numer 38 kwiecień-maj-czerwiec  2007 

Śri Sathya Sai Dina Dźanodharana Patakam

źródło: http://media.radiosai.org/Journals/Vol_05/01APR07/11-prasanthi-diary.htm

sierocińce Sathya Sai w okręg Andra Pradeś  

 „Idźcie do biednych i opuszczonych. Prawdziwa pomoc polega na dostrzeganiu Wszechmogącego w człowieku ubogim i pozbawionym środków do życia” – mówi Swami. Zgodnie z tą maksymą Bhagawan Śri Sathya Sai Baba w 2000 r. zaczął organizować w Puttaparthi Dinadźanodharana Patakam [Osiedle (pataka) Wspierania (dharana) Osób (dźana) Biednych (dina)]*

    W ramach tego projektu Swami zapewnił darmowe mieszkanie, wyżywienie, naukę i opiekę medyczną nieszczęśliwym dzieciom, które straciły rodziców, gdy były jeszcze małe. Obecnie są przygotowywane do stania się przykładnymi ludźmi.

adoptowane dzieci z okręgu Khammam 

nauka Wartości Ludzkich w zachodnim  Godavari

Z inspiracji Swamiego i przyjmując tę maksymę, jako Jego boskie polecenie, w okręgu Khammam stanu Andhra Pradeś zaczęto organizować Śri Sathya Sai Dina Dźanodharana Patakam dla zaledwie siedmiorga dzieci. 

 Stopniowo projekt ten rozrósł się na dziewięć innych okręgów tego stanu, mianowicie: Arasavalli w okręgu Srikakulam, Lakshmipuram w Vizianagaram, Tanuku w West Godavari, Khammam i Kothagudam w Khammam, Vangal w Medak, Kalvakunti i Vanaparthi w Mahaboobnagar, Sarornagar w Hyderabad i Vijayawada w okręgu Krishna. W sumie korzysta z niego 100 dzieci. 

siertoty w Vizianagaram przed swoim domem 

          Projekt jest realizowany w planowy sposób, od etapu rekrutacji dzieci aż do ich zatrudnienia. Wybór następuje na następujących zasadach:

1.   Dziecko nie ma rodziców lub tylko niepracującą matkę, która nie ma środków na utrzymanie rodziny.

2.   Dziecko powinno być w wieku od sześciu do trzynastu lat.

3.   Dziecko powinno być zainteresowane uczeniem się.

4.   Dziecko powinno być zdrowe.

          Dzieci są sprawdzane w centrach Sai w celu rozpoznania jak sprawuje się w nauce. W przypadku pozytywnych wyników, dziecko umieszcza się w szkole z językiem angielskim.

          Wstępując do Dinadźanodharana Patakam, uczeń staje się członkiem rodziny Sai. Musi teraz przestrzegać reguł i rozkładu dnia wymaganych od każdego ucznia. Obowiązujący dzienny rozkład zajęć jest tak pomyślany, by zapewnić wszechstronny rozwój uczniów. Wygląda on następująco:

5:30 – 6:00 Omkar, Suprabhatam i Nagarsankirtan

6:00 – 6:15 Gimnastyka

6:15 – 7:45 Śniadanie

8:00 – 13:40 Nauka w szkole

13:45 – 14:15 Lunch

14:15 – 15:30 Odpoczynek

15:30 – 16:00 Mleko i przekąski

16:00 – 17:00 Zabawy na zewnątrz

17:15 – 17:45 Bhadźany i zajęcia Bal Wikas

18:00 – 19:30 Uczenie się

19:45 – 20:15 Kolacja

20:20 – 20:30 Modlitwa i mleko

20:30 – 5:00 Czas snu

          Jeden z nauczycieli Dinadźanodharana Patakam zauważa: „Taki rozkład zajęć pomaga uczniom nauczyć się ścisłej dyscypliny i punktualności w codziennym życiu. Dokładamy wszelkich wysiłków, aby uczniom zapewnić dobre zdrowie fizyczne i psychiczne.”

          Ale zwraca się tam uwagę nie tylko na zdrowie fizyczne i psychiczne. Dba się także o aspekt emocjonalny, gdyż większość uczniów to sieroty. Z tego powodu, podczas świąt takich jak Sankranti, Diwali i innych, dzieci te zaprasza się do domów wielbicieli Sai, aby mogły uczestniczyć w obchodach razem z dziećmi rodziny. Sprawia to, że uświadamiają sobie, iż mają bliskich, którzy ich kochają i zależy im na nich.

          Poza zapewnieniem dobrej edukacji, nauczyciele podejmują się wpajania uczniom wartości ludzkich: satji, dharmy, śanti, premy i ahimsy. Osiąga się to poprzez opowiadania zaczerpnięte z hinduskiej kultury i duchowości. W Dinadźanodharana Patakam uczniowie uczestniczą w akcjach służebnych, uczą się sztuk pięknych, muzyki i tańca, recytują hymny wedyjskie. Kształtują się w ten sposób na przykładnych obywateli Indii. Jak to ujął jeden z nauczycieli, „Są przysposabiani do roli idealnych obywateli poprzez wykonywanie bezinteresownej służby, aby mogli stać się przykładnymi pracownikami i wartościowymi obywatelami Indii.”

 3 marca 2007 r. dzieci te w Boskiej obecności przedstawiły wiązankę programów pod nazwą Puszpańdźali [Garść kwiatów], która obejmowała występ zespołu, recytację Wed, tradycyjne bhadźany Pandhari, relację z przeżyć w Dinadźanodharana Patakam oraz sztukę muzyczną zatytułowaną „Dźagriti”, co znaczy „Przebudzenie.”

dzieci po występie 

występ dzieci z sierocińców Sathya Sai 

[z http://media.radiosai.org/Journals/Vol_05/01APR07/11-prasanthi-diary.htm, kwiecień-2007 tłum. KMB]

powrót do spisu treści numeru 38 kwiecień-maj-czerwiec  2007 


MYŚL DNIA  15.04.2007 r.

Wykształcony człowiek musi umieć dostrzec różnicę między tym, co jest mało ważne a tym, co jest znaczące, między tym, co jest ulotne i tym, co jest trwałe. Nie może biec za tym, co błyszczy i czaruje, lecz zamiast tego musi szukać tego, co jest prawdziwe i wartościowe. Musi wiedzieć jak utrzymać ciało w dobrym stanie, zmysły pod ścisłą kontrolą, jak właściwie kontrolować umysł, jak utrzymywać ostry i czysty intelekt, nieskrępowany przez uprzedzenia i nienawiść oraz uczucia nietknięte przez egoizm.

-BABA    www.sathyasai.org.pl


* Pisaliśmy o takim osiedlu, Sathya Sai Nagar, kilka lat temu w SM Nr 22 w artykule Własne dzieci Boga.

 

 

Stwórz darmową stronę używając Yola.