Niezwykła historia grupy wybitnych, natchnionych lekarzy z USA, którzy w lutym 2010 r. przylecieli do Instytutu Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai w Whitefield, aby dokonać wzruszającego cudu przemiany serc.

Y. Arvind

     Wracając myślą do wydarzeń na Oddziale Cewnikowania Serca w Instytucie Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai w Whitefield, w drugim i w trzecim tygodniu lutego 2010 r., nie mogę nie zgodzić się z przysłowiem: „Tajemnicze są drogi Pana”. To były cuda, tak, ale nie wykraczające poza granice nauki. Były to prawdziwe, namacalne przykłady niewiarygodnej bezinteresowności, która w zadziwiający sposób odbudowała i odmieniła życie dziesiątków ludzi. Z USA – ze stanów Utah, Oklahomy, Illinois i Kalifornii – przyleciała grupa lekarzy, cieszących się międzynarodową sławą, aby w ciągu czternastu dni, począwszy od ósmego lutego, zająć się osiemdziesięcioma pacjentami, cierpiącymi z powodu chorób serca i ofiarować im nowe życie, za pośrednictwem przywiezionych ze sobą najnowocześniejszych urządzeń medycznych. Wartość pieniężna ich bezpłatnych usług wyniosła ponad 45 milionów rupii. Co dokładnie zrobili? Kim są ci cudotwórcy?

 Nowoczesne specjalizacje w kardiologii 

    To znakomici kardiolodzy, specjalizujący się w kardiologii interwencyjnej i elektrofizjologii. Jesteście zaintrygowani? Oto czym się trudnią – mówiąc prostym językiem. Kardiolodzy uczą się stawiania diagnoz i leczenia zaburzeń serca. Identyfikują nieprawidłowy rytm serca, a potem przekazują te dane kardiochirurgom, przeprowadzającym operacje. Jednak od niedawna, dzięki innowacyjnemu myśleniu i nowoczesnym technologiom, kardiologia przeszła od stawiania diagnoz do wykonywania zabiegów interwencyjnych, przypominających mini-operacje. Są one wykonywane w laboratoriach cewnikowania serca. Przynoszą pacjentom takie same korzyści jak wykonywane na otwartym sercu operacje  wstawiania bajpasów, ale bez skalpela i ran pooperacyjnych. 

 Oprócz kardiologii interwencyjnej, lekarze mają do dyspozycji elektrofizjologię, pozwalającą obserwować i diagnozować warunki, w których serce zaczyna bić nieprawidłowo, a potem leczyć ten objaw przy pomocy nowoczesnych technik i urządzeń. 

Wykonana praca 

  Mając to w pamięci, zobaczmy, co wydarzyło się w lutym 2010 r. w Instytucie Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai. 

    (Zamieszczony poniżej tekst zawiera specyficzne, niezrozumiałe nazwy techniczne, ale każdy, kto posiada wykształcenie medyczne, będzie w stanie go zrozumieć.) 

Wszystkie urządzenia przywieźli ze sobą. Trwało to od ósmego do czternastego lutego.

     W kolejnym tygodniu, to znaczy od piętnastego do dwudziestego lutego, trzech starszych elektrofiziologów, dr Roger Freedman, dr Sai Leela Dhanekula i dr Moeen Abedin implantowali rozruszniki (AICD)[1] i kardiowertery – defibrylatory serca (ICD)[2]. Przywieźli je z USA, poza kilkoma stymulatorami kupionymi w Indiach. 

Został wyleczony bez operacji na otwartym sercu, dzięki wstawieniu urządzenia zamykającego ubytek, kosztującego w Stanach 5 tysięcy dolarów (250 000 rupii). Jego ojciec zaniemówił z wrażenia, gdy usłyszał że zabieg był bezpłatny. Żeby uzmysłowić wam, co to oznacza, wyjaśnimy, czym jest operacja na otwartym sercu.

Dlaczego ta praca jest tak niezwykła?

    Przecina się mostek klatki piersiowej i podłącza serce do płuco-serca (to znaczy, krew z serca jest przetaczana przez sterylne rury do maszyny wykonującej zadania serca i płuc). Serce zostaje nacięte, zoperowane i zszyte. Następnie wyłącza się płuco-serce i gdy tylko serce podejmie pracę, zamyka się mostek, łącząc obie jego części drutem ze stali tytanowej, pozostającej na zawsze w ciele pacjenta. Operacja jest częścią procesu leczenia i łączy się z ryzykiem wystąpienia komplikacji pooperacyjnych, wtórnych infekcji, nie zdiagnozowanych alergii, osłabionych płuc, złego zrastania się rany itp. A na koniec tego wszystkiego, na klatce piersiowej pacjenta pozostaje trwała blizna. Pobyt w szpitalu wynosi od czterech do dziesięciu dni, w zależności od stanu chorego i stopnia trudności zabiegu. W Indiach cały ten proces – od momentu postawienia diagnozy, wykonania operacji i leczenia pooperacyjnego – mieści się w granicach 200 000 – 300000 rupii.

