność to ograniczenie. Nowoczesnością jest wykorzystywanie bogactw naturalnych w sposób umiarkowany, bez naruszania ich i wyczerpywania. Oto czym jest nowoczesność.”

  Prof. Anil Kumar: „Dobrze, Swami. Jednakże w tym wieku nowoczesności bardzo nam się podniósł standard życia. Cóż, dawniej nie używaliśmy pasty i szczoteczek do zębów. Gazowe piece też kiedyś nie były dostępne. Jednak współczesny człowiek korzysta z jednych i drugich. Chętnie się posługujemy takimi gadżetami. Dlatego, naturalnie, wraz z nowoczesnością standard życia poszedł w górę bez żadnego specjalnego wysiłku.”

    Bhagawan: „Dawniej nowoczesne życie - lub to co nazywasz ‘nowoczesnością’ - nie określało stylu życia. Nowoczesność to wyznaczenie granic pragnieniom. Nowoczesność to kontrolowanie pragnień, a nie życie wypełnione pogonią za pragnieniami.”

Z rozmowy Bhagawana z prof. Anilem Kumarem, 12.01.2003 r.

Skąd właśnie wypływa wola kontrolowania pragnień? Z materialistycznego punktu widzenia trudno znaleźć wystarczająco mocne powody, aby poświęcić niektóre z wygód, na jakie możemy sobie szczęśliwym trafem pozwolić, dla dobra współobywateli i dla dobra przyszłych mieszkańców Ziemi, których nigdy nie spotkamy. Do prawdziwej troski o przyszłe generacje może nas zainspirować jedynie pogląd w rodzaju ‘Vasudhaika Kutumbakam’[5].

Bhagawan Baba akcentuje konieczność przyjęcia tej postawy i demonstruje ją całym swoim życiem, nieustannie służąc ludzkości. Uczy nas modlitwy: ‘Loka Samastha Sukhino Bhavanthu’ – Niech wszystkie istoty będą szczęśliwe. Musi się zmienić każdy człowiek. Baba mówi bez ogródek, że bez indywidualnej przemiany reforma społeczeństwa jest niemożliwa. Zatem wszyscy mamy do odegrania jakąś rolę. Czy kiedykolwiek powstał ocean bez udziału kropel wody?

Atmosferę wypełniają fale elektromagnetyczne. Ponieważ są one skażone, ludzkie serca również uległy skażeniu. Aby oczyścić atmosferę śpiewajcie imię Pana i uświęcajcie fale radiowe. Skażone jest powietrze, którym oddychamy, woda, którą pijemy i pokarmy, który zjadamy. Całe nasze życie jest skażone. Trzeba je oczyścić, napełniając atmosferę boskimi imionami. Śpiewajcie imię Pana z radością w sercach.

-Boski dyskurs, 15 01.1995 r.

Najwyższe Źródło dba o bogactwa naturalne

Każdy może pracować na rzecz lepszego świata. Nie ma niczego zaskakującego w fakcie, że rozwiązanie omawianych problemów odnajdujemy na drodze życia wytyczonej przez Bhagawana. Bhagawan nawołuje nas nie tylko do podążania tą drogą w dyskursach ale także przez przykład Swojego własnego życia! Jeżeli weźmiemy sobie do serca Jego rady, wówczas, gdy tylko to będzie możliwe, skorzystamy z transportu publicznego lub z transportu prywatnego, dzielonego z innymi zamiast własnego samochodu i w ten sposób ograniczymy ilość wytworzonych spalin. Jak zawsze, Bhagawan osobiście daje nam przykład. Jeśli jedzie gdzieś dalej, jego samochód ma komplet pasażerów. Kiedyś w Bangalore, Swami wezwał profesora Anila Kumara i powiadomił go o cieknącym kranie w college’u, nie tylko demonstrując tym swoją wszechobecność, lecz również ucząc nas jak oszczędzać wodę. To ważna lekcja. Ludzie, przebywający blisko Bhagawana wiedzą, że Bhagawan robi notatki na tylnych stronach przysłanych kopert. Gdyby ktoś obejrzał rękopisy ‘Prema Wahini’, ‘Dharma Wahini’ i artykułów przygotowanych do ‘Sanathana Sarathi’ byłby zdumiony widząc, że Swami wykorzystuje każdy centymetr strony, nigdy nie marnując papieru. Osoby, które były na interview wiedzą, że Baba przed wyjściem z pokoju własnoręcznie wyłącza wiatrak. Kiedy Źródło Wszelkich Bogactw wykorzystuje je optymalnie, to czy nie jest to dla nas lekcja? Mógłby po prostu stworzyć dla nas niewyczerpane zasoby, gdyby to rozwiązywało problem, lecz On uwzględnia fakt, że bogactwa naturalne mogą się wyczerpać! W ten sposób przestrzega zasad, które sam ustanowił.

