Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Pierwiastek Atmy nie rodzi się i nie umiera; nie ma początku ni końca; jest wszechobecny i jest wiecznym świadkiem; Atma jest Brahmanem, a Brahman jest Atmą.

(wiersz telugu)

Pan Puttaparthi zawsze będzie was ochraniał. Jest On oceanem współczucia. Trzymając za rękę będzie się wami opiekował. Nigdy was nie opuści. Zrozumcie tę prawdę.

(wiersz telugu)

Indie są świętym krajem Wed i uświęconych rytuałów takich jak jadźnie i jagi. Jest ojczyzną wielu szlachetnych dusz. Jest świętym krajem, który uczył świat moralności i zasad postępowania.

 (wiersz telugu)

Ucieleśnienia Miłości!

      Indie są ośrodkiem prawdy, prawości i moralności. Macie wielkie szczęście, że narodziliście się w tym kraju. Jest to kraj zasługi, pokuty i poświęcenia. Ten kraj poświęcenia (thjaga bhumi) przemienił się w kraj przyjemności (bhoga bhumi). Nie potrzebujemy kraju bogactwa (bhagja bhumi) czy kraju przyjemności (bhoga bhumi). Indie powinny pozostać krajem poświęcenia (thjaga bhumi). Zatem każdy obywatel tego kraju powinien rozwijać ducha poświęcenia i ciężko pracować.

Duchowe bogactwo Indii

        Skrępujcie ciało, naprawcie zmysły i wyeliminujcie umysł – o to powinniście zabiegać. Żyjcie, jak przystało na muddu biddalu (drogie dzieci) tej ojczyzny. Nie stańcie się moddu biddalu (głupie dzieci) ani ćedda biddalu (złe dzieci). Wasza ojczyzna tylko wtedy będzie z was dumna, gdy staniecie się szlachetni i godni naśladowania. Możecie nie posiadać żadnych ziemskich tytułów, lecz możecie być dumni z faktu, że jesteście synami Indii – tego świętego kraju. To, samo przez się, jest najwyższym tytułem. Indie są krajem obdarzonym bogactwem duchowości, poświęcenia i błogości. Każdy Hindus urodzony w tym świętym kraju powinien postanowić rozwijać wartości duchowe i ducha poświęcenia. Uważajcie służbę za swój obowiązek. Służba jest Bogiem. Boga można doświadczyć jedynie poprzez służbę.
        Przez usilne dociekanie, dowiecie się, że jesteście w Bogu, Bóg jest w was, że jesteście Bogiem. Zrozumcie tę prawdę i stosownie do tego postępujcie. Powinniście być zdolni do tego, by z przekonaniem powiedzieć, że jesteście cząstkami Boga. Gdy ktoś zapyta, gdzie jest Bóg, powinniście odważnie i z przekonaniem odpowiedzieć, że jest On wszędzie. Nigdy nie wątpcie we wszechobecność Boga, nigdy też nie mówcie, że jest tu, a nie ma Go tam. W rzeczywistości znajdziecie Go wszędzie tam, gdzie będziecie Go szukać. (wiersz telugu)
      Bóg nie istnieje dla tych, którzy zaprzeczają Jego istnieniu. Istnieje On dla tych, którzy wierzą w Jego istnienie. Mówi „tak” tym, którzy mówią „tak” i mówi „nie” tym, którzy mówią „nie”. Wy możecie mówić „tak” lub „nie”, lecz dla Sai wszystko jest „tak, tak, tak”(oklaski). Jeżeli ktoś będzie wam mówił, że Bóg nie istnieje, pouczcie go tymi słowy: „Bóg może nie istnieć dla ciebie, lecz  istnieje On dla mnie. Nie masz prawa zaprzeczać istnieniu mojego Boga”. Z taką odwagą i przekonaniem powinniście podtrzymywać waszą starożytną kulturę. Narodziwszy się jako dzieci tego kraju odwagi i męstwa, nie ulegajcie żadnemu rodzajowi słabości. Nie jesteście słabi, macie w sobie wszelkie moce. Ślubujcie, że odważnie i z determinacją wykonacie zadanie przywrócenia kultury przodków.
        Sam Bóg złożył trzy obietnice:
będzie się inkarnował z wieku na wiek w celu ustanowienia dharmy (Parithranaja sadhunam winaśajaća duszkritam, dharma samsthapanarthaja smabhawami juge juge),
będzie się opiekował tymi, którzy nieustannie Go kontemplują (Anaja ćinthajanthomam je dźana parjupasathe, theszam nithjabhijukthanam jogakszemem wahamjaham),
obdarzy wyzwoleniem tych, którzy poddadzą Mu się całkowicie (Sarwadharman parithjadźja Mamekam śaranam wradźa, Aham twa sarwapapebhjo moksziszjami ma śuća).
Wy również powinniście złożyć trzy obietnice, że będziecie mocno wierzyć w istnienie Boga, że będziecie Go doświadczać i że staniecie się jednością z Nim. Uczyńcie wszystko, by spełnić te obietnice.

