Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Bóg stworzył Kosmos dzięki Prawdzie;
Prawda podtrzymuje kosmos;
Cóż może zakwitnąć bez blasku Prawdy?
To jest zasadnicza prawda. Dostrzeżcie to!

      Prawda jest ważna dla wszystkich czasów - minionych, obecnych i przyszłych. Ta prawda chroni życie i podtrzymuje je.
      Należy w sposób właściwy rozumieć znaczenie Prawdy (Sathyam). Sath+e+yam = Sathyam. Sath oznacza życie, e - żywność, yam - słońce. Żywność powstaje dzięki słońcu. Żywność podtrzymuje życie, jest niezbędna dla jego zabezpieczenia. Bóg ofiarowuje dar pożywienia, by chronić ciało. Żywności zaczyna brakować, gdy zapomina się o tej podstawowej prawdzie. Gdy jej brakuje zanika życie. Dlatego przetrwanie świata uzależnione jest od słońca.
      Na znaczenie pojęcia Sathya można spojrzeć z innego punktu widzenia. Dzieli się ono na trzy sylaby: Sa, tha, ya. Czytając słowo od końca, otrzymujemy: ya, tha, sa. Oznacza to, że Prawdę można urzeczywistnić dzięki pokucie, jaką jest panowanie nad zmysłami.
      Tapas oznacza jedność trzech gun (satwa, radżas, tamas). Brak harmonii między tymi trzema wartościami prowadzi do thamasu (tępoty ignorancji). Całkowita jedność uczuć w sercu, słów wypowiadanych przez usta i czynów dokonywanych rękoma oznacza jedność trzech aktywnych zasad w człowieku.
      Uczucia powiązane są z myślami. Tylko wówczas gdy myśli są dobre, uczucia mogą być czyste i święte. Czyste myśli prowadzą do czystych rezultatów. Oto zdarzenie, które to ilustruje.

Sakkubai i Namadeva

      Pewnego razu Sakkubai poskarżyła się świętemu Namadeva, że ktoś podkrada wyrabiane przez nią codziennie placki z krowiego nawozu. Namadeva spytał: „W jaki sposób rozpoznajesz swoje placki?” Ta odparła: „Zawsze, cokolwiek robię, recytuję przy tym imię Pana. Placki, które przygotowałam, zachowują cechę imienia, które śpiewam.” Pobiegłszy do domu przyniosła jeden placek i przybliżyła go do ucha Namadevy. Placek powtarzał imię Boga: „Ranga, Ranga, Panduranga!” Namadeva słyszał te słowa nieustannie wydobywające się z placka, jednak miał wątpliwości, czy to jest możliwe. Nawet wielcy ludzie w tamtych czasach mieli tego rodzaju wątpliwości. Sakkubai została poproszona o przygotowanie innego placka. Przyniosła zatem trochę nawozu i uformowała go w placek powtarzając słowa: „Ranga! Ranga!…” Namadeva sprawdził i ten placek, przystawiwszy go do ucha i znów usłyszał wydobywające się z placka słowa: „Ranga! Ranga! Panduranga!”. Zrozumiał, że moc imienia Pana przekracza wszelkie granice. Myśli człowieka pozostają na zawsze, chociaż jego ciało umiera. Przed tym zdarzeniem Namadeva znany był jako Vamadeva. Od tamtego dnia zaczął recytować imię Pana. Namadeva był młodszym bratem Dżnanadevy. Namadeva zawsze był pogrążony w stanie błogości recytując imię Pana.
      Recytując imię Pana, można wykonać każde trudne zadanie. Stajemy się tym, co myślimy, dlatego ludzie powinni uważać, by ich myśli były czyste i dobre. Życie każdego człowieka jest obrazem jego myśli. Jeżeli ktoś zapyta: „Co jest najważniejsze dla człowieka?”, ogólnie rzecz biorąc odpowiedź będzie brzmiała następująco: „Najważniejsze jest życie”. Ktoś drugi może twierdzić, że bogactwo jest najważniejsze. Sakkubai była jednak innego zdania. Utrzymywała ona, że najważniejszą rzeczą  dla każdego jest imię Pana. To imię Boga przysparza chwały człowiekowi.

