Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Nawet milioner musi zadowolić się zwykłym jedzeniem, nie może żywić się złotem.
Kiedy czas nie jest korzystny, laska może zmienić się w  węża,
gdy jednak sprzyja, wówczas pył może zamienić się w złoto.
Koło czasu może uczonego zmienić w głupca, a głupca w świętego.
Bogaty człowiek może czasem stać się igraszką losu.
Bez względu na swe wysiłki nie zdołacie zdobyć tego, co nie jest wam przeznaczone.
O człowiecze, nie bądź nadmiernie ambitny, prowadź za to szlachetne życie, czyniąc właściwy użytek z intelektu.

 (poemat telugu)

Ucieleśnienia Miłości!

      Na tym ogromnym świecie spośród wszystkich istot żyjących ludzkie życie jest najszlachetniejsze. Rodzicie się jako ludzie dzięki chwalebnym czynom dokonanym w poprzednich żywotach. Jak mała płyta gramofonowa zawiera wiele pieśni, poematów i dialogów, tak ludzkie serce zawiera cały wszechświat w subtelnej formie. Nie można ani zobaczyć pieśni zapisanych na płycie przez przyglądanie się jej, ani ich usłyszeć przez przyłożenie płyty do ucha. Zapisaną na niej muzykę i dialogi można usłyszeć tylko przez odtwarzanie.

Wszechświat odciśnięty w ludzkim sercu

        Ludzkie serce, które można porównać z płytą gramofonową, zawiera w sobie wszystkie rysy poprzednich żywotów. Zawiera ono reakcję, oddźwięk, odbicie wszystkiego, co widzieliście, słyszeliście i czego doświadczyliście. W waszym sercu odciśnięte są rozległe oceany, potężne góry i rozliczne miejsca, które odwiedziliście. Krótko mówiąc, w ludzkim sercu odciśnięty jest cały wszechświat. Można więc powiedzieć, że ludzka istota jest ucieleśnieniem Kosmicznej Zasady (Viswavirataswarupa). Człowiek jednak, nie mogąc zrozumieć tej prawdy, ceni siebie nisko i dlatego targają nim przyjemność i ból, dobro i zło.
        Skąd wziął się ten wszechświat? Wedy dają właściwą odpowiedź – wszechświat wyłonił się z tego, z czego wyłonił się pierwiastek „ja”, z hridaya. Wedy głoszą, że hridaya jest źródłem pierwiastka „ja”. Owo „ja” jest wszędzie. Używa go każdy, przedstawiając się. Nie ma miejsca i osoby, w których nie było by pierwiastka „ja”. Jest on nawet w ptakach i zwierzętach, chociaż nie potrafią one tego wyrazić. Wszędzie, gdzie jest „ja”, jest hridaya. Hridaya nie ogranicza się tylko do ciała, przenika wszystko. „Ja” jest imieniem atmy. Zatem w każdym atma obecna jest w postaci „ja”. Jest ona powiązana z intelektem (buddhi).
Zjednoczcie umysł z intelektem
        Od analfabety po uczonego każdy określa buddhi jako zdolność rozróżniania między tym, co trwałe i tym, co przemijające. Nie jest to właściwa definicja. Ludzie używają jej jedynie w ziemskim znaczeniu. W rzeczywistości buddhi posiada pięć aspektów: sraddha, rutham, sathyam, yogam oraz mahatthatwam.
       Sradha posiada dwie moce: zainteresowanie i stałość. Rutham dotyczy jedności myśli, słów i uczynków. Rutham wyrażone w formie słów staje się sathyam. Yogam odnosi się do panowania nad wybrykami umysłu (yoga, chitta, vritti, niroda). Piąty aspekt – mahatthatwam jest tym, co święte i boskie. Pomniejszamy posiadający te pięć aspektów buddhi, definiując go jako coś, co jedynie rozróżnia między tym, co przemijające i tym, co trwałe.
Dziś wielu mówi o umyśle (manas) i intelekcie (buddhi), nie rozumiejąc ich prawdziwego znaczenia. Sądzą oni, że umysł jest tylko kombinacją myśli, w rzeczywistości jednak związane z nim są nawet czyny. Gdy umysł zjednoczy się z intelektem, człowieczeństwo osiąga stan wolności, który określany jest jako moksza (wyzwolenie). Błędem jest podejmowanie jakiejkolwiek praktyki duchowej w celu opanowania umysłu. Jego natura jest tajemnicza. Jest on niestały i związany z ego. Kto potrafi kontrolować taki umysł? Nigdy więc nie próbujcie kontrolować umysłu. Podążajcie za intelektem, wówczas umysł sam się podda w sposób naturalny. Panem umysłu jest intelekt. Panem intelektu jest Atma. Atma nie ma pana. Bądźcie więc panami umysłu.