Szczęście jest rezultatem pokonania  trudności

        Rozpoczął się 2000 rok. Wielu kreśliło pesymistyczny obraz tego, co zdarzy się w tym roku. Na tym świecie jednak nie ma nic złego. Dobre jest nawet to, co wydaje się być złym. Niczego więc nie uważajcie za złe. Jak zło mogłoby przeniknąć do Boskiego stworzenia? Wszystko dzieje się zgodnie z Wolą Boga. Nie ma miejsca na złe zdarzenia, gdy Wola Boga zawsze jest dobra i czysta. Jak możecie uważać coś za złe, skoro wszystko przenika Bóg? Zło i dobro tkwią w waszym postrzeganiu (driszti), a nie w stworzeniu (sriszti).
        Powinniście mocno wierzyć, że wszystko, co się dzieje, jest dla was dobre oraz odważnie stawiać czoła każdej sytuacji. Dziś potrzebni są uczniowie mający taką odwagę i przekonanie. Wszyscy wiecie, że ludzie na świecie wiele cierpią. Ludzkie życie tylko wtedy znajdzie spełnienie, gdy w obliczu przeciwieństw człowiek będzie działał odważnie i z przekonaniem. Nigdy się nie zniechęcajcie i nie cofajcie. Bóg stworzył was nie po to, byście wiedli egoistyczne życie. Podtrzymujcie dharmę dla dobra ludzkości, nawet za cenę własnego życia. Ostatecznie śmierć zdarza się tylko raz w życiu. Wszystko dzieje się zgodnie z Wolą Boga. Człowiek, który został stworzony dzięki Woli Boga, powinien uświęcać swoje życie poprzez wypełnianie Jego przykazań.
        Bez względu na to, co robią czy mówią inni,  powinniście mieć niezachwianą wiarę w Boga. Tylko dobrzy napotykają trudności na swej ścieżce. Wszystko, co się dzieje, dzieje się dla waszego dobra. Uczeń, nie zdawszy egzaminu, nie rezygnuje. Pracuje ciężko, by pomyślnie zdać następny egzamin. Również w życiu nigdy nie rezygnujcie w obliczu trudności. Przyjemność jest przerwą między dwoma cierpieniami. Wjasa powiedział: Na sukhath labhjathe sukham (szczęścia nie zdobywa się dzięki szczęściu). Szczęście powstaje jedynie w wyniku przezwyciężenia trudności. Bez trudności szczęście nie ma wartości, jak nie ma wartości światło, gdy nie ma ciemności. Trudności są istotną częścią ludzkiej egzystencji, więc radźcie sobie z nimi.
        Pewnego razu Kunti modliła się do Kriszny o trudności życiowe, by zawsze mogła o Nim pamiętać. „Kriszno – mówiła – kiedy żył mój mąż – król Pandu, rzadko pamiętałam o Tobie, ponieważ pogrążona byłam w przyjemnościach i wygodach. Po jego śmierci doznawaliśmy niewysłowionych cierpień, w wyniku których zawsze o Tobie pamiętaliśmy. Teraz rozumiem wartość trudności. Pomagają mi one zawsze o Tobie pamiętać. Jestem gotowa stawić czoła każdej trudności, spraw jednak, proszę, by moja miłość do Ciebie nigdy nie osłabła”.

