Odpowiedzi na pytania nowych wielbicieli dotyczące LINGAMU zaczerpnięte z dyskursów Swamiego wygłaszanych w święto Mahaśiwarathri

1. Czym jest Lingam?
      Lingam przedstawia cały kosmos... (sanskryckie słowo „lingam” oznacza „rodzaj”; „formę”, itp.) Pojawia się w postaci słupa światła, pionowej kolumny lub kosmicznego jaja (tę formę najczęściej prezentuje nasz ukochany Swami).
      „Postać Lingamu symbolizuje również Iśwarę. Słowo „lingam” wywodzi się od sanskryckiego źródłosłowu Li oznaczającego lidźathe – „stapianie się” jest to więc forma, w której rozpływają się wszystkie inne formy. Śiwa jest celem, który błogosławi wszelkie istoty najbardziej pożądanym darem znaczenia we wszechświecie. Jest to koniec, śmierć, ku której każdy powinien podążać  – koniec, ku któremu Śiwa bezpiecznie nas poprowadzi. Przede wszystkim urzeczywistnij Boga w swoim wnętrzu, a kiedy potem zanurzysz się w świat materialny nie dotknie cię już żadna krzywda, gdyż będziesz rozpoznawał, że świat obiektywny, to nic innego jak ciało Boga. Postępuj zgodnie z boskimi przykazaniami, a On z radością cię podniesie. Krocz ścieżką poszukiwań i odkryj gdzie przebywa Bóg, a potem tam Go urzeczywistnij. Możesz stosować różne sposoby, lecz osiągnięcie Boga jest nieuniknionym zadaniem człowieka.” (5.03.1973, dyskurs w święto Śiwarathri, Brindavan)
2. Co przedstawia Lingam?
      „Człowiek nie jest jedynie połączeniem sfery fizycznej, mentalnej i intelektualnej. Otacza go pięć powłok: annamaja kośa (ciało grube), pranamaja kośa (powłoka witalna), manomaja kośa (powłoka mentalna), widźnianamaja kośa (inteligencja) i anandamaja kośa (powłoka błogości). Na wagę, świętość i boskie cechy tych powłok wskazują Upaniszady.
      Ciało grube (gęste) to forma fizyczna utrzymywana dzięki spożywanemu jedzeniu. Po nim następują powłoki (ciała subtelne) pranamaja, manomaja i widźnianamaja, które tworzą tzw. lingaswarupa – ciało wewnętrzne lub zmysłowe. Trzecią formą jest anandamaja kośa, ciało subtelne posiadające „wiedzę o Prawdziwej Jaźni.” Bytem, który utrzymuje pod kontrolą trzy ciała subtelne – pranamaję, manomaję i widźnianamaję – jest antharaatma – Duch Zamieszkujący Wewnątrz. Antharaatma zwana jest również Ćaitanja Purusza. Jej siedzibą jest „jaskinia serca” (Hridaja Guhjam). Nie jest to serce fizyczne obecne w ludzkim ciele, lecz serce duchowe – wszechogarniające, wszechwiedzące i bezgraniczne. Pisma nazywają je Atmą – duszą. Isawasjopaniszada opisuje wiele postaci owej Świadomości i Ćaitanja Purusza (Ducha Zamieszkującego Wewnątrz).” (dyskurs wygłoszony w Śiwarathri, 16.02.1988)
3. Dlaczego Swami dokonuje manifestacji Lingamu wydobywając go ze Swego ciała i z jakiej przyczyny odbywa się to w dniu Śiwarathri?
      „Zanurzcie swoje umysły w dobre myśli, a świat będzie dobry; skąpcie je w myślach złych, a świat będzie dla was pełen zła. A więc pamiętajcie jedynie o dobru: róbcie, myślcie i planujcie wyłącznie dobro; mówcie tylko o dobru i dobro spełniajcie. W wyniku tego zbliżycie się do Boga, który jest źródłem wszelkiego dobra. Takie jest przesłanie Śiwarathri.
      Zgodnie z numerologią pierwszym trzem sylabom słowa Śiwarathri – si, wa i ra – przyporządkowane są liczby pięć, cztery i dwa, zaś czwarta sylaba – thri - oznacza trzy. Pięć, cztery i dwa tworzą jedną całość, jeden pełny obraz jedenastu rudr. Rudra oznacza coś, co skłania człowieka do płaczu. Owe jedenaście rudr to: pięć zmysłów postrzegania, pięć zmysłów działania oraz umysł. One to zwodzą człowieka, skłaniając go do poszukiwania miałkich i nietrwałych przyjemności; niszczą go i sprawiają, że w końcu musi zapłakać. Lecz Bóg mieszkający w człowieku, jeśli tylko człowiek poszukuje Go i na Nim polega, opromienia Swym blaskiem jedenaście rudr i czyni z nich znaczących partnerów na ludzkiej drodze do samourzeczywistnienia. Promienie Boga w naszym wnętrzu oświecają inteligencję, opromieniona inteligencja pobudza umysł, ten zaś zyskuje kontrolę nad zmysłami, uprzątając ścieżkę osoby podążającej poprzez wiedzę ku mądrości.
