ŚRIMAD BHAGAWATA SAPTAHA

    Śrimad Bhagawata jest jedną z 18 Puran, które pokazują człowiekowi drogę wyzwolenia poprzez mitologiczne opowieści o Awatarach, świętych, mędrcach, królach i wielkich wielbicielach Boga. Bhagawata zajmuje jednak wybitne miejsce w Puranach, opowiada bowiem o Panu Krisznie, który czczony jest jako Purnawatar (Awatar w pełni chwały). Bhagawata została po raz pierwszy opowiedziana w przeciągu siedmiu dni przez mędrca Śukę, syna mędrca Wjasy, królowi Parikszitowi, który był wnukiem Pandawów. Pobożne jej słuchanie przyniosło mu wyzwolenie. Ten święty obyczaj jest wciąż żywy w Indiach, a Bhagawata Saptaha (całotygodniowe opowiadanie Bhagawaty) dokonywane jest od czasu do czasu w różnych częściach Indii.

Całotygodniowe opowiadanie Bhagawaty

    Kontynuując ten obyczaj wykonano Bhagawata Saptahę w Praśanthi Nilayam – od 17 do 23 marca 2010 roku. Miejscem uroczystości była sala Sai Kulwant, pięknie ozdobiona na tę świętą okoliczność. Oprócz ozdób roślinnych i innych, cała sala została przystrojona obrazami przedstawiającymi różne sceny z Bhagawaty. 17 marca 2010 roku Bhagawan przybył do Sai Kulwant o 9:30 rano. Studenci śpiewali wedyjskie mantry. Po pobłogosławieniu wielbicieli boskim darśanem, Bhagawan rozpoczął uroczystości o godz. 9:40, zapalając na podwyższeniu świętą lampę. Wkrótce po tej ceremonii poproszono Śri Rituradźę Maharadźę, uczonego, który miał objaśniać Bhagawatę, o zajęcie miejsca na podium i rozpoczęcie tej świętej opowieści. Program rozpoczął się o 9:45 modlitewnymi inwokacjami do Guru, Pana Kriszny, Bhagawana Śri Sathya Sai Baby i różnych bóstw oraz bogiń w wykonaniu owego znakomitego mówcy. Następnie obszernie opowiedział on o znaczeniu Bhagawaty i przywołał słowa Pana Kriszny, wypowiedziane do Uddhawy – że Bhagawata jest niczym innym jak Jego własną postacią i ludzie mogą urzeczywistnić Go poprzez czytanie jej i słuchanie. Po tym nastąpiło śpiewanie  imienia Pana Narajany, do którego dołączyli chóralnie wszyscy zgromadzeni na sali wielbiciele. Przemawiający mówił następnie o związku pomiędzy Bhakti i Dźnaną (oddaniem i wiedzą) i stwierdził, że są one współzależne i konieczne do urzeczywistnienia Boga. Ten słynny znawca Puran mówił potem szeroko o opowieściach Narady i Gokarny, które objaśniły znaczenie tej wspaniałej Purany. Poranne spotkanie zakończyło arathi do Bhagawana o godz. 11:05. Wieczorem Śri Rituradźa Maharadź podjął opowieść o Bhagawacie. Na początek zaśpiewał śloki (wiersze), a po nich kirtan sławiący imię Pana Narajany, do którego dołączyli też chóralnie zgromadzeni na sali. Uczony opowiedział potem o rozmowie między mędrcem Wjasą i mędrcem Naradą, w której Wjasa powiedział Naradzie, że nie osiągnął spokoju wewnętrznego nawet po napisaniu Mahabharaty i innych Puran, po czym zwrócił sie do Narady o poradę odnośnie tego co ma zrobić, aby zdobyć pokój ducha. Wówczas Narada poradził Wjasie, aby napisał opowieść o Panu Krisznie. Po ułożeniu Bhagawaty, Wjasa poprosił swych uczniów, aby opowiedzieli ją mędrcowi Śuce, który później opowiedział ją królowi Parikszitowi, przez co ten osiągnął wyzwolenie. Tak oto Bhagawata stała się źródłem wyzwolenia dla całej ludzkości. Uczony zakończył pierwszy dzień opowiadania około godz. 6 wieczorem.