I jeszcze więcej...

Istnieje wiele sposobów dbania o środowisko. Na przykład, możemy zmniejszyć zużycie tworzyw sztucznych. Wybierając się gdzieś, bierzmy ze sobą wodę i nie kupujmy kolejnej butelki; korzystajmy ze sprzętu w standardzie ‘energy star[6]’, bo przyczynia się on do zachowania Ziemi. Wykonujmy prace na rzecz ochrony środowiska z radością wypływającą z wysiłku i poświęcenia. W rzeczywistości troska o środowisko przychodzi w naturalny sposób do każdego, kto jest oddanym wielbicielem Boga, który jest obecny w każdej cząstce wszechświata. Złe obchodzenie się z Naturą jest równoznaczne z brakiem szacunku dla wszechobecnej Boskości. Znamy przypadki, kiedy Bhagawan odwiedzał place budowy i wskazywał pozostawiony na niewłaściwym miejscu gwóźdź lub drut, mogący kogoś zranić! To uświadamia nam, jak spontaniczna jest Jego troska, aby zapobiec problemom innych.

Taka czysta miłość wyrażona czynem staje się dharmą. A dharma, czyli właściwe postępowanie, jest tym, co ochrania świat. Miłość automatycznie przemieni każdy pojedynczy uczynek w zbawienne i pomyślne działanie dla dobra świata. Gdybyśmy przestali wzmacniać istotę samej miłości i patrzyli na troskę o środowisko, jak na kolejną zawadę w dążeniu do przyjemności, wtedy nabralibyśmy przekonania, że coś poświęcamy. W naszych umysłach pojawiłoby się pytanie: „Dlaczego mam tego nie kupić, skoro mnie na to stać?” Osiągnęlibyśmy sukces w jednej dziedzinie, ale w innej ponieślibyśmy klęskę. Na przykład, oszczędzalibyśmy paliwo, bo lubimy jazdę na rowerze, ale nie elektryczność, bo jesteśmy zbyt leniwi żeby ją wyłączyć, kiedy już nie jest potrzebna! Takie dysonanse pojawią się wtedy, kiedy właściwe działanie podejmujemy nie dla samej istoty wartości.

Czy życie może być wolne od skażenia, skoro powietrze, którym oddychamy jest skażone? Aby serca mogły być czyste, środowisko i żywioły również muszą być czyste. Powód skażenia nie leży nigdzie indziej, jak tylko w naszym własnym postępowaniu. Każde wypowiedziane słowo rozprzestrzenia się w całej atmosferze. Możemy uzdrowić atmosferę świata śpiewając święte hymny i pieśni sławiące Pana.

-Boski dyskurs, 18. 01. 1993 r.

Jeśli podstawą naszego postępowania jest miłość, to przekształca się ona lekko i bez wysiłku we właściwe podejście i czyn. Podobna w tym jest do cukru, którego najważniejszą cechą jest słodycz osładzająca potrawy, do których jest dodana. Zasady kontroli i troski pozbawione miłości, jawią się jako bariery dla przyjemności - nasycone miłością, podtrzymują radość.

    Życie jest grą, traktuj ją ze spokojem. Zagraj w nią!

                    -z http://media.radiosai.org/Journals/Vol_06/01APR08/04-lifegame.htm kwiecień 2008 tłum. J.C.