Zachowajcie równowagę umysłu w przyjemności i cierpieniu

        Od wojny na polu Kurukszetry upłynęły czterdzieści dwa lata. Ardźuna powracał z Dwaraki. Cały klan Jadawów był skłócony, w wyniku czego wszyscy zginęli. Również Kriszna opuścił swoją doczesną powłokę. Ujrzawszy w oddali Ardźunę, Dharmaradża podszedł do niego i spytał o samopoczucie Pana Kriszny. W wielkim bólu Ardźuna oznajmił Dharmaradźy, że ich przyjaciel, mądry doradca i Bóg – Pan Kriszna - nie żyje. Dowiedziawszy się o tym, Kunti załamała się i w objęciach Dharmaradźy wydała ostatnie tchnienie. Dotknięty smutkiem Dharmaradźa rozpaczał: „O Matko! Czy udałaś się na poszukiwania naszego drogiego Pana Kriszny? Wydaje się, że tak. Życie bez Kriszny nie ma sensu. Żyjąc z Kriszną, zdobyliśmy sławę oraz wygraliśmy wojnę. Wszystko to było możliwe, ponieważ On stał u naszego boku. Teraz, kiedy Go nie ma, życie straciło sens”.
      Wezwał Bhimę i poprosił, by poczynił przygotowania do pogrzebu matki Kunti. Ardźuna został poproszony o przygotowanie koronacji swojego wnuka, zaś Nakula i Sahadewa o przygotowania do udania się do lasu w ostatnią podróż. Wszystkie zdarzenia – pogrzeb Kunti, koronacja Parikszita i ostatnia podróż Pandawów miały mieć miejsce tego samego dnia. Tylko Dharmaradźa, który miał łaskę Boga, mógł wypełnić te wszystkie obowiązki ze spokojem.
      Po dokonaniu ostatnich obrzędów dla Kunti i koronacji Parikszita Pandawowie opuścili Hastinapurę i udali się do lasu. Draupadi, dla której każdy z pięciu Pandawów był jak jej własna dusza.¹ Pandawowie pozostawali razem zarówno w przyjemności, jak i w cierpieniu. Dziś brakuje takiej jedności. Szczęście i smutek są jak przelotne chmury. Nie należy popadać w euforię z powodu przyjemności ani upadać na duchu  z powodu cierpienia. Należy zachować równowagę umysłu, pozostać nie dotkniętym przez przyjemność czy ból. To jest znak prawdziwego oddania.
Oddanie, to nie odprawianie obrzędów, czy wykonywanie pudźy. Oddanie oznacza stałą miłość do Boga. Oznacza również bezwzględne posłuszeństwo i podporządkowanie się Woli Boga. Lakszmana udał się do lasu wraz z Ramą, ponieważ  był on dla niego jak jego własna dusza. Gdy dotarli do góry Ćitrakuta, Rama polecił Lakszmanie wybudować chatę. Gdy Lakszmana poprosił o wskazanie miejsca, Rama rzekł: „Postaw ją tam, gdzie chcesz”. Usłyszawszy to, Lakszmana bardzo się zasmucił. „Jaki grzech popełniłem – pytał – by usłyszeć od Ciebie takie szorstkie słowa? Czyż nie poddałem się całkowicie Twojej Woli? Czyż mam swoje własne upodobania?” Sita, widząc sytuację Lakszmany, spytała: „Dlaczego jesteś taki wzburzony, Lakszmano? Rama ani cię nie uderzył, ani nie strofował”. Lakszmana odparł: „Matko, byłbym szczęśliwy, gdyby mnie Rama zbił lub skarcił, lecz nie mogę znieść tego, że moje upodobania mogłyby być inne, niż Jego. Nie ma nic smutniejszego, niż usłyszenie takich słów od Pana Ramy”. Zdarzenie to dowodzi głębokiego oddania i całkowitego poddania Lakszmany.
        Poddanie oznacza, że wola człowieka powinna stać się taka sama jak Wola Boga. Bez zastrzeżeń wypełniajcie przykazania Boga. Jest to oznaka prawdziwego oddania. Wszystko, co Bóg czyni, służy waszemu dobru. Pandawowie napotykali na niezliczone trudności. Ostatecznie zwyciężyli, ponieważ bez zastrzeżeń spełniali polecenia Boga. Dzięki oddaniu i szczerości można osiągnąć w życiu wszystko. Nie łaknijcie przyjemności (bhogi); dążcie do jogi, czyli do jedności z Bogiem. Bhagawad Gita zaczyna się rozdziałem Wiszada Joga. Wiszada (smutek) Ardźuny dzięki jego związkowi z Kriszną, przemieniła się w widźaję (sukces). W każdym przedsięwzięciu zanim osiągnie się sukces, należy stawić czoła trudnościom. Przyjemność i ból idą w parze, tak jak w pomarańczy współistnieją słodki sok i gorzka łupina. Słodki sok trzciny cukrowej można otrzymać po jej zmiażdżeniu. Również złoto zanim stanie się pięknym klejnotem, musi być włożone do ognia, kute i cięte. Podobnie jest w przypadku człowieczeństwa, które tylko wtedy zabłyśnie, gdy człowiek zostanie poddany próbom i trudnościom.

