Boska Edukacja (Educare)     numer 24 - listopad-grudzień 2004

Niedzielny wykład Anila Kumara wygłoszony w dniu 2.02. 2003

Sai Ram, z czcią u lotosowych stóp Bhagawana,

Drodzy Bracia i Siostry

Boska Edukacja wymaga bardziej pogłębionej wiedzy

Otrzymałem dziś specjalną prośbę od członków naszej organizacji. Proszono mnie, bym mówił na temat boskiej edukacji.

Zagadnienie boskiej edukacji zostało wprowadzone przez wszystkie ogniwa Organizacji Sathya Sai na całym świecie. Poświęcono mu wiele miejsca. Uczyniono to jednak w taki sposób, że powstało zamieszanie. (śmiech) Tak wiele problemów zostało ujętych, że w wielu głowach zaistniał mętlik. W niewłaściwy sposób określono procedurę związaną z wprowadzeniem boskiej edukacji. Zatem boska edukacja wymaga wiedzy pogłębionej. Należałoby poznać jej podstawy, by móc je wdrażać z większą łatwością.

Istnieją ponadto programy, którymi objęto również ujęte z boskiego punktu widzenia: edukację rolniczą, opiekę socjalną i opiekę zdrowotną, (gra słów w j. ang.: Agricare, Social Care, Medicare) co w rezultacie doprowadziło do stanu „Nie opiekuj się” (ang. - Don't Care). (śmiech) A tymczasem nie ma z czego się śmiać. Należałoby dogłębnie poznać niektóre problemy związane z zagadnieniem Boskiej Edukacji (Educare).

Co to jest życie?

Moi przyjaciele, nim powiem o tym coś więcej, zastanówmy się czym w ogóle jest życie. Czym jest życie? Życia nie da się ująć w ramy definicji. Życie jest ponad zrozumieniem. Życie jest ponad oceną; nie posiada parametrów. Życie jest doświadczeniem. Życie należy przeżyć - nie może być ono zdefiniowane. I nie powinno być wyjaśniane.

W niewytłumaczalnej naturze życia tkwi cała jego tajemnica. Gdy tylko próbujemy definiować życie, rozumienie go staje się nieciekawe i banalne. Mówiąc prościej, jeżeli życia nie poddajemy badaniu i wyobraźni naszego umysłu, staje się ono ciekawsze. Wszystko jest wtedy bardziej interesujące. Ale w tym momencie „nie zdążyliśmy już na autobus”.

Mam nadzieję, że zgodzicie się ze mną, gdy powiem, że mimo iż spędzamy nasze życie, nie znamy go wcale. Żyję, ale nie znam swego życia. Spędzanie życia różni się od przeżywania go. Mówimy, że ktoś przeżywa życie, jeśli doświadcza go w pełni świadomości. Spędzanie życia jest czekaniem na śmierć i to wszystko.

Życie jest darem, nie prawem

Pierwszą najważniejszą rzeczą, na którą powinniście zwrócić uwagę jest to, że życie jest darem, a nie prawem. Życie nie jest prawem. Życie jest darem. Jaka jest różnica między prawem a darem? Z prawem wiąże się odpowiedzialność. Prawo daje nam pewne przywileje. Jeśli odmówi się nam prawa, możemy wnieść odwołanie. Jeśli odmawia się nam prawa, możemy wnieść skargę. Możemy dopytywać o nasze prawa i domagać się ich; ale życie nie jest prawem.

Życie jest darem. A jeśli jest darem, nie możemy go wybierać. Nie możemy zgłaszać żadnych preferencji odnośnie darów. Dary po prostu są dane. Są spontaniczne; nie prosi się o nie i bardzo często nie zasługujemy na nie. A mimo to nasze życie zostało nam dane w darze, mimo iż większość z nas nie zasłużyła na to.

A dlaczego nie zasłużyliśmy? Dlatego, że nasze życie uczyniliśmy rutyną, sprawiliśmy, że jest ono mechaniczne i nudne. Jesteśmy odpowiedzialni za niewłaściwe korzystanie z największego daru, jakim jest ludzkie życie. Nie tylko niewłaściwie korzystamy z życia, ale również narzekamy na nie.

Mówimy: „Otrzymuję zbyt małą pensję”.

Mówimy: „Mam dom mniejszy od tego, jaki naprawdę chciałbym mieć.”

Ciągle narzekamy na życie. Zawsze koncentrujemy się na niedogodnościach, dyskomforcie i zmartwieniach. Nasz wzrok utracił wrażliwość na piękno życia. Zapomnieliśmy o majestacie i godności życia. Zapomnieliśmy o prawdziwych wartościach życia, ponieważ przywykliśmy oceniać je w kategoriach monet, waluty, marnych rzeczy, podłości, niskich celów i przedmiotów.

Życie jest cenne

Ale życie jest czymś więcej! Zmysły dotyku, wzroku i słuchu nie są zwykłymi rzeczami. Bóg dał nam zdolność widzenia tęczy, pięknych kwiatów i motyli. Bóg dał nam dar wzroku, byśmy mogli podziwiać pasma górskie takie, jak Himalaje oraz rzeki, które płyną nieustannie. Bóg dał nam wzrok, byśmy widzieli piękno natury.

A my tymczasem utraciliśmy zdolność widzenia. Nie dostrzegamy piękna natury i nasze życie stało się ciężarem. Nasze życie stało się bolesne, ponieważ nasz wzrok nie jest wykorzystywany właściwie.

Życie jest cenne. Otrzymaliśmy również dar słuchu, by słyszeć dźwięki pięknej muzyki i śpiew kolibrów. Posiadamy zdolność słyszenia muzyki i melodii życia, jednak zrezygnowaliśmy z daru słuchania. Zrezygnowaliśmy też ze wspaniałego daru dotyku. Dlatego nasze życie jest nudne, bolesne i męczące. Życie stało się rutyną, ponieważ nie uświadomiliśmy sobie jego wartości. Wiemy, jaką wartość posiadają ludzie i przedmioty, ale nie znamy cennej wartości życia.

Główny cel życia            
          Zatem moi przyjaciele, pierwszym, najważniejszym celem życia jest poznanie go w taki sposób, abyśmy mogli żyć właściwie. Wtedy życie będzie przepełnione radością. Życie będzie dobrodziejstwem i błogosławieństwem. Powinniśmy cieszyć się życiem, ale nie robimy tego. Dlaczego? Dlatego, że nasze zainteresowania znacznie różnią się od podstawowego celu życia.

Kiedy bananowiec pragnie zaoferować nam owoc, chcemy nacieszyć się liśćmi i obieraniem owocu, ale nie samym owocem. A gdy palma kokosowa oferuje nam wspaniały płyn orzecha kokosowego, cieszy nas tylko łupina i miąższ.

