Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

Akszara brahman – uniwersalny Bóg

Dwudziesty drugi dyskurs Sathya Sai Baby wygłoszony podczas letnich kursów Summer Showers w 1979 r.

Ten, którego muzułmanie nazywają Allachem,
Chrześcijanie – Jehową,
Wajsznawici wielbią jako Phullabdźakszę (Lotosookiego Wisznu),
Śajwici czczą jako Śambhu,
Na którego ludzie zawsze patrzą z oddaniem,
Ten, który obdarza wszystkich bogactwem i pomyślnością,
Ten jest naszym Zbawicielem!
Wiedz, że On jest jedyną Paramatmą.

Ucieleśnienia miłości!

   Ludzie nadają Bogu rozmaite formy i imiona stosownie do rodzaju oddania, jaki praktykują. Jednakże, w czasach współczesnych potrzebne jest uniwersalne pojęcie Boga, które jest do przyjęcia przez wszystkie religijne tradycje. Monistyczna[1] koncepcja Boskości przedstawiona Ardźunie przez Krisznę w Bhagawad Gicie harmonizuje nauki wszystkich religii i godzi wszystkie tradycje.
  Akszara znaczy litera lub sylaba. Etymologicznie jednak słowo to oznacza coś niezniszczalnego. Akszara to Forma, Omakara – jej nazwa, zaś duchowość to jej treść. Jest to uniwersalnie akceptowalna postać Prawdy. Jej swabhawą, czyli wrodzoną naturą, nie jest współoddziaływanie trigun (trzech gun), czyli trzech pierwotnych zespołów cech, lecz diwja prakriti, czyli boska natura, z której emanuje cały wszechświat. Ta monistyczna boska Atma przejawia różnorodność w świecie i jest to koncepcja Boga przedstawiona w Gicie. Monistyczna Atma nie podlega zmianom – nie zwiększa się, ani nie zmniejsza. Właśnie dlatego nazwano ją akszarą, czyli czymś niezniszczalnym. Jest to niepodlegająca zniszczeniu integralna rzeczywistość.
Jedność jest najważniejszą liczbą. „Jeden” zawiera wszystkie inne liczby i wszystkie liczby można wyprowadzić z „jedynki”, gdyż są to tylko jej formy. Na przykład, „cztery” zawiera cztery jedynki, 1 + 1 + 1 + 1 = 4. Gdy dodacie 1 do 4, otrzymacie 5. W takich arytmetycznych działaniach liczby zwiększają lub zmniejszają swoją wartość, ale liczba „1” pozostaje integralną wielkością, nie podlegając żadnym zmianom.
   O ile świat zjawiskowy podlega zmianom i rozpadowi, boska Rzeczywistość jest niezniszczalna. Tę rzeczywistość symbolizuje akszara. Wszystkie religijne tradycje głoszą, że Bóg, przejaw akszary, jest wieczny. Ludzie wszystkich wyznań akceptują tę ideę. Tak zwane teologiczne różnice w rzeczywistości nie są fundamentalne. Aum (om) jest pierwotną akszarą, a wszystkie inne sylaby są jej pochodnymi. Boska sylaba Aum reprezentuje Parabrahmana. Zrozumienie istoty Parabrahmana nazywa się brahma widją, czyli wiedzą o brahmanie. Z tego powodu ósmy rozdział Bhagawad Gity otrzymał tytuł Akszara Parabrahma joga.
    Świecka wiedza jest niewątpliwie potrzebna, aby radzić sobie w życiu. Błogości duchowej nie można dostąpić bez zaspokojenia minimum potrzeb życiowych. Ale w ludzkiej egzystencji świecka wiedza to nie wszystko. Duchowa wiedza jest właściwie ważniejsza niż materialna. Wszystkie dziedziny ludzkiej wiedzy są niczym rzeki, a duchowość jest jak niezgłębiony i niezbadany ocean. Tak jak rzeki wpływają do oceanu i się z nim łączą, tak cała świecka wiedza spełnia się w wiedzy duchowej.
   Pierwotna natura akszary wykracza poza wszelkie atrybuty. Jest ona nirguna, czyli pozbawiona atrybutów, i nirańdźana, czyli wolna od przywiązań. Każda akszara, czyli sylaba w Bhagawad Gicie głosi immanentną i transcendentalną  rzeczywistość Paramatmy.
 „O głupcze! Recytuj imię Gowinda (Kriszna). Twoja gramatyczna wiedza nie pomoże ci w godzinie śmierci” – powiedział wielki filozof i święty Śankara. Żadna encyklopedyczna wiedza i najwyższe wykształcenie nie mogą uratować nas przed nieuchronnością życia i śmierci.
  Żył kiedyś bardzo uczony pandit, który opanował wszystkie Wedy i śastry (święte pisma). Pewnego dnia wyruszył do sąsiedniej wioski. Po drodze musiał skorzystać z łodzi, aby przekroczyć rzekę. Dla zabicia czasu zaczął zadawać pytania przewoźnikowi. „Czy potrafisz odczytać godzinę z zegara?” – padło pierwsze pytanie. Ten prosty człowiek odpowiedział, że nie potrafi. Arogancki pandit zaśmiał się drwiąco i powiedział przewoźnikowi, że na rzece zmarnował ćwierć swojego życia.
