Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

   Potężne duchowo, znaczące i błogosławione drzewo banianowe[1] rosnące w Prasanthi Nilayam, znane powszechnie jako drzewo medytacyjne, skończyło dzisiaj 54 lata. Aby uczcić tę okazję, zorganizowano 45 minutowe spotkanie, wypełnione śpiewaniem Wed i ofiarą ognia (złożoną o 10:30). W spotkaniu wzięła udział liczna grupa wielbicieli.
    Opisując znaczenie drzewa medytacyjnego, prof. Kasturi tak powiedział w swojej książce ‘Prawda – Dobro – Piękno’:
   Rosnące w gaju drzewo banianowe emanuje własną, specyficzną świętością. W kwietniu 1959 r., zwracając się wieczorem do grupy wielbicieli siedzących na plaży nad rzeką Ćitrawathi, Baba opowiadał im o Buddzie, o Bodhi – drzewie mądrości i o sadhakach, duchowych aspirantach, szukających szczególnie korzystnego miejsca sprzyjającemu ich wyrzeczeniu. Nie przestając mówić, wyciągnął z piasku grubą miedzianą płytkę wielkości 37,5 x 25 cm., na której znajdowały się tajemnicze znaki i litery napisane w wielu znanych i w wielu nieznanych językach. Powiedział, że takie tajemnicze płytki z zakodowanym tekstem wyrytym w miedzi lub kamieniu umieszczane są pod drzewami gromadzącymi aspirantów praktykujących wyrzeczenie, ponieważ dzięki nim łatwiej im się koncentrować i kontrolować zmysły. Ogłosił, że umieści tę płytkę pod drzewem banianowym, które zamierza zasadzić w gaju. Stało się to 29 czerwca 1959 roku. Sai Baba ogłosił, że jogini, którzy osiągną określony poziom rozwoju duchowego automatycznie dowiedzą się o drzewie i  tajemniczej płytce i zostaną przyciągnięci przez ich mistyczną moc do gaju medytacyjnego, który zasłuży wtedy w pełni na swoje miano! 
... A oto duchowe znaczenie drzewa, wyrażone słowami prof. Kasturiego:
  W świętej literaturze i historii Indii drzewo banianowe zasłynęło jako Njagrodha, ‘rosnące w dół’ i Watawriksza, ‘drzewo ogrodzone’. Opisując Najwyższego Pana Wisznu, wielkiego Boga podtrzymującego wszechświat lub Śiwę, Boga przyjmującego postać guru, święte księgi ukazują Ich, gdy siedząc pod drzewem banianowym, zatopieni w ciszy, przekazują Swoim uczniom całą wiedzę. Można powiedzieć, że to drzewo symbolizuje sanathana dharmę, nieśmiertelną mądrość, ponieważ jego gałęzie sięgają we wszystkich kierunkach i czerpią pokarm z wszelkiego rodzaju religii i duchowych starań. Jest ono również nazywane w sanskrycie Rahupadą, ‘wielopniowym’, ponieważ pęki korzeni wypuszczane przez gałęzie w stronę ziemi wnikają w grunt i szukają w nim pokarmu uniezależniając gałąź od głównego pnia. Zatem drzewo jest nieśmiertelne. Istnieją w Indiach drzewa banianowe wielbione od tysięcy lat, na przykład to rosnące w Triweni[2], w Prajag[3], Allahabadzie lub to w Gaji nazywane Akszajawatem[4], Nieśmiertelnym.
Samasta Loka Sukino Bawantu

z http://www.theprasanthireporter.org/2013/06/meditation-tree-54/ tłum. J.C.