A więc ci z nas, którzy są szczerymi wyznawcami Boga, od których oczekuje się, że będą kroczyli ścieżką duchową - ci, którzy pragną cieszyć się Stwórcą, niech pojmą piękno Jego dzieła. A jeśli nie dba się o to dzieło, niepodobna poznać Stwórcy. Stworzenie jest szczeblem. Stworzenie jest parterem, a Stwórca jest dachem. Bez parteru nie byłoby dachu. Stwórca jest samym Istnieniem, podczas gdy Jego dzieło jest odbiciem. A odbicia tego nie powinno się ignorować, ani darzyć brakiem szacunku. Stwórca i Jego dzieło są jednym i tym samym. Ale jeśli ignorujemy Stwórcę, a koncentrujemy się na Jego dziele, oznacza to, że pragniemy jedynie odbicia w lustrze, a nie samego przedmiotu. A jeżeli myślimy o Stwórcy, a zaniedbujemy Jego dzieło, oznacza to, że pomijamy samą ekspresję, manifestację Stwórcy.

Życie jest świadomością

Wobec tego najważniejsze jest prawidłowe rozumienie życia. Ale my oceniamy życie w kategoriach charakteru; a życie nie jest oparte wyłącznie na charakterze. Niektórzy z was mogą się z tym nie zgodzić. Nie chodzi o to, że nie doceniam charakteru. Główne cechy naszego charakteru zostały uformowane w przeszłości. Charakter jest ograniczony i wiąże nas. Charakter stawia nam wymagania. Życia nie można postrzegać, ani oceniać w kategoriach charakteru. Życie jest świadomością, a nie charakterem.

Życie jest świadomością, a nie charakterem, ponieważ charakter może się zmieniać od czasu do czasu. Świadomość jest wieczna, nieśmiertelna, pełna słodyczy, wiecznie zielona, świeża, wibrująca i promieniejąca. Pojmowanie życia jako świadomości wzniesie nasze dusze do majestatycznych wyżyn. Jeżeli uświadomimy sobie, że życie jest świadomością, wówczas poznamy spontaniczność. Jeśli natomiast życie kojarzyć się będzie wyłącznie z charakterem, wówczas stanie się ono rutyną i bazować będzie na martwej przeszłości. A kiedy traktować będziecie życie jak świadomość, wtedy zrozumiecie, że jest ono spontaniczne. Spontaniczność życia pomaga doświadczyć istoty człowieczeństwa w sobie.

Boska Edukacja jest świadomością

Powinniśmy zatem zdawać sobie sprawę, że Boska Edukacja jest świadomością i w związku z tym jest spontaniczna i twórcza. Boska Edukacja pozwala zrozumieć autentyczną wartość życia - nie jest po prostu jedynie środkiem utrzymania.

Moi przyjaciele, powinniśmy traktować życie jak dar. Łatwiej zrozumiemy na czym ten dar polega, jeżeli będziemy stosować zasady Boskiej Edukacji. Niestety ignoruje się najpiękniejsze zasady tej Boskiej Edukacji. Popadliśmy w rutynę, realizując program, plan lekcji i same lekcje, zapominając o pięknie. Kiedy kwiat znajduje się naprzeciwko nas, nie doceniamy jego piękna. Urywamy płatki i listki kielicha i bawimy się nimi, aż wydadzą nam się paskudne. A ja nie jestem tu po to, by zniszczyć kwiat. Chcę wam powiedzieć o jego pięknie. Boska Edukacja jest informacją o pięknie. Zniekształcanie kwiatu jest edukacją zwykłą.

Zwykła edukacja jest zniekształcona, Boska Edukacja jest jednolita

W jaki sposób zwykła edukacja ulega zniekształceniu? Dzieło Stwórcy jest podzielone na fragmenty, cząstki i kawałki, na energię, materię, dźwięk, magnetyzm, gorąco, naukę o roślinach i na naukę o zwierzętach. Dlaczego zniekształcamy dzieło Stwórcy w ten sposób - tak jak gdybyśmy dokonywali amputacji rąk i nóg? Dzieje się tak z powodu zwykłej edukacji, specjalizacji i super specjalizacji.

Edukacja zwykła zniekształca naturę. A tym, co czyni naturę jednolitą, jest Boska Edukacja. Harmonia życia, piękno, synteza i symfonia życia jest Boską Edukacją. Jeżeli jeden instrument fałszuje, krytykujemy całą orkiestrę, ponieważ wszystkie instrumenty powinny grać pięknie, w doskonalej harmonii. Zatem Boska Edukacja jest jak orkiestra. Edukacja ta jest syntezą i doskonałą harmonią. Postarajmy się zrozumieć piękno eksperymentu, jaki ostatnio wprowadził Bhagawan pod pojęciem Boskiej Edukacji (Educare) i przekazał tę wiedzę organizacji Sri Sathya Sai.

Zwykła edukacja zniewala nas, a Boska Edukacja uwalnia

Boska Edukacja pomoże nam uwolnić się od barier. Zwykła edukacja zniewala nas, podczas gdy Boska Edukacja uwalnia nas. Dlaczego zwykła edukacja nas zniewala?

Podam przykład. Człowiek powiada: „Jestem osobą wykształconą”, co jest stwierdzeniem egoistycznym. „Mam doktorat”. To czyni go względnie egoistycznym. (śmiech) „Jestem intelektualistą”, co jest lekką przesadą. „Jestem człowiekiem pełnym wiedzy”, co jest zwykłą bzdurą. (śmiech)

Boska Edukacja nie jest zbiorem faktów. Boska Edukacja nie jest wiedzą intelektualną. Boska Edukacja nie polega na przeczytaniu ogromnej liczby książek, co prowadzi do ogólnego mętliku lub szaleństwa. Boska Edukacja jest przekazem, wołaniem, głosem wewnętrznym. Nie jest informacją zewnętrzną.

Zwykła edukacja polega na przekazie zewnętrznej informacji, podczas gdy Boska Edukacja jest transformacją głosu wewnętrznego. Boska Edukacja nie ma nic wspólnego z przeszłością, z książkami, ani z nauczycielami. Nauczyciele edukują nas przy pomocy bata albo kija. Boska Edukacja nie wymaga bata, ani kija. Zwykła edukacja posiada schematy i plany. Uczniowie i nauczyciele muszą czekać na dzwonek nim pójdą do domu. Boska Edukacja tego nie wymaga. Nie posiada planów, ani programów. Nie jest ograniczona w czasie. Jest ciągła. Trwa i trwa.