Zdobywajcie łaskę Boga poprzez miłość

        Jedno z imion Boga brzmi Hiranjagarbha. Jeżeli to boskie złoto umieścicie w swoim sercu, będziecie mogli otrzymać każdą ozdobę, jaką tylko zechcecie – prawdę, prawość i pokój. Jak nie jest możliwe wykonanie jakiejkolwiek ozdoby bez złota, tak klejnotów Prawdy, Prawości i Pokoju nie można otrzymać bez Boga. Hiranjagarbha istnieje w każdym. Oto dlaczego Swami nazywa każdego „Bangaru” (złotko). Modlicie się: Loka samastha sukhino bhawanthu (niech cały świat będzie szczęśliwy!). Rozwijajcie miłość do wszystkich, aby zaskarbić sobie łaskę Boga. Nawet chusteczki nie dostaniecie, jeżeli za nią nie zapłacicie. Prosicie Boga o spokój, szczęście i wyzwolenie, czy jednak dajecie coś Bogu w zamian? Ofiarujcie Mu swoją miłość i przyjmijcie Jego łaskę w postaci pokoju, szczęścia i wyzwolenia. Każdy ma takie prawo. Musicie jednak najpierw dać, by je zdobyć. Prawo do proszenia można zdobyć jedynie poprzez miłość i służbę. Nie ma innej drogi.
        Dziś rano powiedziałem, że żywność jest Bogiem (annam Brahma). W rzeczywistości ludzkie ciało składa się z pięciu powłok, a mianowicie – annamaja kosza, pranamaja kosza, manomaja kosza, wijnanamaja kosza i anandamaja kosza. Każda kolejna powłoka jest subtelniejsza od poprzednich. Aby osiągnąć wyzwolenie, trzeba osiągnąć najsubtelniejszą z tych powłok – anandamaję koszę. Błogość (ananda), której wówczas doświadczycie, określa się jako Brahmanandę. Takiej błogości można doświadczyć jedynie dzięki Miłości Boga.
        Powtarzanie Boskiego Imienia Sai Rama zniszczy góry grzechu. Często mówię wam: Pibare Rama rasam (Pijcie nektar Imienia Pana Ramy). Tulsidas modlił się do Ramy o nektar Jego miłości. Po zmieszaniu wody z cukrem powstaje syrop. Podobnie, gdy wasza miłość staje się jednym z Miłością Boga, wtedy przemienia się w nektar, którego doświadczenie czyni was nieśmiertelnymi.
        Nie żywcie nienawiści w stosunku do nikogo. Kochajcie wszystkich. Wielu z was źle się czuje, sądząc, że Swami nie rozmawia z wami, lecz nie zastanawiacie się, czy postępujecie zgodnie z naukami Swamiego, czy też nie. Ja także stosuję się do pewnych zasad i ustaleń. Jeżeli coś wam daję, powinniście uczynić z tego właściwy użytek. W przeciwnym razie Moje dawanie straci sens. Jeżeli daję wam to, o co prosicie, to czyż nie powinniście uważać za swój obowiązek postępowanie według tego, co mówię? Uważam, że lepiej jest nie mówić, niż mówić i sprawiać, że Moje słowa dewaluują się. Każde Moje słowo ma głęboką wartość. Tylko wtedy będę spełniał wasze prośby, gdy wy będziecie wypełniać Moje polecenia. Bóg nie żywi w stosunku do nikogo złości ani nienawiści. Wy jednak musicie ponieść konsekwencje swoich czynów. Jaka akcja, taka reakcja. Jad bhawam tad bhawati (jakie są wasze uczucia, takie są ich rezultaty).
