Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Doniosłość Sivarathri

        Pośród tych świętych dni, Mahasivarathri jest wyjątkowo doniosłe. W dniu dzisiejszym Bóg jest bardzo blisko człowieka. O północy (w Sivarathri), boskie wibracje są blisko każdego ludzkiego serca. W takim momencie, kiedy ludzie są zaangażowani w święte czynności, doznają zalania boskimi wibracjami.
        Ludzie powinni uświadomić sobie, że nie ma niczego bliższego im, niż Boskość. Nawet matka może być czasem daleko od dziecka, ale Boskość nigdy nie jest oddalona od nikogo, w żadnej chwili. To oznacza, że każdy jest Boskością. Ale też każdy musi dokładać starań, aby rozpoznać tę zamieszkującą w nim Boskość, która jest wieczną Rzeczywistością. Większość ludzi marnuje swoje życie na przestrzeganie zewnętrznych form rytuałów i obrzędów. Równocześnie z praktykami zewnętrznymi ludzie powinni również próbować osiągnąć wewnętrzną czystość. Jak długo człowiek ma marnować życie na celebrowanie zewnętrznych form? Cała ta wiedza i umiejętności mają powierzchowną wartość i nie dają w efekcie żadnej wewnętrznej zmiany.

Pestki i owoce

      Ucieleśnienia Boskiej Atmy! Czas upływa. Zapominacie o swoich obowiązkach. Życie zostało wam dane po to, abyście wypełnili swoje Boskie zadanie. Wypełniajcie swój obowiązek. Przez lata słuchacie nauk Swamiego. Spotykacie wielu szlachetnych ludzi. Realizujecie różnego rodzaju Sadhanę (ćwiczenia duchowe). Jaką błogość czerpiecie z tego? Jeśli zadać takie pytanie, to nie ma na nie żadnej odpowiedzi. Czy posuwacie się do przodu w przynajmniej jednym aspekcie duchowości? Czy jesteście w stanie skoncentrować umysł na choćby jednej uświęconej czynności? Cóż takiego do tej pory osiągnęliście? Czego szukacie? Jaka jest wewnętrzna wartość tych owoców, których poszukujecie? Twoje poszukiwania są bez znaczenia. Oczekujecie owoców dobrych uczynków, ale grzęźniecie w złych czynach. Jeśli ktoś oczekuje owoców z dobrych uczynków, to musi dobrze czynić. Złe działania mogą wywołać jedynie złe rezultaty. Jest takie sanskryckie powiedzenie: „Człowiek pożąda owoców chwalebnych czynów. Człowiek pragnie uniknąć owoców grzechu, ale grzęźnie w grzesznych uczynkach”.
      Jakiego rodzaju rezultaty może człowiek uzyskać, jeśli od świtu do zmierzchu angażuje się w kłamliwe, nieprawe i złe działania? Do granic możliwości należy starać się zastosować w praktyce przynajmniej kilka ze świętych nauk. Inaczej po prostu zaskoczy was śmierć i zmarnowane zostanie wasze życie. Wszystkie wasze osiągnięcia równają się zeru. Waszym nadrzędnym obowiązkiem jest stosować jedną, lub dwie ze świętych nauk.

Obowiązek wyznawców

      Przebywacie w aśramie przez wiele lat. Wysłuchaliście wielu dyskursów. Ale czerpiecie z tego wszystkiego bardzo mały pożytek. Musicie to poważnie rozważyć. Tylko wtedy odniesiecie korzyść z uczestnictwa w świętych uroczystościach.
        Przy tej uświęconej okazji, musicie dołożyć wszelkich starań, aby wykorzenić z siebie złe tendencje. Kiedy sumienie mówi wam, że coś jest źle, powinniście pohamować się od robienia tego. Zdradzacie swoje prawdziwe człowieczeństwo, kiedy nie postępujecie zgodnie z nakazami sumienia.
        Kiedy czyjeś słowa są w zgodzie z jego myślami, stają się prawdą. Kiedy wypowiedziane słowo jest przetworzone w działanie, staje się Dharmą (prawym działaniem). Podstawą obu, Prawdy i Prawego Działania jest Sumienie (Antaraatma), zamieszkujący w człowieku Duch. Myśli, które emanują z tego zamieszkałego Ducha powinny znaleźć swój wyraz w mowie. Jeśli wewnętrzne uczucia są różne od tego, co się mówi, to czy można traktować słowa jako prawdę, czy jako nieprawdę? To jasne, że jest to nieprawda. Kiedy czyjeś działanie nie jest w zgodzie z jego słowami, jest to nieprawe działanie (Adharma). Prawda i Prawość są podpowiadaniem, podszeptami płynącymi z głębi naszego Sumienia. Dzisiejsi ludzie mają skłonność do lekceważenia głosu sumienia.

 tłum. KMB