Nasza zwykła edukacja kończy się w pewnym momencie. Gdy już uzyskamy tytuł magistra albo doktora, nasza edukacja kończy się i podejmujemy pracę. Boska Edukacja polega na czymś innym. Jest procesem ciągłym. Jest procesem ciągłym, począwszy od łona matki, a skończywszy na grobie, począwszy od narodzin a skończywszy na śmierci. Jest jak wahadło, będące w ciągłym ruchu, póki nie ustanie, albo jest jak bicie serca. Zwykła edukacja jest nadęta i prowadzi do rozgłosu, próżności, reklamy, podczas gdy Boska Edukacja wiedzie nas do prostoty. Zwykła edukacja poszukuje rozgłosu. Boska Edukacja szuka prostoty. Zwykła edukacja prowadzi do arogancji. Boska Edukacja wywołuje pokorę. Pojmijcie wyraźnie różnicę między zwykłą edukacją, a Boską Edukacją.

Mamy dość zwykłej edukacji

Bhagawan wprowadził Boską Edukację, ponieważ mamy dość zwykłej edukacji - więcej niż potrzeba. (śmiech) Posiadamy wykształcenie, jednak nie potrafimy rozwiązać problemów życia. Mamy wykształcenie, a odcięliśmy się od związku ze zwykłym człowiekiem. Bardzo rzadko zdarza się, by człowiek wykształcony rozmawiał z innymi, ponieważ myśli, że jest na piedestale. Wykształconemu człowiekowi zdaje się, że nie może być zrozumiany. Lepiej nie zbliżajmy się do niego, ponieważ już oszalał! (śmiech)

Osoba, którą każdy rozumie, posiada Boską Edukację. Osoba, którą nie każdy rozumie, jest człowiekiem wykształconym. (śmiech) Powinniśmy rozumieć, że uprzejmość, wzajemne zrozumienie, empatia i przyjazny stosunek do drugiej osoby są cechami Boskiej Edukacji. Osoba, która dystansuje się i separuje się i uważa, że jest wyjątkowa, jest wytworem zwykłej edukacji.

A skoro już wiemy, na czym polega problem, czas najwyższy nieco odetchnąć. Pora, by poddać ocenie naszą edukację i dojść do wniosku, że jest ona niczym. Tak długo jak uważam, że jestem kimś, jestem nikim. A gdy wiem, że jestem nikim, posiadam wszystko, ponieważ Baba powiedział, że nic jest wszystkim, a wszystko jest niczym. Proszę, abyście to zrozumieli.

Zwykła edukacja jest niczym, ponieważ jest tak rozległa, że nigdy nie zakończymy jej. A choć niewielka świadomość Boskiej Edukacji, maleńkie doświadczenie w jej zakresie wystarcza. Jeśli przeczytam jedną książkę, nie jest to wszystko, ale jeżeli spróbuję kropli z oceanu, czuję się tak, jakbym znał smak tego całego zbiornika wodnego. Czy mam rację? Kropla wody morskiej daje mi smak wody całego morza. I na tym polega Boska Edukacja. Jeżeli przeczytam jedną książkę, będę musiał przeczytać sto innych. To jest edukacja zwykła. Myślę, że rozumiecie.

Boska Edukacja nie jest osiągnięciem    
          Zwykła edukacja może dać wam esencję wiedzy i esencję informacji, podczas gdy Boska Edukacja nie jest esencją - jest egzystencją. Edukacja Boska jest egzystencją, podczas gdy zwykła edukacja jest esencją.

Zwykła edukacja sprawi, że będziesz uważał, iż życie obraca się wokół osiągnięć. Dlatego rodzice chcą uczestniczyć w uroczystościach rozdania dyplomów swoim dzieciom.

Dorośli ekscytują się zgromadzeniami. Oczekują nagród i są bardzo podnieceni, gdy otrzymują stopień naukowy, ponieważ uważają, że edukacja to osiągnięcie. Tak, edukacja jest osiągnięciem. Osoba otrzymuje tytuł magistra, dokument potwierdzający odbycie studiów podyplomowych i stopień doktora. Tak, taka osoba jest człowiekiem osiągnięć. Zwykła edukacja sprawia, że czujesz, iż coś osiągnąłeś. Innymi słowy: zwykła edukacja jest osiągnięciem. A Edukacja Boska nie jest osiągnięciem. Proszę, byście to zrozumieli.

Dlaczego zatem członek organizacji Sai Baby mówi: „Osiągnęliśmy cel Boskiej Edukacji”? Oznacza to, że nie zrozumiał znaczenia terminu Boska Edukacja, ponieważ pojęcie to nie oznacza osiągnięcia.

Boska Edukacja jest realizacją

Boska Edukacja jest tym, czym już jesteś. Nie masz zamiaru być kimś - już jesteś. Jesteś już tym, czym masz być. Jesteś już tym, czym jesteś. Jesteś Boski. Jesteś uosobieniem Prawdy. Jesteś uosobieniem Miłości. Nie masz zamiaru być, bo już jesteś. I to jest Boska Edukacja. Aby otrzymać stopień naukowy i uczestniczyć w ceremonii wręczania dyplomów, musisz wykonać wiele czynności, jakich jeszcze nie robiłeś. To jest zwykła edukacja. A Boska Edukacja jest realizacją. Nie jest ona osiągnięciem.

Jak otrzymujemy Boską Edukację?

Zatem w jaki sposób otrzymujemy Boską Edukację? Do zwykłej edukacji mamy nauczycieli, szkoły, kolegia i uniwersytety. A co, jeśli idzie o Boską Edukację? W jaki sposób uzyskujemy Boską Edukację? Gdzie ona jest? Zwykłej edukacji służy Oxford Uniwersity, Harward Uniwersity i Yale Uniwersity. A w przypadku Edukacji Boskiej uniwersytet nie jest istotny; bo to jest uniwersum. Lekcje Boskiej Edukacji pobierane są z uniwersum, podczas gdy nauki zwykłej edukacji pobierane są z uniwersytetu.

Zwykłej edukacji naucza nauczyciel, który otrzymuje pensję, poświęca swój czas i który chce mieć wakacje. Nauczyciel siedzi na zewnątrz ciebie, w klasie, by ciebie nauczać. A lekcje Boskiej Edukacji nauczane są przez Boskiego Mistrza w twoim wnętrzu.

Bhagawan Baba jest Boskim Mistrzem, który nie przekazuje informacji. Nie przekazuje wiedzy. Nie, On manifestuje się w tobie. Jak? Z całą pewnością możesz oszacować kwalifikacje nauczyciela. Jak dokładnie zna materiał? Jakie są jego listy uwierzytelniające? Czy przekazuje najświeższe informacje, czy też wykłada z notesu, który ma czterdzieści lat? Boski Mistrz nie jest tego typu nauczycielem.

Boski Mistrz jest wewnątrz    
          Nauczyciel w klasie mówi do ciebie słowami. Kiedy zadzwoni dzwonek, wchodzi do klasy i zaczyna wykładać, bez względu na to, czy jesteś czy nie, czy śpisz, czy też nie. Zadaniem nauczyciela jest wykładać, a Boska Edukacja nie polega na tym.