        Jeżeli będziecie dobrzy, na pewno spełnię wasze prośby. Niekiedy zachowuję się tak, jakbym był zły, lecz czynię tak jedynie po to, by was sprowadzić na właściwą drogę. Nie rozumiejąc tej prawdy, sądzicie czasem, że Swami was ignoruje. Jakie miejsce w swoim sercu przeznaczacie dla Swamiego? Do jakiego stopnia wprowadzacie w życie Jego nauki? Wszystko to biorę pod uwagę. Gdy żebrak prosi o jałmużnę, pani domu daje mu żywność. Niekiedy rezygnuje ze swojej porcji, by oddać żywność żebrakowi. Gdy jednak zobaczy, że żebrak wyrzucił żywność, to czy usłuży mu następnym razem? Nie. Podobnie Swami przestaje z wami rozmawiać, jeżeli nie postępujecie według Jego nauk. Ja nie mam żadnych pragnień. Od nikogo niczego nie potrzebuję. Nie żywię do nikogo nienawiści. Jeżeli uczynicie właściwy użytek z tego, co już otrzymaliście, wówczas otrzymacie znacznie więcej. Zastanówcie się, czy wasze czyny zgodne są z naukami Swamiego. Niełatwo osiągnąć Boga. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy odrzuci się złe cechy. Jak możecie oczekiwać, że Bóg wypełni wasze serce miłością i łaską, skoro jest ono pełne negatywnych myśli? Przede wszystkim oczyśćcie swoje serce z wszystkich złych cech. Dopiero wtedy Bóg będzie mógł wypełnić je swą miłością i łaską.
        Zdobywając wiedzę, uczniowie powinni jednocześnie rozwijać dobry charakter. Edukacja bez kultury jest bezużyteczna. Jak prąd elektryczny płynie, gdy nastąpi połączenie bieguna dodatniego z ujemnym, tak wasze życie będzie spełnione, gdy edukacja pójdzie w parze z kulturą. Uczniowie są dobrzy, lecz nie znają właściwej ścieżki. Niektórzy wiedzą, co jest dobre, lecz na skutek nieograniczonych pragnień nie postępują zgodnie z tym, co wiedzą. Gdy wzrastają pragnienia związane z rzeczami doczesnymi, wówczas w sposób naturalny maleje pragnienie łaski Boga. Głowa może być napełniona szlachetnymi uczuciami, gdy jest pusta. Nie jest to możliwe, gdy jest ona już wypełniona po brzegi ziemskimi pragnieniami. Zatem przede wszystkim opróżnijcie głowę ze wszystkich pragnień. Daję wam na to czas i czekam, by okazać wam swą łaskę. Na pewno napełnię wasze serce Boską Miłością. Zawsze jestem gotów, gotów, gotów. Ci, którzy naczynie swego serca utrzymują w czystości, osiągną Mnie z łatwością.

Ucieleśnienia Miłości!

      Życie ludzkie jest w najwyższym stopniu święte i boskie. Jest ono darowane przez Boga. Czyńcie z niego właściwy użytek. Uczyńcie waszych rodziców szczęśliwymi. Jak chcecie sprawić przyjemność Swamiemu, jeżeli nie sprawiacie przyjemności swoim rodzicom? Przede wszystkim zdobądźcie miłość i łaskę swoich rodziców. Tylko wtedy otrzymacie miłość i łaskę Swamiego.