      Inne znaczenie Śiwarathri polega na tym: Śiwa czy też Wieczny Absolut, mocą Swego pragnienia przyciągnięcia świata materialnego pogrąża się w tandawie – kosmicznym tańcu. Taniec ten jest Boskim planem mającym na celu przyciągnięcie materialnego stworzenia, gdyż wszystkie Boskie cuda, takie jak te czynione przez Ramę (Tego, który zadowala i obdarza błogością) oraz Krisznę (Tego, który przyciąga), służą przywodzeniu ludzi ku obecności Boga. Dzięki temu mogą się poprawiać i oczyszczać lub potwierdzać swoją wiarę i dawać się prowadzić ku dyscyplinie służby, a w rezultacie rozpłynąć się w ekstazie, w źródle wszelkiej ekstazy – jest to cud owocujący sublimacją, prowadzący do służby dla ludzkości i ostatecznie wiodący ku samourzeczywistnieniu. Kosmiczny taniec jest tak szybki i wytwarza tak wiele gorąca, że z ciała Śiwy emanuje ogień. Aby przynieść Mu ochłodę i wytchnienie, Jego małżonka Parawati umieszcza na Jego głowie Ganges, kładzie sierp księżyca między pukle Jego włosów, namaszcza całe Jego ciało wonnościami drzewa sandałowego, owija zimnymi ciałami węży Jego stopy i nadgarstki i wreszcie, sama będąc córą pokrytych wiecznym śniegiem Himalajów, spoczywa na Jego kolanach i staje się Jego częścią. Wtedy Śiwa unosi się, a dusza i świat materii wirują we wspólnym tańcu ku niezmierzonej radości Bogów i całego stworzenia. Według tego, co mówią Purany, to właśnie ma miejsce w dniu Śiwarathri.” (z dyskursu Bhagawana; Śiwarathri, 7.03. 1978, Brindavan).
      Będący ucieleśnieniem owej energii kosmicznej Swami niejednokrotnie stwarzał dary dla wielbicieli Swoimi rękami. Jednak manifestacja pochodząca z organów wewnętrznych jest w moim rozumieniu czymś nawet bardziej znaczącym i demonstrującym jeszcze silniejsze energie...
4. W jaki sposób jest to związane z wyniesieniem umysłu w dniu Śiwarathri?
„Ta wszechprzenikająca Świadomość Uniwersalna została nazwana Ćit-Tapas. Jest to najwyższa Świadomość, która obejmuje wszystkie inne poziomy świadomości i jest ich podstawą. To właśnie jest Suddha-Sattwa – „Przemożna Wola”, „Super-Boskie życie”; to jest Sai-tatwa (Pierwiastek Sai). Suddha Sattwa, która stanowi Pierwiastek Sai jest wszechmogąca. Nie istnieje nic co mogłoby pozostać poza jej mocą, gdyż jest ona ucieleśnieniem wszystkich mocy. Dążenie do rozpoznania Najwyższej Zasady winno być celem każdego. Zdefiniowano jasno pewne metody służące osiągnięciu tego celu. Sposób patrzenia człowieka, zwrócony obecnie ku światu zjawisk powinien się zwrócić w kierunku Ducha zamieszkującego jego wnętrze. Człowiek powinien przejawiać swą wewnętrzną boską świadomość i poddać się tej świadomości jako dyscyplinie duchowej. Nazywa się to „świadome urzeczywistnienie wewnętrznej boskości.”
      Pierwszym zadaniem jest rozwinięcie świadomości wewnętrznej boskości. Następny krok to uświadomienie sobie prawdy mówiącej że boskość, którą mamy w sobie jest w równym stopniu obecna we wszystkich innych. Należy uświadomić sobie, że źródłem zasłony lub bariery która pozornie oddziela nas od innych jest iluzja i należy starać się ze wszystkich sił, by ją usunąć. Tylko wtedy będziemy mogli doświadczyć jedności wszystkiego co żyje. Aham ewa idam Sarwam mówi Sruti. „Rzeczywiście jestem tym wszystkim”. Nadchodzi świt urzeczywistnienia: „Wszystko to zawiera się we mnie.” I wtedy przychodzi świadomość: „Jestem Boski, Boskość jest mną. Jestem Brahmanem, Brahman jest mną. Nie ma żadnego rozgraniczenia między Brahmanem a mną. Eko dewa sarwabhotheszu gudhah. Jedyny Bóg jest obecny w formie subtelnej we wszystkich istotach. Oto wszechprzenikająca Świadomość Uniwersalna, która manifestuje się poprzez różnorodność form. Uświadomienie sobie tej prawdy  to „Urzeczywistnienie Boskości Kosmicznej”. Po osiągnięciu tego etapu następuje trzeci, opisany jako Aarohana-Avarohana czyli faza „Wstępowania i Zstępowania”. Człowiek posiada sześć rodzajów umysłu. Są to:
      1. Zwykły umysł
      2. Super-umysł
      3. Wyższy umysł
      4. Umysł oświecony
      5. Umysł intuicyjny
      6. Wszech-umysł
Punktem wyjścia dla tych sześciu poziomów jest zwykły umysł. Na ich szczycie znajduje się Super-umysł. W zakresie procesów mentalnych mamy do czynienia z czymś takim jak wstępowanie z umysłu zwykłego do Super-umysłu oraz zstępowanie z Super-umysłu na poziom najniższy. Kiedy owe procesy się spotykają, w istocie ludzkiej gości pełnia.