Bez względu na to, czy jesteś przebudzony, czy śpisz, jesteś w pełni świadomy, czy też nie, Boski Mistrz działa w tobie. Chodzi na palcach. Boski Mistrz jest w tobie i komunikuje się nie za pomocą słów, notesów czy książek. Nie egzaminuje, byś awansował albo otrzymał stopień naukowy. Boski Mistrz przynosi ci świadomość. Kiedy nauczyciel naucza, jesteś informowany. Ale gdy Boski Mistrz, będący w tobie, jest w kontakcie z tobą, doznajesz szczególnego uczucia. Przechodzi przez ciebie dreszcz. Czujesz przypływ energii, odczuwasz spełnienie, satysfakcję i błogość. Czujesz błogość i błogosławieństwo. Nie sądzę, by lekcja innego nauczyciela była błogosławieństwem. Lekcja zwykłego nauczyciela jest wystarczająco dobra, by przygotować do egzaminu - jest to zwykła edukacja. Ale Boska Edukacja nie ma na celu przygotowania do egzaminu. Służy ona Samoobjawieniu. Nauczanie Boskiego Mistrza jest Samoobjawieniem. To jest właśnie Boska Edukacja.

Jak kontaktujemy się z Boskim Mistrzem?

Jak kontaktujemy się z Boskim Mistrzem? Jak odbieramy ten Wewnętrzny Głos? Jak słuchamy tej wewnętrznej, Boskiej Edukacji? Do pobierania nauki mamy arkusze, komputery i przezrocza - więcej dla bezsilnego człowieka. (śmiech) Wszystko to służy zwykłej edukacji, a co z Boską Edukacją?

Moi przyjaciele, oto przykład. Kiedy wykopujesz studnię, natrafisz na wielkie kamienie i głazy. Wykopiesz mnóstwo piachu i kamyczków, ale nie powinieneś zaprzestać roboty. Kopiesz głębiej i głębiej. Kopiesz głębiej i głębiej aż natrafisz na świeżą, czystą źródlaną wodę.

Jeśli zatem kamyki czyli próżność zwykłej edukacji zostanie usunięta, a potem kiedy usunięte zostaną głazy czyli ego edukacji, a następnie gdy wszystek brudny piach i kamienie zostaną całkowicie usunięte, wtedy dotrzesz do czystej, słodkiej wody samego źródła - czyli do Boskiej Edukacji.

Boska Edukacja, jak woda źródlana, jest wewnątrz. Nie pompuje się jej z zewnątrz. Kopanie odbywa się wewnątrz mnie, nie na zewnątrz. Boskiej Edukacji nie znajdzie się w bibliotece, ani w laboratorium. Jest w środku. Innymi słowy, Boską Edukację najlepiej jest opanować, krocząc ścieżką własnych pytań. Jeśli będziesz uczęszczał na lekcje Boskiej Edukacji w każdą niedzielę między 6 a 7 wieczorem, wtedy powrócisz do zwykłej edukacji. A tak być nie powinno. Ale poprzez ścieżkę pytań urzeczywistnisz Boską Edukację.

Boska Edukacja nie wymaga niczego     

          Jak zatem można jednym zdaniem określić, czym jest Boska Edukacja? Gdy niczego nie potrzebujesz, to jest Boska Edukacja. A kiedy potrzebujesz czegoś, wówczas mamy do czynienia ze zwykłą edukacją. Jeśli nie potrzebujesz niczego, uzyskujesz korzyści z Boskiej Edukacji, co oznacza, że nie posiadasz życzeń, ani pragnień.

Gdy odchodzą życzenia, pragnienia i potrzeby, pojawia się źródło. To, co w głębi, wytryska jak fontanna. To jest Boska Edukacja. Postarajmy się pojąć jej piękno.

Boskiej Edukacji nie naucza się werbalnie

W trakcie zwykłej edukacji słuchamy wielu nauczycieli. Ich słowa są piękne, pompatyczne, wypełnione bogactwem języka. Boskiej Edukacji nie naucza się słowami. Boskiej Edukacji nie będzie się nauczać werbalnie.

Podam prosty przykład: Oto szklane naczynie. Jest w nim woda. Szkło jest zbiornikiem. Woda jest jego zawartością. Zwykła edukacja jest jak zbiornik. Boska Edukacja jest zawartością - mieści w sobie element podniecenia i dreszczyku.

A oto dalsze wyjaśnienie. Kiedy słuchamy Bhagawana ze skupioną uwagą w audytorium, czy też w pokoju interwiew, nie zostajemy uniesieni Jego słowami, ani ich znaczeniem. Jesteśmy wzniesieni przez głębię tych słów. Nie jestem profesorem angielskiego, staram się więc zważać na każde słowo. Powinienem być bardziej ostrożny. Z chwilą, gdy wychodzę z pokoju interview, lub gdy Bhagawan kończy Swój Boski dyskurs, nie myślę o wyrazach i ich znaczeniu. I gdy pytają mnie w domu, „O czym mówił Baba?”, nie potrafię wszystkiego wyjaśnić. Gdy ktoś mnie pyta: „Co Baba powiedział?”, nie znajduję słów.

Jestem w stanie jedynie zareagować mimiką twarzy. „Ach, wykład Baby!! Ach! Och!” (śmiech)

To jest właśnie Boska Edukacja. Gdybym wyjaśnił punkt pierwszy, następnie drugi i trzeci dyskursu Baby, wtedy mielibyśmy do czynienia ze zwykłą edukacją. Ale gdyby zapytano: „Co Baba powiedział?”, a ja odpowiedziałbym „Ach...” byłby to sygnał Boskiej Edukacji. Czy rozumiecie? Boska Edukacja sprawia, że dziwisz się.

Boska Edukacja wstrzymuje ci głos. Boska Edukacja pozbawia cię słów. Potrafi wzbudzić grozę, jest fantastyczna. Nie daje się wyrazić słowami. Czy istnieje coś jeszcze tego rodzaju? Dlaczego nie? Oto następny przykład: zapytaj człowieka, jak bardzo kocha swoją żonę. Czy którykolwiek mężczyzna będzie miał odwagę wyrazić swoje uczucie słowami? (śmiech) Żaden mężczyzna nie będzie w stanie powiedzieć o sile swej miłości - jeśli jest to prawdą. (śmiech). A jeśli mówi, jak bardzo kocha, jest to sztuczne. Wierzcie mi, jeżeli ktoś mówi: „bardzo kocham swoją żonę,” jest hipokrytą numer jeden, ponieważ prawdziwej miłości nie da się wyrazić słowami.

„Kochasz swoją żonę?”                   
          „Uhum” - to wszystko, co może powiedzieć. I więcej nic nie powie na ten temat.

Jak bardzo kochasz swego syna? Nie jesteś w stanie tego wyrazić. Jak większość cennych uczuć, tak twojej miłości do syna, nie da się wyrazić słowami. Nie mówimy o rzeczach najbardziej wartościowych. O rzeczach, które są cenne, wartościowe i są tajemnicą, nie mówimy otwarcie, nie czynimy ich w ten sposób tanimi.