     Opowieść Bhagawaty ciągnęła się od 17 do 23 marca, będąc dla wielbicieli wspaniałą sposobnością aby napić się nektaru boskiego imienia Boga. Była ona przedstawiana zarówno rano jak i wieczorem przez całe siedem dni. Ponieważ prezentowana była w języku hindi, codziennie ok. 4 po południu wygłaszano streszczenie całodziennej jej części po angielsku dla korzyści tych, którzy  nie znają hindi.

    Podczas siedmiu dni trwania tej wyjątkowej prezentacji poza boską opowieścią o Panu Krisznie, uczony przedstawił wiele innych opowieści. Wśród nich były historie o Pandawach, mędrcu Kapili, Dhruwie, królu Prithu, Panu Ramie, Dźada Bharacie, Adźamilu, Prahladzie, Gadźendrze, cesarzu Balim, królu Ambariszy, Dźarasandzie i Sudamie. Wszystkie one zostały opowiedziane z wielkim oddaniem i były przeplatane poetyckimi kompozycjami, pobożnymi pieśniami, kirtanami i oświecającymi przypowieściami ze świętych ksiąg.   Inną szczególną cechą tej prezentacji było to, że mówca nieodmiennie łączył opowieści z historią życia, naukami i misją Bhagawana Śri Sathya Sai Baby, który zaszczycał uroczystość Swoją boską obecnością podczas większości z tych spotkań.

Muzyka z boskiego natchnienia

    Oprócz opowiadania boskich historii o Panu Krisznie, czemu towarzyszył sankirtan boskiego imienia, odbyły się wspaniałe przedstawienia muzyczne w wykonaniu grupy bhadżanowej z Praśanthi Nilayam, które nasyciły całe otoczenie boskimi wibracjami. Pierwsza prezentacja tej podnoszącej duchowo, nabożnej muzyki miało miejsce 18 marca 2010 roku. Program rozpoczął się o godz. 5:50 po południu po tym, jak Śri Rituradźa Maharadź  zakończył opowiadanie Bhagawaty. Na początek artyści zaśpiewali dwa bhadżany Miry, po których nadeszła kolej na kirtan Purandaradasa i utwór Thjagaradźy w języku telugu oraz nabożną pieśń w języku tamil. Swoje przedstawienie zakończyli bhadżanem "Siwa Siwa Siwa Siwa Dźanaraada". Całość została wykonana w duchu pobożności i była pokazem melodii, muzyki i rytmu w najlepszym wydaniu. Program zakończył się o 6:40 zaśpiewaniem Bhagawanowi arathi.

    Swój następny program śpiewacy przedstawili 19 marca po zakończeniu opowiadania Mahabharathy o godz. 5:50 po południu. Jego szczególną cechą było to, że wszystkie utwory pochodziły od Baby – albo je osobiście napisał albo zaśpiewał podczas Swoich dyskursów. Wszystkie te kompozycje poprzedzał komentarz tematyczny. Program rozpoczęty pieśnią "Wasuki Śajana..." (ten, który spoczywa na wężu Wasuki) zaśpiewaną złotym głosem Bhagawana, zamknięty został utworem "Enta Bhagjamo Entati Sowbhagjamo" (jakimiż szczęśliwcami są wielbiciele Bhagawana!). Po tych grupowych pieśniach, śpiewacy wystąpili z kilkoma pieśniami solo, opisującymi chwałę Bhagawana. Program zakończyło arathi do Bhagawana o 6:40 po południu.