  Następnie spytał, czy przewoźnik potrafi przeczytać gazetę. Gdy ten wyznał, że jest analfabetą, pyszałkowaty pandit kpiąco stwierdził, że pół jego życia przepadło w rzece. Potem uczony zapytał, czy przewoźnik umie śpiewać, a gdy ten po raz trzeci zaprzeczył, usłyszał prześmiewcze stwierdzenie, że trzy czwarte jego cennego życia utonęło w rzece. Po jakimś czasie niebo pokryły ciemne chmury i zaczęła się straszna wichura. Gdy rozpętała się burza, wielkie fale rzucały łodzią na wszystkie strony. Przewoźnik spytał wtedy pyszałkowatego pandita: „Czy umiesz pływać panie? Jeśli nie, całe twoje życie zostało zmarnowane”. Nieszczęsny pandit nie potrafił pływać. W godzinie zagrożenia cała jego pedanteria i uczoność na nic się nie zdały i został porwany przez prąd. Niepiśmienny przewoźnik, który potrafił pływać jak ryba, dopłynął bezpiecznie do drugiego brzegu.
  Samsara sagara to ocean życia. Aby bezpiecznie przekroczyć ocean życia, trzeba rozwinąć wiarę w Paramatmę. Tylko duchowa świadomość pozwoli nam przepłynąć przez niebezpieczny ocean życia.
    Dana osoba może należeć do dowolnej religii lub wspólnoty wyznaniowej. Jednak wszyscy ludzie świadomie lub nieświadomie wypowiadają Omkarę (sylabę Om). Mogą istnieć różnice wyznaniowe i różnorakie formy wielbienia. Każda religia ma swój zestaw dogmatów. Muzułmanie mogą nie akceptować sposobu oddawania czci praktykowanego przez Hindusów. Podobnie, chrześcijanie mogą potępiać sposób wielbienia muzułmanów. Jednak są to tylko powierzchowne różnice. Akszara, czyli boska sylaba, która reprezentuje niezniszczalną substancję boskiej monistycznej rzeczywistości, nie podlega dyskusji. Jest to niezmienna i niezniszczalna rzeczywistość Boskiej wszechobecności.
  Podział Bhagawad Gity na różne rozdziały służy jedynie naszej wygodzie. Cały ten tekst jest organicznie nierozłączną i niepodzielną jednością. Wszystkie rozdziały są wzajemnie od siebie zależne. Ludzkie ciało składa się z rozmaitych kończyn i narządów, ale te składowe części nie mogą istnieć niezależnie, w oderwaniu od ciała. Podobnie, Wszechobecna Boska Rzeczywistość Paramatmy stanowi główny temat wszystkich rozdziałów Gity i łączy je ze sobą.
   Tak jak za przejawioną naturą kryje się boska natura, tak za przejawionym umysłem istnieje też boski umysł. Prawdziwa duchowość zawiera się w rozpoznaniu i postrzeganiu Boskości kryjącej się za zjawiskowym światem umysłu i materii.
   Wszechświat można traktować jak liczbę całkowitą. Tak jak podstawowa liczba „1” jest integralną częścią wszystkich, możliwych do wyobrażenia liczb, tak boskość jest podstawowa dla świata. Podobnie, sylaba Om jest pierwotną akszarą, z której wyemanowały wszystkie inne dźwięki. Ostatecznie musimy rozpoznać i doświadczyć tej jednej monistycznej i niedualistycznej rzeczywistości kryjącej się za zjawiskową różnorodnością form i nazw. Musimy porzucić przywiązania zmiennego i podlegającego rozpadowi fizycznego ciała, aby docenić i dostrzec duchową jedność w materialnej różnorodności. Musimy postarać się połączyć z akszarą, czyli niezniszczalną rzeczywistością brahmana. Musimy iść od ciemności ku światłu i od śmierci ku nieśmiertelności.
 Deha, czyli fizyczne ciało, jest tylko upadhi, czyli narzędziem. Wewnątrz jest duch, który jest śakti, czyli świadkiem. Karma (praca) nie może ustać dopóki trwa przywiązanie do zniszczalnego ciała. Przywiązanie do ciała powinniśmy zamienić na urzeczywistnianie atmy. Deha, czyli ciało fizyczne składające się z pięciu żywiołów – ziemi, ognia, wody, powietrza i eteru – narażone na choroby, rozpad i śmierć, nie może przekroczyć oceanu samsary. Właśnie dlatego musimy poddać się lotosowym stopom Boga i zrozumieć, że nie jesteśmy dehą (śmiertelnym ciałem), lecz dehi (boską atmą zamieszkująca dehę), nie sarirą (ciałem), lecz sariri (boską atmą mieszkającą w śarirze).
  Dlaczego mielibyście kupować zwykłą krowę, gdy macie z sobą kamadhenu, czyli boską krowę spełniającą życzenia? Dlaczego mielibyście zadowolić się drzewem owocowym w swoim sadzie, gdy znaleźliście kalpatharu, czyli boskie drzewo spełniające życzenia? Dlaczego mielibyście pragnąć niższych przyjemności ciała, gdy znaleźliście błogość atmy?
  Niebo odbija się w wodzie zawartej w naczyniu. Gdy naczynie pęknie, obraz nieba połączy się z bezgranicznym niebem. Podobnie, wraz z rozpadem fizycznego ciała, Atma łączy się z Paramatmą. Kriszna wzywał Ardźunę do medytowania o niezmiennej Akszarze, aby mógł doświadczyć Wszechobecnej Rzeczywistości Paramatmy. Przypominając Ardźunie jego rolę w boskim dramacie wszechświata, Kriszna powiedział mu, że jest tylko narzędziem Boskiej Woli. Napełnił Ardźunę nektarem Gity i obdarzył go nieśmiertelnością.           

   tłum. K.B.

[1] Monizm – koncepcja filozoficzna, według której natura wszelakiego bytu jest jednorodna.