Podobnie Boska Edukacja jest tak cenna i wartościowa, że przebywa w głębi mego serca. Nie chce wydobyć się na zewnątrz przez usta za pomocą słów. Moje sentymenty i uczucia nie zgadzają się na wyrażenie słowami. To jest właśnie Boska Edukacja.

Jeśli powiesz: „Baba stał naprzeciwko mnie. Baba wziął list. Baba uśmiechnął się do mnie”, zapytam wówczas: „Jak się czułeś? Proszę, powiedz mi.”

„O, Baba zaczął darśan o godzinie 6.10 i obszedł cały plac dokoła. Zatrzymał się naprzeciwko mnie o godzinie 6:45. Grała muzyka.”

„Co to jest? Nie opowiadaj takich głupstw! Nie pytam o czas rozpoczęcia darśanu. Bądź cicho, proszę. (śmiech) Nie pytam, kiedy stanął naprzeciwko ciebie. Nie, przestań. Chcę, byś powiedział mi, jak się czułeś, gdy Baba uśmiechnął się do ciebie, gdy wziął od ciebie list. Czy możesz mi to powiedzieć?”

A jeśli mi powiesz, oznacza to, że wciąż wzrastasz. Jeśli szukasz słów, by wyrazić swoją radość, masz przed sobą jeszcze długą drogę na rozwój. To, co nie da się wyrazić słowami, to czego nie da się wyrazić, ani ocenić, ty chcesz ocenić i powiedzieć mi? Dowodzi to twojej głupoty i mojej głupoty, że słuchałem ciebie. (śmiech)

Boska Edukacja jest doświadczeniem

Zatem Boska Edukacja jest pozbawiona słów. Boska Edukacja jest bez mowy. Boska Edukacja jest doświadczeniem, jest kwestią zachwytu, ekstazy, chwilą błogości - i to wszystko. Kiedy nagle natrafiasz na ulewę podczas upalnego, słonecznego dnia, jakie miewasz wówczas odczucia? Przypuśćmy, że było bardzo, bardzo gorąco owego dnia - piekący żar- a następnie dzięki łasce Baby około szóstej wystąpiły ulewne letnie deszcze w Brindawan! Ach, czujesz się jak przemoczony do suchej nitki. Czujesz się, jakbyś tańczył!

„Jak to jest?”

„Nie potrafię wyjaśnić, po prostu przyłącz się do mnie.” Oto, co mówisz.

Zatem Boska Edukacja jest także kwestią cudu. Jeśli bezradnie unosisz brwi ze zdziwienia, ponieważ nie jesteś w stanie wyjaśnić, to jest właśnie Edukacja Boska.

Boska Edukacja jest twoją rzeczywistością

Chcę, byście również wiedzieli, że Boska Edukacja reprezentuje podstawową część życia. Zwykła edukacja jest czymś, co się otrzymuje, natomiast Boska Edukacja jest rzeczywistością. Boska Edukacja jest twoją rzeczywistością.

Prosty przykład: Miłość - Boska Edukacja jest ekspresją Miłości, która sprawia, że jesteśmy tym, czym jesteśmy. Natomiast zwykła edukacja sprawia, że uczymy się także tego, czym jest nienawiść i złość - miłość, złość - miłość, nienawiść - miłość, zawiść - miłość, zazdrość. To jest właśnie sposób zwykłej edukacji.

„Nie znam niczego innego niż Miłość.”

To jest Boska Edukacja. Jak to wyjaśnić? Oto inny przykład: Znajomy przychodzi i mówi mi: „Sir, bardzo pana kocham”, a ja z całą pewnością wiem, że nie ma on takiego uczucia; jest tylko zazdrość. Szekspir powiedział: „Ktoś może uśmiechać się i uśmiechać, a jednak być łajdakiem”. Podobnie rzecz ma się z Miłością, on się uśmiecha, bo jest dobrze wychowany, ale w głębi serca wiem, że jest to człowiek zazdrosny.

Skąd jednak wiadomo, że nie jest to szczere uczucie? Już wyjaśniam.

Mówię, że człowiek ten jest zazdrosny i nie darzy mnie autentyczną Miłością. Skąd to wiem? Ponieważ ma on w sobie dużo złości wobec mnie, nie jest to zatem szczera Miłość.

Dowiadujemy się o złości, zawiści, w związku z czym powinniśmy rozumieć, że nie ma to nic wspólnego z autentyczną Miłością, ponieważ my jesteśmy Miłością. Wiemy, że zawiść nie jest Miłością, ponieważ my jesteśmy Miłością, prawda? Jesteśmy Miłością, jesteśmy Jej ucieleśnieniem, jesteśmy personifikacją Miłości, Bóg jest Miłością, Miłość jest Bogiem. Żyjcie w Miłości. Jest to esencja. Rozumiecie? Jest to Boska Edukacja. Boska Edukacja jest twoją autentyczną egzystencją.

Miłości nie da się ukryć

Miłość nie jest pełna zamieszania. Miłość nigdy nie pozwoli, abyś czuł zamieszanie. Łatwo możesz wyczuć prawdziwą Miłość i ustalić, co Miłością nie jest, ponieważ Miłość jest rzeczywistością. I Miłości nie da się ukryć.

Niektórzy powiadają: „Mogę być szorstki w słowach, ale w głębi serca mam mnóstwo Miłości.”

Może powinieneś poddać się transplantacji serca? (śmiech)

„Kocham wszystkich. A ludzie tego nie rozumieją.” Rozumiem. Może lepiej byłoby nie mieć takiego uczucia?

Miłości nie da się ukryć, ponieważ twarz jest doskonałym świadectwem umysłu. Jak wygląda twoja twarz, kiedy patrzysz na swoje dziecko po pracowitym dniu w biurze? Gdy twoje dziecko uśmiecha się do ciebie już na progu i mówi „Tato”! Ach! Czy możesz ukryć swoją Miłość? Niemożliwe. Twoja twarz kwitnie Miłością. Twoja twarz jest wypełniona Miłością. Jest to promieniowanie i blask tysiąca świec - zalew Miłości. Twoja twarz jest pełna Miłości, ponieważ Miłości nie da się ukryć.

Gdy spotykasz przyjaciela, nie możesz powiedzieć: „Hmm, dobrze, że cię widzę.” Co dobrego w tym, że widzisz naburmuszoną twarz? (śmiech) Nie ma uśmiechu. Miłość taka nie jest - Miłości nie możesz ukryć. Na tym polega jej piękno. Miłość jest darem Boga, ponieważ zawsze jest wzniosła. Miłość jest zawsze dzielona, ponieważ jest najcenniejsza.