Być bliskim i drogim Bogu

        Poszukiwanie Prawdy jest poszukiwaniem Boga, ponieważ Prawda jest Bogiem. Oddawajcie więc cześć Prawdzie, podążajcie za Prawdą i praktykujcie Prawdę. Ludzie mogą kwestionować Boga, nikt nie może jednakże kwestionować Prawdy. Prawdy nie można dzielić mówiąc: to jest Prawda Pakistanu, to Prawda Ameryki, to Prawda Indii itd. Prawda jest zawsze taka sama dla ludzi wszystkich narodów i religii. Prawda jest jedna, więc i Bóg jest jeden, ludzie jednak czczą Go pod różnymi postaciami. To bhranthi (iluzja). Dopóki będzie w was bhranthi, nie zdołacie osiągnąć Brahmy. Iluzja jest przyczyną wszystkich waszych cierpień. Przede wszystkim więc odrzućcie bhranthi.
        Błędem jest uważanie, że Bóg jest oddzielony od was. W chwili, kiedy zrozumiecie że jesteście jednym z Bogiem, nigdy już nie możecie zostać rozdzieleni. Gdy np. pełen wody dzbanek zostanie opróżniony w oceanie, znajdująca się w nim woda staje się jednością z oceanem. Nie zdołacie jej oddzielić. Podobnie wy, łącząc swą miłość z Bogiem, stajecie się jednością z Nim. Jak się połączyć? Kiedy ogień i węgiel umieścimy oddzielnie, pozostaną one niezmienione. Dopiero gdy je zbliżymy, ogień  przedostaje się do węgla, a gdy zaczniemy podsycać, węgiel zamieni się w ogień. Tak samo wy, przybliżcie się do Boga i kochajcie Go całym sercem. Przybliżanie się do Boga można porównać do węgla wchodzącego w kontakt z ogniem, zaś kochanie Boga z całego serca można porównać do podsycania. To pozostawanie bliskim i drogim Bogu sprawi w końcu, że staniecie się jednością z Bogiem. To właśnie głosiła Wedanta: „Brahmavid Brahmaiva bhavathi” (Ten, kto poznał Brahmana, staje się jednością z Brahmanem).

Boskość jest w was

        Ludzkie ciało zawiera wszystkie trzy światy: devaloka (głowę), naraloka (gardło) i nagaloka (serce). Głowa określana jest jako devaloka (niebo), ponieważ posiada wszystkie pięć zmysłów percepcji, które rozpoznają: shabdę (dźwięk), sparshę (dotyk), rupę (kształt), rasę (smak) i gandhę (zapach). „Ciało składa się z pięciu żywiołów i ulegnie zniszczeniu, lecz jego Mieszkaniec jest nieśmiertelny. Mieszkaniec nie rodzi się ani nie umiera i jest wolny. Prawdę mówiąc, Mieszkańcem tym jest sam Bóg” (poemat telugu). Tak święte ciało, świątynia Boga, jest źle używane. Wczoraj powiedziałem wam, że świat zbudowany jest z pięciu żywiołów. Z nich zbudowane jest także ludzkie ciało. W całym świecie Bóg obecny jest w postaci pięciu żywiołów. Wedy głoszą: „Antarbahischa tath sarvavyapya Narayana shitha” (Bóg jest w was, nad wami, pod wami i wokół was).

Każdy człowiek posiada pięć powłok:
Annamaya kosha (gruba powłoka),
Pranamaya kosha (powłoka życia),
Manomaya kosha (powłoka mentalna),
Vijnamaya kosha (powłoka mądrości),
Anandamaya kosha (powłoka błogości).