      Nie ma różnicy między  jednym rodzajem świadomości a innym. Wszystka świadomość jest taka sama, gdyż jest przejawieniem Brahmana (Absolutu). To Brahman manifestuje się jako Kosmos.” (z dyskursu Bhagawana wygłoszonym w dniu święta Mahaśiwarathri, 16.02.1988 w Prasanthi Nilayam)
                                                        Zebrała: Radha
      Lingam to fizyczny symbol wszechprzenikającej obecności Jaźni, która nie posiada formy. Lecz nie jest on tylko symbolem. Kiedy człowiek podejmuje wysiłek duchowy energia wężowa wznosi się i przenika przez niewielki otwór w okolicy głowy. W tym samym czasie z góry spływa słup światła i powoduje przemianę świadomości zamkniętej w niższych obszarach. Ów wypływ objawienia i płomienia przechodzącego przez szczelinę w zasłonach w formie słupa światła to lingam. Widzimy więc, że z symbolem koresponduje prawda duchowa.
      Ponadto lingam to kształt pod którym postanowiło mieszkać i objawiać się Światło Pana. Jeśli będzie czczony zgodnie z zasadami, Jaźń objawi się najpewniej poprzez formę lingamu. Szczegółowe zasady kultu można znaleźć w tak zwanych Agamach. (Agama – dzieła, które zajmują się mistyczną adoracją Śiwy i Śakti.)  Dla czczenia Pana Śiwy w formie lingamu należy odwołać się do dwudziestu ośmiu Agam Śiwy. Dziesięć z nich sam Pan objawił dziesięciu istotom boskim. Każda z nich zaś przekazała je dwóm uczniom. Tę 30-kę nazywa się Śivarami,, a dziesięć pierwszych Agam to Śiwabedam. 18 Agam Pan objawił osiemnastu istotom boskim, a każda z nich przekazała je jednemu uczniowi. Te trzydzieści sześć agam zwie się Rudrami, a osiemnaście pierwszych to Rudrabedam.
      Każdy człowiek ma w sobie dwa kanały energetyczne nazywane ida i pingala. Ida mieści się po lewej stronie kręgosłupa, a jej energia ma tendencję do zstępowania w dół. Pingala leży na prawo od kręgosłupa, a jej energia wykazuje tendencję do wznoszenia się. Ci w których dominuje ida (głównie kobiety) mają skłonność do oczekiwania na Łaskę Boga, pozostając pod wpływem głębokiej zabarwionej uczuciami tęsknoty do zstąpienia Łaski. Takie spłynięcie Łaski nazywa się Sakthinip Adam.
  Osoby z dominacją pingali (głównie mężczyźni) mają tendencję do angażowania się w duchowy wysiłek i podnoszenia energii wężowej. W obu wypadkach będąca lingamem kolumna światła schodzi w dół poprzez zasłony, które rozsuwają się w obszarze ponad głową.
      Jest jeszcze metoda, która równoważy kanały energetyczne ida i pingala i sprawia, że energia wpływa do suszumny – kanału energetycznego znajdującego się wewnątrz kręgosłupa. Wtedy wstępowanie i spływanie energii dokonuje się przez suszumnę. Zakończenia idy i pingali w obszarze lewej i prawej skroni noszą nazwę Stóp Pana Śiwy. Stąd znaczenie jakie nadajemy kultowi Lotosowych Stóp Pana. Na tym polega istota radżajogi. Energia wężowa to Śakti, która szuka swego Radży (Króla), a jest nim Pan Śiwa. Dlatego umysł wznosi się do obszaru na czubku głowy i doświadcza roztopienia się w rzece Om na wysokości dwunastu phalangów nad głową. (Phalangeal – prawdopodobnie jednostka długości równa grubości palca..)
O wszystkim tym mówią święte pisma, a ja tylko opowiedziałem tu jak to rozumiem. Wydobywanie lingamu przez Swamiego można uznać za podkreślenie znaczenia faktu, iż nasz umysł sięga ku lub spływa wraz ze słupem światła, który jest lingamem w naszym ciele. Tak się składa, że Swami jest Awatarem Śiwa-Śakti.    Z pozdrowieniami – RK Sankar  
z SatGuru tłum. Joanna G.
 

 

Stwórz darmową stronę używając Yola.