Wydaje się, że nasze rozumienie Miłości oparte jest o zasadę prób i błędów. Mam na myśli to, że jeśli kogoś bardzo kochasz, tracisz złudzenia, jeżeli jesteś oszukiwany i zdradzany. Czasem powiadasz: „Utraciłem wiarę w Miłość.”

Moi przyjaciele, nigdy nie traćcie wiary w Miłość. Utraćcie wiarę w gniew. Utraćcie wiarę w zazdrość. Utraćcie wiarę w nieświadomość. Ale nigdy nie traćcie wiary w Miłość, ponieważ nie stać was na to, by tracić wiarę w Miłość. To tylko gniew i zazdrość, które nagle wtargnęły w Miłość. Zatem, czasem w kontaktach z innymi, próby i błędy mogą wprowadzić zamieszanie sprawiając, że myślimy, iż utraciliśmy wiarę w Miłość.

Ale tak się nie stało, nie możemy i nie stać nas na to, by utracić wiarę w Miłość. Boska Edukacja uczy nas tej fundamentalnej wiary w Miłość.

Boska Edukacja naucza Prawdy

To samo jest z Prawdą. Boska Edukacja naucza podstawy Prawdy. Nie jest to jednak prawda edukacji zwykłej. Nie jest to prawda fizyczna, globalna czy też naukowa. Nie jest to prawda związana z dociekaniem lub eksperymentowaniem. Prawda Boskiej Edukacji jest inna. Prawda zwykłej edukacji jest geograficzna, ziemska, fizyczna i eksperymentalna. Prawda Boskiej Edukacji jest kwestią objawienia. Prawda zwykłej edukacji jest eksperymentowaniem. Prawdą Boskiej Edukacji jest objawienie, ponieważ Prawda objawia się. Prawda jest objawieniem. Prawda nie jest ziemska, ani obowiązkowa. Prawda jest objawialna. Objawia się. Tą prawdą jest Sathya. Ten Sathya, ta Prawda, tą Prawdą jest Sathya Sai Baba, jest to Boska Edukacja. (brawa) Poprzez tę fundamentalną Prawdę, Sathya Sai Baba objawia Swoją Boskość światu. A cóż to za objawienie!

Powiadasz: „Poszedłem do pokoju interview. Co to za objawienie. On jest Bogiem!”

Wiele ludzi tak mówi. Zatem, doświadczenie Jego Boskości jest objawieniem. Jest rzeczywistością. Jest Prawdą Prawd. Co jest Prawdą? Prawdą jest Bóg. Czym jest Bóg? Bóg jest Prawdą. Skąd to wiem? Wiem, bo zostało to objawione. Prawda sama się objawia. Och, cóż mam począć?

Kiedy miłość jest ukryta, twoja świadomość pomoże ci wyczuć Jej wibracje. Ale jak poznać Prawdę? Bądź czujny, by poznać Prawdę. Czujność objawi Prawdę. Czujność sprawi, że doświadczysz Miłości. Zatem czujność jest ścieżką do Miłości. Czujność jest też ścieżką do Prawdy. Trzeba być czujnym.

Co oznacza być czujnym?

Spytaj, co Baba zamierza dalej robić. Co powie? Bądź czujny, ponieważ możesz nie poznać Prawdy. Możesz nie poznać prawdy, gdy ona się objawia, a ty jesteś w stołówce. Okazja mija. Gdy świeci światło Prawdy, a ty mocno śpisz w pokoju i na dodatek chrapiesz, nigdy nie poznasz Prawdy. A skoro nasza natura zaprowadziła nas blisko Prawdy, powinniśmy być czujni w każdej sytuacji i w każdym momencie życia. Czujność zaprowadzi nas do Prawdy.

Edukacja Boska wymaga destrukturyzacji

Tak więc, moi przyjaciele, co powinniśmy teraz zrobić odnośnie Boskiej Edukacji? Istnieje szczególny plan odnośnie edukacji: pięć lat nauki w szkole podstawowej, pięć lat w szkole średniej, dwa lata w koledżu przygotowawczym, trzy lata studiów, a potem dwa lata robienia magisterki, a potem jeszcze trzy lata zdobywania tytułu doktora. O.K. powinniśmy dostosować się do wymagań wspomnianej struktury edukacji. A Boska Edukacja wymaga destrukturyzacji tego wszystkiego - musimy pozbyć się tej struktury.

Baba często podaje taki przykład: „Tu jest jeden pokój, a tam drugi. Co powinniśmy zrobić, aby mieć tylko jeden pokój? Trzeba zburzyć ścianę łączącą oba pokoje.”

Boska Edukacja wymaga destrukturyzacji, co oznacza, że powinniśmy się pozbyć struktury zwykłej edukacji - dokonać destrukturyzacji, a następnie restrukturyzacji. Edukacja Boska jest procesem destrukturyzacji i restrukturyzacji w nowych wymiarach, w nowym kierunku, tak byśmy czuli jej puls i wibracje. Edukacja Boska jest wibracją, a nie tylko informacją Edukacja Boska pozwoli ci wyczuć puls, a nie zobaczyć same litery.

Sądzę, że należy dotrzeć do samej głębi Boskiej Edukacji, nie do jej programu. Kiedy utworzysz program i zaczniesz nauczać, znów zejdziesz do poziomu zwykłej edukacji. A kiedy dokonasz derestrukturyzacji, a potem restrukturyzacji, stare zniknie, a pojawi się nowe. Boska Edukacja jest świtem nowego. Boska Edukacja usunie w cień przeszłość. Boska Edukacja mówi „do widzenia” przeszłości, witając objawienie Prawdy. Boska Edukacja jest doświadczeniem Miłości, naszej Prawdziwej Tożsamości, naszego Prawdziwego Bytu.

Boska Edukacja jest stanem „bez umysłu”

Ostatnią sprawą jest to, że zwykła edukacja wymaga pamięci i inteligencji. Otrzymasz na egzaminie dobre oceny, jeżeli prawidłowo zapamiętasz i odtworzysz to, czego się nauczyłeś. Boska Edukacja nie ma z tym nic wspólnego. Boska Edukacja nie wymaga twojej pamięci. Boska Edukacja nie wymaga twojego myślenia. Boska Edukacja nie jest podsumowaniem. Nie jest pisemnym egzaminem, na którym piszesz to, czego się nauczyłeś. Boska Edukacja jest stanem „bez umysłu”. A co oznacza „bez umysłu”? Wiem co znaczy, wyrażenie „nie myśl o tym”, ale nie wiem, co oznacza stwierdzenie „bez umysłu.” Tak długo, jak umysł jest zaangażowany, mamy do czynienia z dualizmem. Dopóki umysł jest zaangażowany, istnieje zamieszanie. A gdy nie ma umysłu, gdy on się wycofuje, pozostaje Czysta Prawda. Pozostaje czysta świadomość. To jest Boska Edukacja. I to wszystko. Były to moje przemyślenia na temat Boskiej Edukacji, którymi zajęliśmy się dziś, ponieważ moi przyjaciele chcieli, bym mówił na ten temat.