        Dla zdobycia mądrości nie musicie zagłębiać się w święte teksty czy słuchać nauk starszych. Sami macie w sobie świętą powłokę mądrości. Doświadczając jej, doświadczycie również powłoki błogości. Jak wodna bańka powstaje z wody, przez nią jest podtrzymywana i ostatecznie w niej się rozpuści, tak istota ludzka zrodzona z błogości i przez nią podtrzymywana ostatecznie z błogością się połączy. Wy, nie zdając sobie z tego sprawy, marnujecie swój czas, pieniądze i energię na poszukiwanie błogości.
Poznajcie siebie
        Prawdę mówiąc, człowiek marnuje wiele czasu na ziemskie sprawy, nie przeznacza jednak ani chwili na poznanie swej Jaźni. „Kim jestem? Po co się urodziłem? Co robię?” to pytania, których człowiek sobie nie zadaje. Pyta natomiast innych: „Kim jesteś? Skąd pochodzisz? Co robisz?” Chce poznać innych, a nie samego siebie.
        Co jest celem życia? Nie jest nim khana (jedzenie), peena (picie), sona (spanie), marna (umieranie). Ciało zostało wam dane w celu przestrzegania dharmy. Waszą dharmą jest poznanie własnej Jaźni. Traktujcie każdego jako boskość, a cały świat jako mieszkanie Boga. Wszystkie swoje czyny ofiarujcie Bogu. Niech każde wypowiedziane przez was słowo będzie mantrą, a każdy wasz krok – Pradakshiną (okrążaniem Boga). Miast prowadzić takie święte życie, człowiek marnuje swój czas na gromadzenie bogactwa. Na skutek nadmiaru pragnień jego życie staje się wielkim zerem.
        Zero nabiera wartości jeżeli poprzedza je cyfra jeden [gra słów „hero” (bohater) i „zero” – przyp. tłum.]. Jeżeli ilość zer wzrasta, wzrasta również wartość, o ile stoi przed nimi cyfra jeden. Podobnie rzecz ma się z wami. Jeżeli w polu waszego widzenia będzie Bóg (Hero), wówczas wszystkie zera takie, jak wasze ciało, umysł i zmysły również nabiorą wartości. „Hero” staje się zerem, gdy zapomina o Bogu. Świat jest zerem, ludzkie życie jest zerem, zerem jest słońce i księżyc. Wszystkie te zera nabierają wartości tylko dzięki „Hero”, czyli Bogu.

Ucieleśnienia Miłości!

        Podejmujcie służbę, lecz nie sądźcie, że służycie innym. Służycie wyłącznie sobie. Również waszej satysfakcji służą wszystkie praktyki duchowe takie, jak thapa, dżapa, dhyana oraz bhadźany. Bóg ich nie potrzebuje. Bóg chce tylko jednej rzeczy - chce byście poznali swoją Jaźń. Tylko wtedy poznacie Boga. W zaufaniu do jaźni i  do Boga tkwi sekret wielkości. Prahlada pokładał całkowitą ufność w Narayanie, podczas gdy Hiranyakasipu ufał ciału. Bóg zawsze ochrania człowieka, który ma tak silną wiarę, jak Prahlada.
        Dziś ludzie odwiedzają świątynie i miejsca pielgrzymek w poszukiwaniu pokoju, jednak pokoju nie można znaleźć w miejscach pielgrzymek. Pokoju nie znajdziecie na zewnątrz, jest on w was. Wy jesteście ucieleśnieniem pokoju, prawdy i miłości. Tam go więc szukajcie, krocząc ścieżką miłości. Tylko wtedy będziecie pełni pokoju. Dzięki miłości możecie osiągnąć wszystko. Bóg jest Miłością, żyjcie w Miłości. Bez miłości nie osiągniecie sukcesu. Miłość pomaga wam poznać waszą Jaźń. Dla doświadczenia miłości nie musicie zbliżać się do nikogo ani nie musicie podejmować szczególnych wysiłków. Skierujcie wasze spojrzenie do wewnątrz.
Ograniczcie swe pragnienia
        Kriszna powiedział: „Mamaivamso dźivaloke jivabhutha sanathana” (Istoty ludzkie są iskrami Mojej Boskości). Służcie wszystkim, ponieważ to równe jest służeniu Bogu. Najlepszym sposobem kochania Boga jest miłość do wszystkich i służenie wszystkim. Jeżeli będziecie prowadzić takie życie, wszystkie wasze czyny będą miłe Bogu.

Ucieleśnienia Miłości!

        Potrzebujecie żywności, ubrania, schronienia i trochę pieniędzy na zakup lekarstw, gdy się rozchorujecie. Oto dlaczego na początku powiedziałem: „O człowiecze! Nigdy nie bądź nadmiernie ambitny, prowadź natomiast szlachetne życie, czyniąc właściwy użytek z intelektu”. Szczęście tkwi w zadowoleniu. Niezadowolenie prowadzi do cierpienia. Aby doświadczyć pokoju, utrzymujcie swe pragnienia pod kontrolą. Z cierpienia rodzą się pragnienia. W podróży przez życie pragnienia można porównać do bagażu. „Mniejszy bagaż czyni podróż przyjemniejszą”. Ograniczajcie więc swe pragnienia. Nazywa się to vairagya (wyrzeczenie). Gdy pragnienie świata zanika, wzrasta pragnienie Boga. To właśnie głoszą Wedy: „Na karmana na prajaya dhanena thyagenaike amrruthathwamanusu” (Nieśmiertelności nie można osiągnąć ani przez czyny, ani dzięki potomstwu czy bogactwu, lecz wyłącznie przez poświęcenie). Ofiarujcie wszystkie swe czyny Bogu, wszystkich uważajcie za dzieci Boga, traktujcie pieniądze jako dar od Boga i czyńcie z nich właściwy użytek. Dopóki nie będzie w was poświęcenia, będziecie tylko anruthathwa (fałszem). Tylko poświęcenie zapewni wam amruthathwę (nieśmiertelność).

