Projekty Dostarczania Wody Pitnej Śri Sathya Sai 

Dnia 23 listopada 1994 Sathya Sai zainaugurował projekt dostarczania wody pitnej dla ponad siedmiuset wsi okręgu Ananthapur stanu Andhra Pradeś. Projekt sięgał 20.000 kilometrów i włączał ponad 750 wsi, które zamieszkuje 3,52 miliony ludzi.

 Realizując ten projekt:

-            skonstruowano 268 wieżowych zbiorników wodnych (jeden z nich we wsi Pennukonda ma pojemność 150.000 litrów wody),

-        wybudowano 124 zbiorniki naziemne

-        1.050 cystern o pojemności 2500 litrów,  200 pomp

-        generatory prądu o łącznej pojemności 10.000 kilowatów,

-        użyto 25.000 ton cementu, 5000 ton stali,

-        materiały do realizacji tego projektu sprowadzono z dziesięciu stanów Indii,

-        do transportu użyto 10.000 ciężarówek.

     Dnia 21 listopada 1995 roku premier Indii P.V. Narasimha Rao wizytował realizację tego projektu. Dla milionów ludzi sen urzeczywistnił się.

Obecnie milionom mieszkańców rejonu Rayalaseema w stanie Andhra Pradeś dostarczana jest nieprzerwanie woda pitna dzięki realizacji projektu Sathya Sai.

 

Na podstawie „The Diary 2000” 

opracowała E.G.

Pierwotny projekt dostarczania wody ze stanu Andhra dla miasta Chennai [Madras] (Telugu Ganga Project) powstał ponad 10 lat temu i zajmowały się nim różne rządy i partie polityczne. W planie było dostarczenie 15000 milionów stóp sześciennych wody do Chennai, a okazało się, że nie zrealizowano nawet 5000 milionów stóp sześciennych i Chennai pozostało bez wody. Ludzie chodzą do pomp i wiadrami noszą wodę pitną do mieszkań. Do innych celów używają wody gruntowej, której poziom też uzależniony jest od różnych czynników.

    Kilka tygodni temu urzędnicy Tamil Nadu Sai Trust byli w Prasanthi Nilayam i zostali pobłogosławieni dwoma długimi audiencjami. Swami wyjaśniał im wszystkie aspekty swego projektu, a oni zachwycali się i zdumiewali rozmiarami przedsięwzięcia.

Współczujący Swami rozszerzył rozmiary projektu z 15000 milionów stóp sześciennych do 50.000 milionów, aby 35000 milionów było do dyspozycji wiosek stanu Andhra. W tym celu wysokość zbiornika w Andhra została podniesiona. Chennai ma nadzieję co najmniej na 12000 milionów stóp sześciennych. Połączenie Godavari – Krishna powoli się buduje, aby zapewnić wodę do zbiornika zasilającego Chennai. Oczekuje się, że nazwa kanału zostanie zmieniona z Telugu Ganga na Sai Ganga. Nawet ludzie nie będący wielbicielami Sathya Sai będą pełni podziwu, kiedy dowiedzą się o dziełach Awatara.

Swami uprzejmie zapytał czy przynajmniej kilku urzędników odwiedziłoby miejsce, gdzie realizowany jest projekt, by zobaczyć co się tam dzieje. Okazało się, że duży ich zespół odwiedził budowę. Dyskutowali z inżynierami i zrobili mnóstwo zdjęć. Nie są one jednak przeznaczone do publikowania z powodu ścisłego zakazu Swamiego. Prasowe aktualności podały, że nie ma w miejscu budowy żadnych znaków wskazujących, że głównym motorem inwestycji jest Swami, ponieważ nie ma tam zdjęć Swamiego w żadnym biurze, czy gdziekolwiek indziej, ani też żadnych reklam. Przy realizacji innych projektów normalnie umieszcza się wszędzie mnóstwo zdjęć politycznych liderów, plakatów i reklam.

Są to nowiny sygnalizowane w naszym centrum. Bazują na informacjach uzyskanych od zespołu urzędników, którzy byli na interview. Dzielę się nimi z wami, ponieważ informacja ta była już podana przez Anila Kumara.

Na podstawie listu internetowego

Bali Subramanyana - opr.: E.G.      

Fragmenty wykładu A. Kumara z dnia 5 stycznia 2003 roku

          Dnia 5 stycznia o godzinie 845 – 15 minut przed bhadźanami – Bhagawan był bardzo szczęśliwy, ogłaszając, że projekt dostarczania wody dla Madrasu jest wielkim sukcesem. Miasto Madras cierpi na brak wody. Wszystkie projekty, które próbowano realizować upadały, a marzenia rozwiewały się. Główny kanał dostarczający wodę był nieszczelny, a woda nie nadawała się do picia. Jednak Bahagawan zaplanował trwały, bezpieczny i bezawaryjny Projekt Dostarczania Wody dla Madrasu o sprawności na 500 lat. Do jego realizacji użyto najnowszych technologii, które wcześniej nie były stosowane, w postaci warstw polimerowych, z których zrobione są rurociągi. Importowano je z Japonii. Kosztowały 1000 milionów rupii. Dla położenia instalacji wodnych użyto niezawodnej maszynerii. Nikt nie zna jej nazwy, nawet inżynierowie i budowniczy, ponieważ została sprowadzona z zagranicy. Maszyneria ta może bardzo szybko i z łatwością podnosić materiały do góry. Betoniarki mogą mieszać 60 worków cementu za jednym razem z dodatkiem piasku, wody i żwiru. Postępy prac są bardzo szybkie. Każdego dnia tysiące pracowników jest nadzorowanych przez wielu inżynierów. Rządy centralny i stanowy z podziwem obserwują postęp prac.

          Popularna gazeta „Tamil” napisała na pierwszej stronie wielkimi literami „ŻADNA PRYWATNA AGENCJA NIGDY NIE PODJĘŁA SIĘ PROJEKTU RÓWNEGO TEMU, KTÓRY REALIZUJE BHAGAWAN ŚRI SATHYA SAI BABA”. Gazeta ta podkreślała również bezinteresowny aspekt tego przedsięwzięcia: „Bhagawan Śri Sathya Sai mieszkający w Prasanthi Nilayam dostarcza wodę dla wielu ludzi odległego Madrasu bez żadnych warunków. Jest to wspaniała i unikalna praca! Pomimo że jest ona kosztowna, nikt o niej nie wie, ponieważ nie jest rozreklamowana. Praca Sathya Sai jest cichym objawieniem. Cicha duchowa rewolucja trwa.”

          Zrozumiałe jest, że wielu ministrów i inżynierów odwiedza panią premier stanu Tamil Nadu, aby przekazywać jej co tam się dokonuje. Pani premier była pełna podziwu i teraz modli się o możliwość wyjazdu do Prasanthi Nilayam, by oddać cześć i okazać swoją wdzięczność Bhagawanowi Śri Sathya Sai. Czyż nie jest miło tego słuchać? Ta piękna historia przypomina co Jezus Chrystus powiedział w Biblii: „W przyszłości zobaczycie większe rzeczy i na większą skalę”. Mamy teraz Kosmicznego Chrystusa w osobie Śri Sathya Sai, który dokonuje większych rzeczy, bowiem jedyna historia to Jego Historia (ang. The only history isHis Story’).

tłum. E.G.

 

Stwórz darmową stronę używając Yola.