PYTANIA

Mamy kilka minut, w trakcie których odpowiem na pytania, jakie otrzymałem od niektórych z was, przyjaciele.

Pytanie 1

Pierwsze pytanie brzmi tak: „Nim Bhagawan przybrał ciało, czy był świadom swojej błogości i Miłości w takim samym zakresie, jak obecnie?”

Aha, bardzo dobrze. (śmiech) Moi przyjaciele, On nie musi być świadom swojej błogości. Nie musi być świadom swojej Miłości. Nie ma to nic wspólnego ze stanem przed posiadaniem ciała i po wcieleniu się w nie. Nie, On sam jest świadomością. On nie stał się świadom. Sam jest świadomością. Zrozumcie, proszę. Podobnie Bhagawan nie musi uzyskiwać mądrości. Sam jest mądrością. Nie musi opanowywać wiedzy. Sam jest wiedzą. Czy jest On zatem świadom? Pytania być nie powinno, ponieważ jest On świadomością.

Pozwólcie, że dokładniej wyjaśnię. Zapytano Swamiego, ile żywności spożywa. A On jada bardzo mało. Nie wiem, ilu z was zauważyło, ale spożywa On zaledwie dwie lub trzy łyżki pożywienia i to wszystko. Siedzenie obok Niego podczas posiłku może być dla niektórych krępujące. (śmiech) Im więcej jemy, tym bardziej On jest szczęśliwy. Jesteśmy bezradni, ponieważ On czuje się bardzo szczęśliwy, gdy jemy coraz więcej. (śmiech). Im więcej jemy, tym bardziej jest On szczęśliwy. A On jada bardzo mało. (śmiech).

Gdy spytałem: „Jak to możliwe, że masz w sobie dużo energii, spożywając jedynie dwie łyżki pożywienia?” Odparł: „Czerpiecie energię z pokarmu, który spożywacie. A ja nie czerpię energii ze spożywanego pokarmu, ponieważ sam jestem energią.” Bhagawan sam jest energią. (brawa) Nie potrzebuje czerpać energii z pożywienia. Zrozumcie, proszę. A zatem, czy jest On świadom Miłości? Pytanie to nie jest konieczne, ponieważ On sam jest Miłością. Czy jest On świadom błogości? Nie, ponieważ On sam jest błogością. I taka jest odpowiedź.

Pytanie 2

Bhagawan mówi, że oddzielił się od Siebie, by mógł Siebie kochać. Posiadając ciało, Awatar nałożył na Siebie pewne ograniczenia. Pytanie brzmi: „Kiedy On oddzielił Siebie od Siebie, czy doszło do ograniczenia błogości? Czy Jego błogość została ograniczona? Czy jego błogość jest teraz podzielona, oddzielona? Czy ma On mniej błogości?”

Oto prosty przykład. Gdybym miał tysiąc rupii i rozdał je ludziom, pozostawiłbym sobie tylko dziesięć rupii. Podobnie Bhagawan, mający sto procent błogości; Co się stanie, jeżeli On da Siebie tylko dziesięć procent, a potem znowu dziesięć procent itd.? Czy pozostanie Go tylko dziesięć procent? (śmiech) Przepraszam. Przepraszam, ponieważ On jest całością. Wy też jesteście całością. Jesteście jednością. Jesteście jednością, a nie ułamkiem.

Poorna mada. Poorna midam.

Tamto jest całością. To jest całością.

Zatem nie istnieje problem redukcji lub też zmniejszenia błogości. Procent błogości nie uległby zmianie, gdyby Swami podzielił Siebie wiele razy. Odpowiedź na powyższe pytanie znana jest z jego dyskursów.

Pytanie 3

Następne pytanie brzmi: „Jak można poznać, że jestem człowiekiem zrealizowanym?”

Bardzo dobrze. Skąd wiemy, że jesteśmy ludźmi zrealizowanymi? Skąd wiem, że jestem bogaty? Mogę zajrzeć do książeczki bankowej. Mogę pójść do banku i kasjer mi powie. (śmiech) Skąd wiem, że jestem wykształcony? Mam dyplomy i stopnie naukowe. A skąd wiem, że jestem zrealizowany? Jeśli zapomnisz o „Ja”, jesteś zrealizowany. (śmiech) Jeśli powiesz: „Wiem, że jestem bogaty, wiem, że jestem wykształcony, wiem, że jestem człowiekiem zrealizowanym”, oznacza, że nie jesteś człowiekiem zrealizowanym, ponieważ w tobie wciąż tkwi „Ja”. A kiedy ty nie istniejesz, wtedy mamy do czynienia ze zrealizowaniem i to wszystko. Zrealizowaniem jesteś ty. Ty jesteś zrealizowaniem. Zatem, kiedy wiadomo, że jesteś zrealizowany? Nie możesz tego powiedzieć.

Oto przykład. Wyobraźmy sobie, że mamy zabawkę, która jest z cukru. By sprawdzić, jak głęboka jest woda, wrzucamy tę zabawkę do naczynia z wodą i czekamy aż wypłynie na powierzchnię. A co się dzieje? Szukamy zabawki i nie widzimy jej. Dlaczego nie wypłynęła na powierzchnię wody? Nie wypłynęła, ponieważ rozpuściła się w wodzie. Nie był to problem do rozwiązania, lecz czas na to, by zabawka rozpuściła się w wodzie. Przeanalizujmy kwestię rozpuszczenia w wodzie, a nie tylko rozwiążmy problem. Tak więc, moi przyjaciele, skąd mam wiedzieć, czy jestem człowiekiem zrealizowanym? Kiedy znika „Ja”, wtedy jesteś człowiekiem zrealizowanym. Taką mogę dać wam odpowiedź.

Powiedziano, że pewnej kobiety Bhagawan nie zaprosi na interwiew, ponieważ jest już ona duszą zrealizowaną. Och? Gdyby Swami powiedział tej kobiecie: „Jesteś zrealizowaną duszą, dlatego nie zostałaś zaproszona na interwiew, wtedy ta zrealizowana dusza nie powtórzyłaby tego, ponieważ być zrealizowanym oznacza być Bhagawanem. Bhagawan jest realizacją. Ty jesteś realizacją. Jakie jest pytanie? Gdzie istnieje problem związany z Bhagawanem, który mówi „Nie zaprosiłem cię na interwiew, ponieważ jesteś zrealizowany”? Nie ma go. Problem znikł, ponieważ Bhagawan i ty to jedno. To się nazywa zrealizowaniem. I to wszystko. Nie ma problemu związanego z zaproszeniem lub brakiem zaproszenia na interwiew. Istnieje tylko kwestia wewnętrznego spojrzenia, a nie interwiew.