Zawody sportowe wszystkim sprawiają radość

Uczniowie!
        Zawody sportowe (Sport Meet) były wspaniałe pod każdym względem. Swój dyskurs zaczynam wierszem, który jest jak taca pełna smakołyków, a kończę bhadźanem, który jest niczym pokrywka przykrywająca te przysmaki. To samo można powiedzieć również o tych zawodach sportowych. Programy studentów Instytutu były jak smaczne potrawy serwowane na tacy. Dzieci ze Szkoły Podstawowej przykryły tę „tacę” pokrywką miłości. (oklaski) Dzięki temu zawody pozostawiły w sercach wszystkich niezatarte wrażenie. Czyńcie wszystkich szczęśliwymi. To uczyni szczęśliwym również Swamiego. Dzieci Szkoły Podstawowej są niezwykle prawe. Są takie młode. Nie ma w nich nawet śladu ziemskich pragnień.
        Dzisiaj rano opowiedziałem wam historię Madalasy. Ułożywszy dziecko w kołysce, zwykła śpiewać kołysankę, która odkrywała przed dzieckiem jego prawdziwą istotę i wyjaśniała przemijającą naturę tego świata. Mówiła do dziecka: „Mój skarbie, jesteś czystością, mądrością i najwyższą błogością. Przebudź się ze snu przywiązania (mohy), a zrozumiesz, że świat (sansara) jest tylko snem”. Przemieniła swych synów w ascetów. Widząc to jej mąż rozzłościł się. „Kto będzie troszczył się o królestwo, jeżeli wszystkie dzieci poślesz do lasu” – pytał. Ona odpowiedziała: „Jak długo można rządzić ziemskim królestwem? To tylko okres przejściowy. Ja czynię moich synów władcami królestwa serca (hridaji samradźji), które jest prawdziwe i wieczne”. Wiele jest matek podobnych do Madalasy, które wpajają swym dzieciom święte nauki.
        Każdy człowiek w swej istocie jest czysty, boski i pozbawiony przywiązań, lecz na skutek oddziaływania ery Kali, nawet małe dzieci stają się rozkochane w ziemskim życiu. Jeżeli zaplączecie się w pajęczynę ziemskiego życia, to nawet Bóg może nie przyjść wam na ratunek. Gdy zmorzy was sen przywiązania, na pewno będziecie mieli sny złych myśli. Jeżeli wybraliście ziemską ścieżkę, załóżcie rodzinę i bądźcie szczęśliwi. Stopniowo rozwijajcie nieprzywiązywanie się i oddanie. Sumiennie wypełniajcie swoje obowiązki. Jeżeli sami wybraliście ścieżkę życia rodzinnego, to zwykłą ignorancją jest obwinianie Boga za cierpienia.
        Ludzie popełniają grzech i w konsekwencji, gdy stają w obliczu trudności, obwiniają Boga za to, że nie przychodzi im z pomocą. Nie może być większej ignorancji. Nigdy więc nie popełniajcie grzechu. Bóg może być doświadczany we wszystkich czterech aśramach², a mianowicie – brahmaćarja, grihastha, wanaprastha i sannjasa. Nie obwiniajcie Boga za swoje cierpienia. Musicie ponieść konsekwencje swoich czynów. Bóg jest wiecznym świadkiem. Obwinianie Boga jest wiekim błędem. Pozostawcie wszystko Woli Boga i wszystko czyńcie po to, by Mu się przypodobać (sarwa karma Bhagawad Prithjartham). Wówczas będziecie mogli osiągnąć w życiu cokolwiek zechcecie.
        Bhagawan zakończył dyskurs bhadźanem Hari Bhadźan Bina Sukha Śanthi Nahi...

Tłum. Fryderyk Listwan

 
OBJAŚNIENIA
*  Więcej o życiu Kriszny i Jego przyjaciół Pandawów można przeczytać we wspaniałej książce Sathya Sai Baby pod tytułem Bhagawata, wydanej przez Stowarzyszenie Sathya Sai w Opolu. Gorąco polecamy.
*  Aśramy – 1 cztery stopnie życia, na jakie według przepisów wedyjskich dzieli się w hinduizmie życie ludzkie, pierwszy to brahamćarja (czas nauki), drugi to gryhasrha (drugi stopień życia, poświęcony małżeństwu), trzeci – wanaprastha (po wypełnieniu obowiązków rodzinnych pobyt w lesie w celu studiów filozoficznych i medytacji) i czwarty – sannjasa (okres wyzwolenia, jedności z Bogiem). – 2 aśram – ośrodek studiów religijnych i medytacji. (Encyklopedia Mądrości Wschodu – WDW, 1997