(ogłoszona przez Sathya Sai Babę podczas Jego
sześćdziesiątych urodzin, 23 listopada 1985)
fragment książki Kailasha Kumara i JØrgena Hovgaarda pt. „Sai Baba – Źródło
światła, miłości i błogościˮ
1.Kochaj swoją
ojczyznę i służ jej; nie nienawidź i nie obrażaj ojczyzny innych ludzi. 2.Szanuj każdą
religię; każda jest ścieżką do Jedynego Boga. 3.Kochaj
wszystkich ludzi jednakowo; wiedz, że cała ludzkość jest jedną wspólnotą. 4.Utrzymuj dom
i jego otoczenie w czystości; zapewni to zdrowie i szczęście tobie i społeczeństwu. 5.Nie rzucaj
monet, kiedy żebrak wyciąga rękę po jałmużnę. Pomóż mu stać się samodzielnym.
Nakarm schorowanych i opuszczonych, zapewnij im schronienie, miłość i opiekę. 6.Nie kuś
innych oferując łapówki i nie poniżaj się przyjmując je. 7.Nie
dopuszczaj zazdrości, nienawiści czy zawiści z jakiegokolwiek powodu. 8.Nie
uzależniaj się od innych, aby służyli twoim potrzebom. Bądź sługą samego
siebie, nim zaczniesz służyć innym. 9.Przestrzegaj
prawa twojego kraju i bądź wzorowym obywatelem. 10.Czcij Boga, wystrzegaj się grzechu. Sathya Sai Baba kładzie duży nacisk
na to, by być użytecznym członkiem społeczeństwa, co nie oznacza porzucenia
domu i społeczności oraz ucieczki do lasu. Oczywiście możemy mieć głowę w lesie,
ale musimy trzymać ręce w społeczeństwie. Tak więc w samotnym dążeniu do wyzwolenia
życie spędzone w uczciwym i bezinteresownym trudzie dla naszych współbraci jest
ważniejsze niż odwracanie się do społeczeństwa plecami. Swami podkreśla
również: „Ręce, które pomagają, świętsze
są od ust, które się modląˮ. Dharmą[1]
człowieka jest wypełniać swoją rolę w społeczeństwie. „Każda rzecz ma swoją dharmęˮ, jak naucza Swami, „woda ma
swoją dharmę, jej naturą i
obowiązkiem jest płynąć; ogień powinien płonąć i spalać; magnes przyciąga do
siebie. Każdy z nich podtrzymuje niezmiennie swoją dharmę, włącznie z układem słonecznym i gwiazdami na niebie. Pośród
stworzenia wyposażonego w świadomość, jak rośliny i drzewa, owady i ptaki, zrodzone
z jaj czy ssaki – wszystko podlega swojej specyficznej dharmie nie naruszonej przez upływ czasu. Ale człowiek, którego
inteligencja rozwija się od pozostającej w stanie bezwładu i nieskończenie
małej do super-świadomej i uniwersalnej, jest jedynym żyjącym stworzeniem, które
zbłądziło. Doświadczenia wielu pokoleń poszukiwaczy Boga, którzy szukali zadowolenia
i radości wcielając nakazy praktycznego życia zawarte w Śastrach[2],
zostały zapomniane, a nowe pogmatwane teorie są polecane i praktykowane na szeroką
skalę. Nic dziwnego, że zadowolenie i radość są daleko poza zasięgiem człowiekaˮ. Wyniki tego upadku są w społeczeństwie
oczywiste. Na całym świecie moralność znajduje się w trudnej sytuacji, począwszy
od elit do nizin społecznych. Pogarda dla etycznego zachowania staje się coraz
bardziej powszechna. Politycy i ludzie na wysokich stanowiskach w niepokojącym
tempie są publicznie ujawniani z powodu korupcji, kłamstw, nieuczciwości i
oszustw, a zwykli obywatele przechwalają się swoimi oszustwami podatkowymi, mataczeniem
przy mandatach i nieuczciwą pracą. Oto do czego doszło! Społeczeństwo bez reguł, moralności,
dyscypliny, zasad i norm prawnych doprowadzi do konfliktów i anarchii, przetrwania
najsilniejszych, a w konsekwencji nieszczęścia dla większości. W rzeczy samej, to zasady i ograniczenia
dodają uroku „grze życiaˮ. Sai Baba słusznie wskazuje: „Wielka szkoda, że ludzie poświęcają
najcenniejsze rzeczy w życiu dla poszukiwania trywialnych i przemijających
przyjemności. W pościgu za błahostkami wplątują się w grzeszne działania. Zapomnieli
o swojej boskości. Nie ma ucieczki od konsekwencji grzesznych czynów. Tak więc
każdy powinien lękać się grzechu. Kiedy wielbisz Boga i stronisz od grzechu, stajesz
się prawdziwie moralną osobą w społeczeństwieˮ.
tłum. E. &
T.G
[1] Dharma – powinność, właściwe postępowanie, obowiązek. [2] Śastry – święte pisma zawierające reguły moralne i etyczne.