Fale myślowe

      W związku z tym należy w sposób właściwy rozumieć znaczenie myśli. Myśli powstające w umyśle napełniają atmosferę falami energii. Są one obecne wszędzie, jak fale radiowe. W Puttaparthi możemy słuchać rozgłośni z Delhi. Jak fale radiowe mogą dotrzeć tu z Delhi? Przenikając w eter. Tak samo fale myślowe są równie silne i święte. Dlatego nasze myśli winny być wzniosłe i święte, żadne złe idee nie powinny poruszać naszych myśli. Złe myśli nieodwołalnie prowadzą do złych czynów. Gdy w umyśle pojawiają się okrutne myśli, człowiek zachowuje się jak okrutne zwierzę. Natomiast dobre i pełne miłości myśli uświęcają człowieka i motywują go do dobrych i świętych czynów, dlatego serce każdego człowieka powinno być wypełnione miłością współczuciem i życzliwością. Kiedy umysł wypełniony jest złymi myślami, nawet pozornie dobre czyny prowadzą do złych konsekwencji. Z tego względu warunkiem zasadniczym jest uczynienie myśli dobrymi i świętymi. Niestety, dzisiaj z powodu wpływu Ery Kali, ludzkie myśli schodzą na manowce i ludzie prowadzą złe życie. Ludzie powinni zrozumieć, że nie ma większego błogosławieństwa, niż prowadzenie dobrego życia. Dzięki recytowaniu imienia Pana ludzie mogą pokonać ocean kłopotów. Imię Boga jest łodzią, która pozwala przepłynąć przez ocean ziemskiego życia.
      W pojęciu Sathyam „yam” odnosi się do słońca, które podtrzymuje życie na ziemi. Słońce jest także bóstwem, które rządzi zdolnością widzenia. Jeżeli wasze spojrzenie jest święte, to i życie będzie święte. Jedno ze znaczeń Sathyam brzmi Brahmam. Prawda jest Bogiem. Nie ma na świecie niczego, w czym nie byłoby Prawdy. Dzisiaj ludzie nie pamiętają o Prawdzie i prowadzą życie oparte na fałszu, w wyniku czego świat nękany jest przez głód.
      W dawnych czasach ludzie prowadzili życie oparte na nieustannym powtarzaniu imienia Pana. Moc imienia Pana można dostrzec w fakcie, że nawet placki z krowiego nawozu przygotowane przez Sakkubai podczas recytowania imienia Pana, powtarzały imię Boga.

Recytujcie imię Pana

      Każdy człowiek, cokolwiek robi, powinien pamiętać o recytowaniu imienia Pana. Bóg przenika kosmos, dlatego we wszystkim, co oglądacie, o czym mówicie, co robicie, obecny jest Bóg. Jest On jednak subtelny – niedostrzegalny i niepojęty. Z tego jednak nie należy wysnuwać wniosku, że Boga nie ma. Powietrze także jest niewidoczne i nieuchwytne, czy jednak można zaprzeczyć jego istnieniu? Bez powietrza nie można żyć ani chwili. Jest ono tylko jednym z pięciu żywiołów, które są podstawą życia. Stanowią one podstawową podporę kosmosu. Samo ich istnienie zaświadcza o mocy Boga. Jak można zaprzeczać istnieniu Boga? Bóg nie posiada jakiejś szczególnej formy. Wszystkie formy są Jego.
        Sath-Chith-Ananda manifestuje się w człowieku jako najwyższe szczęście - Boskie szczęście. To szczęście obecne jest w człowieku jako jego duchowa podstawa. Mając tę wieczną błogość w sobie, człowiek nie musi gonić za trywialnymi przyjemnościami. Doświadczy tej błogości, gdy pokona przywiązanie do ciała zrodzone przez iluzję i ignorancję.

Odpowiedź Kriszny na oddanie Sakkubai

      Sakkubai zrozumiała tę prawdę i pozostawała w stanie nieustannej kontemplacji imienia Pana. Dowiedziawszy się o jej głębokim oddaniu, Kriszna przybrał jej postać, a ją wysłał do Pandaripur. Możecie ocenić wielkość miłości Bhagawana dla wielbicielki. Przyjąwszy jej postać Pan spełniał wszystkie jej domowe obowiązki, dając jej możność udania się do Pandaripur. Uważał, by nie narazić wielbicielki na zarzuty z powodu jej nieobecności w domu, dlatego przybrawszy jej postać, sam wykonał wszystkie jej domowe obowiązki. Sakkubai udała się do Pandaripur i tam połączyła się z Panem. Wiara posiada niewyobrażalną moc. Mając wiarę, można wykonać każde zadanie.
      Należy zrozumieć, że recytowanie imienia Pana jest wysoce święte i skuteczne. Pomaga usunąć z człowieka wszystko co nieczyste oraz rozwinąć dobre i święte myśli. Gdy serce wypełnione jest prawdą i miłością, wówczas powstaną tylko dobre myśli.
      Nie ma sensu powtarzanie imienia Kriszny, albo Ramy raz w roku. Jak często spożywacie posiłki karmiąc ciała? Czy umysł nie powinien być karmiony równie często? Żywnością dla umysłu jest kontemplowanie Boga. Karmienie brzucha i głodzenie umysłu jest jak ozdabianie wozu i zapominanie o nakarmieniu konia. Aby wóz ciała mógł się poruszać, niezbędne, jest nakarmienie konia umysłu.
      O ciało troszczymy się jawnie na różne sposoby. Umysł wymaga dyskrecji. Nikt nie może zauważyć recytowania imienia Pana. Nikt nie może ukraść dóbr, jakie sprowadza ono na recytującego. Posiadając tak wartościową zdolność, człowiek nie powinien zaniedbywać się lecz uczynić z niej pełny użytek. Tak często staracie się zdobyć bogactwo. Czy tak samo troszczycie się o doświadczenie Boga?
      Mijając świątynię człowiek może uczynić oficjalne znaki kultu. Ile jednak są one warte? Oddawanie czci powinno wypływać z serca. Utrzymujcie obraz Boga w umyśle i ofiarujcie swą cześć w ciszy. Sakkubai dzięki swemu głębokiemu oddaniu Bogu stała się przykładem dla świata. Nawet Namadeva, zobaczywszy głębokie oddanie Sakkubai stał się jej uczniem. Zaczął nieustannie powtarzać imię Pana. Nauczał ludzi że imię Pana jest środkiem prowadzącym do doświadczenia Boga.