Doświadczajcie szczęścia dzięki Miłości dla Boga

        Jaka droga prowadzi do nieśmiertelności? Wyrugowanie niemoralności jest jedyną drogą prowadzącą do nieśmiertelności [gra słów „immorality” – niemoralność oraz „immortality” – nieśmiertelność  – przyp. tłum.]. Jak można oczekiwać osiągnięcia nieśmiertelności bez odrzucenia takich niegodziwych cech, jak żądza, złość, chciwość i zazdrość? Gdy kubek napełniony jest wodą, nie można go już napełnić niczym innym. Podobnie, gdy głowa pełna jest złych cech, nie ma w niej miejsca na cechy dobre. Naczynie swego serca wypełniliście wszelkiego rodzaju zmartwieniami, jak zatem możecie być szczęśliwi? Wjasa* esencję osiemnastu Puran zawarł w jednym zdaniu: „Zawsze pomagaj, nigdy nie krzywdź”. Tylko wtedy możecie być szczęśliwi. Jeżeli nie możecie pomóc, przynajmniej nikogo nie krzywdźcie w żadnych okolicznościach. Powinniście służyć z serca, nie dla rozgłosu i imienia.
        Dziś człowiek prowadzi światowe życie pozbawione wszelkich ideałów. Zamiast starać się poznać swą prawdziwą tożsamość, marnuje swój czas na bezużyteczne cele. „Zna drogę do Ameryki, lecz nie do Kasi*. Wiele wie o botanice, lecz nie zna zastosowania rośliny tulsi*” (poemat telugu). Jaki pożytek z takiego życia? Rozwijajcie daya (współczucie) w swych hridaya (sercach). Dzisiaj istnieje wyłącznie poza, lecz nie ma współczucia [gra słów fashion – compassion]. Jakie jest znaczenie słowa mankind (ludzkość)? Człowiek (man) powinien być uprzejmy (kind). Ten, kto nie ma uprzejmości, nie jest człowiekiem, lecz demonem. Właściwym przedmiotem studiów ludzkości jest człowiek. (The proper study of mankind is man.) Między myślami, słowami i uczynkami powinna panować harmonia. Wszystko, co pochodzi z serca, powinno być wyrażone w słowach, a słowa z kolei winny być wcielone w  czyny.
      Kiedyś pewien wielbiciel tak oto się modlił: „O Bhagawan, ludzie ślą do Ciebie tyle próśb wyrażając swe pragnienia. Jak Ty znajdujesz czas, by przebrnąć przez nie wszystkie? Kiedy odpowiadasz? Nas boli głowa już po przeczytaniu dwóch listów. Ty zaś czytasz tyle listów i wysyłasz tyle odpowiedzi, jednak mimo tak wielu zajęć nadal jesteś szczęśliwy i wesoły. To samo w sobie jest znakiem boskości”. Czynię to wszystko nie dla Mojego szczęścia, lecz dla waszego. Wielu pozdrawia Mnie słowami „Happy birthday” (szczęśliwych urodzin). Ja zawsze jestem szczęśliwy. Nie ma potrzeby pozdrawiać Mnie takimi słowami. Dajcie szczęście tym, którzy nie są szczęśliwi. Szczęścia nie można doświadczyć dzięki duchowym praktykom. Można go doświadczyć tylko dzięki miłości dla Boga. Kochając Boga, nigdy nie doznacie w życiu niepowodzenia. Jak zaznaczył poprzedni mówca, są ludzie, którym się nie powiodło z powodu braku wiary, jednak ludzie silnej wiary nigdy nie doznają niepowodzenia. Człowiek cierpi z powodu braku wiary.
      W celu doświadczenia błogości musicie rozwijać miłość. Miłość jest, jak róża, żądza jest jak cierń. Zetnijcie różę nie dotykając kolców i ofiarujcie ją Bogu. Powinniście ofiarować siebie Bogu. To jest poddanie. Wasza miłość powinna połączyć się z miłością Boga. Na tym polega błogość.
Myślcie o Bogu od najwcześniejszych lat
        W Ramajanie Walin* i Sugriwa* cierpieli z powodu braku jedności. Z tego samego powodu cierpieli również Rawana, Kumbhakarna* i Wibhiszana*. Pandawowie, mimo iż różnili się poglądami, byli zjednoczeni, dlatego ich imię i sława rozeszły się po świecie. Dzięki jedności można osiągnąć wszystko. India liczy 950 mln. mieszkańców. Gdyby wśród nich panowała jedność, ten kraj mógłby zamienić się w najprawdziwsze niebo. Nie ma jednak jedności, nie ma czystości. Istnieje tylko wrogość. Serce jest jak jednoosobowy fotel, a nie jak dwuosobowa sofa albo ławka dla orkiestry. Niech więc Miłość zasiądzie w tym fotelu, wówczas nie będzie w nim miejsca dla złych cech. Współczesne oddanie stało się sztuczne. Ludzie jedno mówią, a drugie robią. Nie ma harmonii między ich słowami i czynami. To nie jest właściwe. Oszukują oni samych siebie.
        Każdy musi stawić czoła swemu przeznaczeniu. Musicie więc być gotowi do stawienia czoła trudnościom. Nie może być przyjemności bez bólu. Nie czujcie się przygnębieni, patrząc na ciemną noc. Myślcie o świetle księżyca, które może być widoczne następnej nocy. Bez ciemnej nocy nie może być nocy z pełnią. Szczęście jest również w smutku. Nie można mieć szczęścia dzięki szczęściu. Można je mieć tylko dzięki trudnościom.
        Mimo iż jesteście ucieleśnieniami miłości, koniecznie musicie podejmować sadhanę i sewę zanim nie zrozumiecie swej prawdziwej tożsamości. Niektórzy mówią: „Swami, dlaczego mamy być oddani w młodym wieku? O Bogu możemy myśleć równie dobrze po przejściu w stan spoczynku”. Czy można pamiętać o Bogu w chwili gdy przychodzą posłańcy śmierci, by zabrać wasze życie, gdy krewni przygotowują się do wyniesienia waszego ciała na zewnątrz, gdy wasza żona i dzieci gorzko płaczą? Powinniście zatem od wczesnych lat myśleć o Bogu.  Oto dlaczego mówię: „Wyruszajcie wcześnie, jedźcie wolno i osiągajcie cel bezpiecznie”.