       W porównaniu, procedura wprowadzania cewnika do żyły udowej lub tętnicy i umieszczenia za jego pośrednictwem urządzenia zamykającego ubytek w sercu, trwa od trzydziestu do pięćdziesięciu minut. Następnie cewnik zostaje usunięty i pacjent wychodzi ze szpitala w 24 godziny od chwili przyjęcia! Skorzystał z tego nie tylko Ravi. Takich przypadków było jeszcze 44.

    Na tym polega praca kardiologów interwencyjnych. To, co robią elektro-fizjolodzy jest jeszcze bardziej pasjonujące. Implantują oni różnorodne, skomplikowane urządzenia, żeby monitorować, poprawiać i regulować rytm serca. 

Jakość i cena bezinteresownej służby

  Najniższa cena rozrusznika wynosi około 500 000 rupii, a kardiowertera – defibrylatora 950 000 rupii. W Indiach stymulator serca kosztuje mniej więcej 750 000 rupii. Wyobraźcie sobie, że te astronomicznie drogie urządzenia zostały bezpłatnie umieszczone w ciałach 25 pacjentów!

 Według danych udostępnionych przez przedstawiciela Saint Jude (przedsiębiorstwa produkującego sprzęt medyczny) ich firma w 2008 r. wyprodukowała zaledwie osiem stymulatorów dla pacjentów ze staniu Karnataka, a w 2009 r., trzynaście. 

 Instytut Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai w Whitefield implantował ich tyle w ciągu jednego tygodnia! To samo odnosi się do rozruszników i kadriowerterów. W ciągu roku produkuje się ich zaledwie kilka, podczas gdy w tym jednym tygodniu lutego wykonano ich rekordową ilość. 

Złote serca odpowiadające na boską miłość 

          Komu należy za to podziękować? Niewątpliwie Bogu. A także Jego nadzwyczajnym instrumentom, inicjatorom i wykonawcom cudów. Jeżeli wziąć pod uwagę szacunek, jakim ci wybitni lekarze cieszyli się w medycznym środowisku, był to naprawdę zespół marzeń. Na przykład, dr Roger Freedman jest dyrektorem kliniki kardiologicznej i profesorem medycyny w Centrum Nauk Medycznych w Utah. Dr Collin Cowley jest wice-dyrektorem Kardiologii Dziecięcej i wykładowcą pediatrii w Utah School of Medicine. Dr Keshav Nayak jest oficerem marynarki wojennej USA i kardiologiem interwencyjnym w Szpitalu Marynarki Wojennej w San Diego. Dr Moeen Abedin jest profesorem medycyny na wydziale elektrofizjologii Uniwersytetu w Oklahomie. W skład zespołu wchodziła także dr Sai Leela Dhanekula, która przez rok studiowała na Uniwersytecie Śri Sathya Sai w Anantapur, a obecnie praktykuje elektrofizjolog

    Ten cud miłości zaistniał także dlatego, że poprzedziła go czysta intencja połączona z miesiącami drobiazgowego planowania, uwzględniającego sytuacje awaryjne.

    Członkiem zespołu, który tak wspaniale to przygotował i poprowadził, był dr Sanjay Shah, szef wydziału kardiologii na Uniwersytecie w Utah i członek prestiżowego honorowego stowarzyszenia medycznego Alpha Omega Alpha. Gdy zastanawiałem się w jaki sposób przekazać uczucia pacjentów korzystających ze szlachetnych wysiłków tych ludzi, przyszedł mi na myśl wiersz Kenny Rogersa[3] pt. „Upiększyłeś moje życie”. 

   „Przypadkowy rym w niedokończonej piosence pozbawił ją harmonii.

   Dopóki się nie zjawiłeś(-łaś), prowadziłem bezsensowną egzystencję.

   Ty dodałeś(-łaś) jej barw. Co za miła niespodzianka.

   Zrozumiałem, czym może być życie.

   W twoich oczach jaśnieje ono łagodnym blaskiem.”

Współczucie jest ważniejsze od pieniędzy 

   W dniu otwarcia Instytutu Wyższych Nauk Medycznych Śri Sathya Sai, Bhagawan Baba powiedział:

   „Współczucie jest ważniejsze od pieniędzy. Niektórzy lekarze zastanawiają się, jak udaje nam się leczyć pacjentów za darmo. Czyste serce może dokonywać cudów. Każdy czyn rozpoczęty z czystym sercem ma zapewniony sukces. Pieniądze napływają, kiedy praca napełniona jest miłością i poświęceniem. Ludzie ofiarują konieczne fundusze, podtrzymujące wasze wysiłki... Ten szpital posiada boskie właściwości, które przyciągną tutaj cały świat.”

    Jakże to prawdziwe! To, co działo się w szpitalu w lutym 2010 r. było tylko drobną cząstką wspaniałej wizji Boga, przeznaczonej dla tego świętego domu uzdrawiania!

z H2H tłum. J.C.