Nie przypominam sobie, by Bhagawan komukolwiek powiedział: „Jesteś duszą zrealizowaną.” Fakt, że jesteśmy tutaj oznacza, że musimy zrealizować się. Mamy się zrealizować, ponieważ dusza zrealizowana jest w stanie błogości. On nie widzi drugiego - On jest jednym, bez drugiego. Nie rozumiem, gdzie tkwił problem.

Pytanie 4

Oto proste pytanie: „Dlaczego Bhagawan nie leczy się?”

W trakcie jednego z dyskursów Bhagawan powiedział: „Jeśli pomodlisz się, będę się leczył.” Dlaczego nie modlimy się tak, by On wyleczył się? Pytanie, które postawiono, zawiera problem. Gdy istnieje choroba, istnieje rozwiązanie, leczenie. Ale gdy nie ma narzekania, gdzie istnieje kwestia leczenia?

Baba powiedział: „Nigdy nie miewam bólu. Do dzisiejszego dnia nie zażyłem ani jednej tabletki, pigułki i nie miałem ani jednego zastrzyku. Nie cierpię, chociaż wygląda na to, że cierpię.”

Czy wyrażam się jasno? Czy to prawda? Wyglądamy na szczęśliwych, chociaż nie jesteśmy szczęśliwi. (śmiech) Dzieje się tak, ponieważ jesteśmy dobrymi aktorami. A Bóg jest Super Aktorem, potrafi grać lepiej niż my wszyscy! (śmiech) Jagannatha Sudhadhari, Boski Aktor. Zatem udajemy, że jesteśmy szczęśliwi, chociaż nie jesteśmy szczęśliwi. A jeśli potrafimy robić to na poziomie ludzkim, dlaczego zatem On jako Bóg nie miałby udawać, że cierpi?

A jeśli jest to problem, nasze pytanie brzmi: „Dlaczego powinien On udawać?” Powodem, dla którego On udaje jest to, że przejmuje nasze cierpienia na siebie. Dlaczego ma cierpieć za nas? Robi to, by ograniczyć czas naszego cierpienia, ponieważ nie bylibyśmy w stanie znieść nasilenia cierpienia. Zatem Baba nie potrzebuje leczyć się, ponieważ nie cierpi.

A wobec tego, dlaczego On mówi: „Jeśli będziecie się modlić, wyleczę się.” Powiedział w ten sposób, abyśmy przynajmniej modlili się w tej intencji. (śmiech) Przynajmniej powinniśmy się modlić w tej intencji, ponieważ chce, abyśmy się modlili. Jeśli się nie modlisz, stajesz się łupem. (Gra słów w j. ang. „If you don't pray, you become 'prey''”)(śmiech) Nie sądzę zatem, by Baba cierpiał, gdy widzicie Go z tymi tak zwanymi, zewnętrznymi objawami cierpienia, bo przecież jest w stanie podnieść się i przemawiać.

Zaistniał wszakże jeden moment, gdy Bhagawan nie był w stanie mówić. Jego głos był tak słaby, że niczego nie słyszałem. Odnosiłem wrażenie, że Jego głos dochodzi do mnie z głębi studni. Nie słyszałem Go.

Powiedział On do mnie: „Anil Kumar. Taki mam głos. Taki mam głos.”

Co miałem odpowiedzieć. A On miał przemawiać za dziesięć minut. Wezwał mnie do pokoju interwiew i powiedział: „Nie mogę mówić.”

Pytałem siebie w duchu: „Co powinienem zrobić?” A On wtedy zapytał: „Co powinienem zrobić?” (śmiech) „Cóż, nie mogłem nic z tym zrobić.” (śmiech) A następnie powiedział: „Ty będziesz mówić.” A ja odparłem: „Chciałbym jeszcze trochę pożyć.” (śmiech) „Nie mogę mówić, ponieważ ludzie spodziewają się, że to Ty będziesz mówić. Gdybym poszedł tam i zaczął mówić, cóż, myślę, że nie dożyłbym do jutra. Ludziom zależy na tym, by słyszeć i widzieć Ciebie, nie mnie. Nie mogę tego zrobić, Swami.” „Co wobec tego mam począć?” „Możesz zrobić, co zechcesz.” (śmiech) „Możesz poprosić kogoś innego, by mówił. Swami, nie śmiem mówić w Twoim imieniu, ponieważ nikt nie może występować w Twoim imieniu - chyba że człowiek, którego akurat zwolniono ze szpitala dla psychicznie chorych.” (śmiech) Nikt nie może reprezentować Go. Nikt nie może Go reprezentować i występować w Jego imieniu.” Nikt nie może powiedzieć: „Przekazał mi On wszystkie Swoje moce.” Jednak niektórzy ludzie powiadają: „Baba przekazał mi niektóre swoje moce.” Och, nie. Nie jest on centrum dystrybucyjnym! (śmiech) Niektórzy powiadają: „Baba mówi poprzez mnie.” Dlaczego miałby mówić poprzez innych - jak gdyby nie był w stanie mówić sam? (śmiech)

Są to najwyraźniej ignoranckie, idiotyczne i głupie roszczenia, a my nigdy nie powinniśmy stać się ich ofiarą. Nie pozwólcie, aby tacy ludzie uczynili z was swe ofiary. Nikt nigdy nie reprezentuje Go. Nikt nigdy nie otrzyma specjalnych pełnomocnictw, ani specjalnej delegacji, aby uruchomić biuro filialne. On nie potrzebuje żadnego medium, aby mówiło w Jego imieniu, ponieważ On jest w tobie, z tobą, nad tobą, pod tobą i wokół ciebie. On i ty jesteście Jednością! Gdzie istnieje kwestia trzeciej osoby?

Gdy Baba mówi: „Ja i ty jesteśmy Jednością”, a ty mówisz: „Chcę, by ktoś inny powiedział mi to”, cóż, w porządku, rozłącz się. Nikt ci nie pomoże. Jeżeli On jest w tobie, dlaczego chcesz inne medium? Nie potrafimy znaleźć Go w sobie, dlatego odczuwamy zamieszanie.

Moi przyjaciele, byłem w stanie odpowiedzieć na pytania jedynie w powyższy sposób i jestem wam wdzięczny za nie. Jestem wdzięczny wszystkim, którzy przysłali pytania, ponieważ prowokują one do myślenia i do wysiłku intelektualnego. Pozwalają mi zanurzać się w głębinach Realności i pamiętać wszystko, co powiedział Bhagawan. Dziękuję wam za to, że słuchaliście mnie z dużą uwagą.

Rozwijajmy się na ścieżce Boskiej Edukacji (Educare). Niech Bhagawan pomoże nam na tej wiecznej owocnej drodze, teraz i zawsze. Dziękuję. Sai Ram!

z   www.saiwisdom.com   tłum. hb


powrót do spisu treści numeru 24 - listopad-grudzień 2004

 

Stwórz darmową stronę używając Yola.