Ucieleśnienia Miłości!

      Walczcie ze złymi myślami i czynami. Unikajcie złego towarzystwa, a przyłączajcie się do dobrego. Rozwijajcie dobre myśli, dobre uczucia, podejmujcie dobre działania i osiągajcie Boskość.
        Bhagawan zakończył dyskurs bhadźanem „Hari Bhajan Bina Sukha Santhi Nahi...”

z „Sanathana Sarathi” tłum. Fryderyk Listwan – Kraków

    
OBJAŚNIENIA
(„Encyklopedia Mądrości Wschodu” Warszawski Dom Wydawniczy 1997)
* Kasi – dawna nazwa Waranasi. Słynne miejsce pielgrzymek nad Gangesem, jedno z siedmiu świętych miast Indii. W Kasi oddaje się cześć Śiwie jako Panu Wszechświata. Wielu Hindusów przybywa by umrzeć w Kasi, ponieważ śmierć w złotym mieście ma im dać wyzwolenie.
* Kumbhakarna – rakszasa, olbrzym, demon, rodzony brat Rawany, o nieposkromionym apetycie. Zginął z rąk Ramy.
* Sugriwa, Walin – bracia, królowie małp. Walin posądził Sugriwę o chęć zawładnięcia królestwem i z tego powodu wygnał go. Sugriwa zamieszkał z czterema doradcami, wśród nich był Hanuman. Zaprzyjaźnił się z Ramą, zabił brata i odzyskał królestwo. Przed śmiercią Walin zrozumiał swój błąd i pojednał się z bratem.
* Tulsi – odmiana bazylii, rośliny poświęconej Wisznu, uważanej za jedną z postaci Lakszmi, jego małżonki. Roślina ma właściwości lecznicze. Wierzy się, że tam, gdzie znajduje się ta roślina, nie odważą się pojawić posłańcy boga śmierci Jamy.
* Wibhiszana – rodzony brat Rawany i Kumbhakarny. Wibhiszana był wielkoduszny, mądry, cnotliwy i uczciwy. Po kłótni z Rawaną przeszedł na stronę Ramy. Po śmierci Rawany mianowano go władcą demonów.
* Wjasa – tytuł, przydomek nadawany wielu autorom starożytnych dzieł.