    Występ śpiewaków 20 marca rozpoczął się po zakończeniu opowiadania Bhagawaty przez Śri Rituradźę Maharadźę, co nastąpiło o godz. 6:15 po południu. Przedstawienie obejmowało 18 wierszy i pieśni ułożonych przez Bhagawana Śri Sathya Sai Babę na temat Bhakti Radhy – niektóre z nich zaprezentowano w wykonaniu Bhagawana. Pierwszy utwór „Kriszna Harey” oddawał subtelne uczucia matczynej miłości Jaśody do Kriszny. Po jego wykonaniu przez śpiewaków, kolejna pieśń popłynęła złotym głosem Bhagawana. Po niej nadeszła kolej na fantazję muzyczną, która oczarowała słuchaczy. Ostatnią pieśnią tego występu był wzruszający utwór „Pata Padumaa Kriszna” – ostatnia prośba Radhy do Kriszny, by zagrał dla niej na Swoim flecie, co przeniosło ją do królestwa czystego duchowego zachwytu. Kriszna po tym nigdy już nie dotknął fletu. Pieśń uchwyciła subtelny motyw miłości Radhy, pasterek i Jaśody do Kriszny, który to motyw stanowi najbardziej podnoszącą duchowo część Bhagawata Purany. Każda pieśń była dobrze wykonana i na zakończenie programu trudno było stwierdzić, który utwór był najlepszy, bowiem wszystkie jaśniały jak klejnoty. Te wszakże wykonane złotym głosem Bhagawana dodały całości blasku i uroku. Program zakończyło arathi do Bhagawana o 7:05 wieczorem.

    Śpiewacy z Praśanthi Nilayam wystąpili po raz czwarty z nabożną muzyką i śpiewem 21 marca. Rozpoczęli o 6:30 po południu po zakończeniu piątego dnia opowiadania Bhagawaty w wykonaniu Śri Rituradźy Maharadźy. Otwierając swoje przedstawienie znaną pieśnią nabożną Badźe Muralija Badźe (Kriszna gra na flecie), śpiewacy zachwycili słuchaczy pieśniami w telugu i hindi, które zawierały też pewne wstawki klasyczne. Występ zakończył się pieśnią poświęconą Bhagawanowi. O godz. 7:10 ofiarowane zostało arathi, które dopełniło całości.

   22 marca religijny program muzyczny w wykonaniu śpiewaków z Praśanthi Nilayam składał się z pięciu utworów. Rozpoczynając swój występ o 5:35 po południu pieśnią w hindi Sai Ke Darbar Mein (na królewskim dworze Sai), śpiewacy wykonali następnie stotrę[1] Krisznam Wande Dźagadgurum (Ofiarowuję pozdrowienia Krisznie, nauczycielowi świata). Po dwóch kolejnych pięknych pieśniach, zakończyli swe przedstawienie pieśnią w telugu Ćinni Kriszna Muralidhara (Mały Kriszna trzymający Swój flet). O 6:05 wieczorem ofiarowano Bhagawanowi arathi, co zakończyło program dnia.

    Śri Rituradź Maharadź zwieńczył opowiadanie Bhagawaty siódmego dnia, 23 marca 2010 roku o godz. 5:50. Śpiewacy z Praśanthi Nilayam zapewnili wspaniałe zakończenie tego programu, dając szóste już przedstawienie muzyczne. Rozpoczynając swój występ utworem Bhagawana Aa Nanda Balude Ananda Baludai (Ten syn Nandy przyszedł, aby dać nam Anandę), śpiewacy zaśpiewali trzy kolejne pieśni – jedną w hindi Nirbal Ke Bal Diin Ke Bandhu (Jest siłą słabych i przyjacielem pogrążonych w nędzy) oraz dwie inne w telugu, wszystkie świetnie oddane, ze znakomitą muzyką i melodią. Program zakończyło arathi o godz. 6:10 po południu. Na zakończenie wspaniałej prezentacji Bhagawata Saptahy w Praśanthi Nilayam, Bhagawan obsypał Swymi błogosławieństwami Śri Rituradźę Maharadźę. Uczony, jak też muzycy i śpiewacy, którzy zapewnili mu wsparcie muzyczne, zostali również pobłogosławieni przez Bhagawana rozmową następnego dnia. 

Z Sanathana Sarathi-IV tłum. Grzegorz Leończuk


[1] Stotra – hymn pochwalny ku czci bóstw.

 

Stwórz darmową stronę używając Yola.