Dżnana i Namasmarana

      Pewnego razu Namadeva i Dżnanadeva wędrowali przez las. Dla Dżnanadevy wszystko było manifestacją Mądrości Boga. Wierzył on, że dzięki wiedzy wszystko można osiągnąć. Wędrując tak, poczuli pragnienie. Zobaczyli opuszczoną studnię. Głęboko na dnie studni było trochę wody. Dżnanadeva, przybrawszy postać ptaka, sfrunął do studni, by ugasić pragnienie. Dżnanadeva dzięki swym duchowym mocom mógł przybrać dowolną postać. Namadeva rzekł: „Nie muszę przybierać innej formy. Mój Bóg jest we mnie. Mogę znaleźć się w pobliżu Niego, nie ruszając się z miejsca”. Mówiąc to, usiadł pod drzewem i zaczął recytować imię Pana. Woda w studni podniosła się i przelała przez brzeg, więc Namadeva z łatwością mógł zaspokoić pragnienie. Prawdziwy wielbiciel powinien być zdolny sprowadzić Boga blisko siebie, bez konieczności udawania się na Jego poszukiwanie. Jeżeli serce człowieka wypełnione jest miłością do Boga, wówczas ta miłość przyciągnie do niego Pana.

Kosmiczny magnetyzm

      Świat pełen jest magnetycznej mocy. Moc tę ma kwiat, który was pociąga. Znakiem tej magnetycznej mocy jest przywiązanie męża i żony. Przyciąganie magnetyczne jest podstawą wszystkich związków międzyludzkich. Miód w kwiecie jest magnesem przyciągającym do niego pszczoły. Wszystko posiada jakąś magnetyczną moc, która daje siłę przyciągania. Boska miłość jest największym magnesem w kosmosie. Moc tej miłości sprawiła, że pasterki zostały tak mocno przyciągnięte do Kriszny. Oznajmiły one, że Kriszna mógłby je przyciągnąć bez względu na formę, jaką by przybrał: oceanu, góry, czy drzewa. Aby połączyć się z Bogiem możecie przyjąć jakąkolwiek formę, albo użyć jakichkolwiek środków. Bóg przyjmuje wiele różnych form stosownie do potrzeb. Nie można Go ograniczać do jakiegokolwiek jednego miejsca. Wszystkie formy i imiona są Jego formami i imionami, dlatego Jego rzeczywistość jest zawsze taka sama, niezależnie od tego, pod jaką postacią czy imieniem Go czcimy. Ktoś odnosi się do Boga jako do Easwary pomazanego wibuthi. Wibuthi nie oznacza jednak tylko popiołu. Odnosi się do każdej chwalebnej cechy Boga. Mówi o każdej mocy Boga. Easwara oznacza tego, który jest skarbnicą wszelkich drogocennych rzeczy, dlatego niemożliwością jest zmierzenie czy określenie jego atrybutów. Ten nieskończony Bóg może być urzeczywistniony tylko poprzez miłość, która jest wszechmocna. Miłość wielbiciela do Boga jest jak miłość dziecka do matki. Ta więź miłości jest nierozerwalna.
      Nauka, jaka płynie z Sivarathri, mówi, że wielbiciele powinni rozwijać dobre i święte myśli oraz że powinni dążyć do tego, by stać się jednym z Bogiem. Jeżeli będziecie nieustannie powtarzać imię Pana w swoim czasie nastąpi urzeczywistnienie Boga.
      Ludzie bez względu na rzeczy które posiadają, cierpią z powodu braku pokoju i szczęścia, a te otrzymać można tylko od Boga. Człowiek powinien modlić się tylko o nie, a nie o coś innego, ponieważ tylko Bóg może je dać. Gdy pokój i szczęście będą zapewnione, wszystkie inne rzeczy zostaną dodane według łaski Pana. Ludzie powinni tęsknić za Bogiem. Wszelkie inne pragnienia pozbawione są wartości.
      Bhagawan zakończył dyskurs bhadżanem: Prema muditha manase kaho: Rama! Rama! Ram.

tłum. Fryderyk Listwan – Kraków