Śri Sathya Sai Baba............................. ŚWIATŁO MIŁOŚCI

numer 27 - maj-czerwiec 2005

Obchody święta Ugadi - 9 kwietnia 2005

9 kwietnia 2005 w hinduskim kalendarzu lunarnym dzień Ćaitra Shuddha Padjami jest obchodzony jako Dzień Nowego Roku w stanach Andhra Pradeś, Karnataka i Maharaśtra. Słowo ‘Ugadi’ wywodzi się z sanskryckiego słowa ‘Jugadi’. Oznacza ono początek nowej jugi czyli ery. Legenda mówi, że był to dzień, w którym Pan Kriszna porzucił ciało sygnalizując koniec Dwapara Jugi i początek Kali Jugi. Wierzy się także, że tego dnia Brahma stworzył wszechświat. Nowy rok nosi nazwę Parthiwa i jest dziewiętnastym rokiem w sześćdziesięcioletnim cyklu hinduskiego systemu kalendarzowego.

     W domach w Andhra i Karnatace nowy rok jest inaugurowany z odświętną gorliwością. Festony liści mango zdobią drzwi symbolizując pomyślność. Barwne dekoracje ‘rangoli’ pstrzą się na ołtarzach i portykach domostw. Tradycja nakazuje, aby tego dnia spożywać ‘ugadi paćadi’, jedyną w swoim rodzaju mieszankę sześciu składników: cukru palmowego, niedojrzałego mango, chili, soli, soku z owocu tamaryndy i liści nim, reprezentującą sześć smaków: słodki, kwaśny, ostry, słony, pikantny i gorzki. Jest to symboliczne przypomnienie, że powinniśmy akceptować menu jakie oferuje nam życie, przyjemne i nieprzyjemne, z jednakową gotowością i hartem ducha. Inną tradycją wiążącą się z Ugadi jest ‘Panćanga Śrawanam’ czytanie almanachów, które mówią nam, co pozycje planet i gwiazd mają dla nas w zanadrzu w nadchodzącym roku.

      Obchody święta Ugadi w Prasanthi Nilayam zaczęły się po darszanie Swamiego w Sai Kulwant przemówieniem S.V.Giri, byłego prorektora Instytutu Wyższego Nauczania Śri Sathya Sai. Śri Giri zaczął od wyrażenia nadziei, że rok ‘Parthiwa[1]’, który właśnie się zaczął i który stał się osiemdziesiątym rokiem Jego Adwentu, będzie także rokiem ‘Parthiwasa[2]’ naszego ukochanego Bhagawana. Opisał Bhagawana jako Sadguru i zacytował wersety z mantry Śikśawalli z Upaniszad Taitirija dotyczące idealnych przymiotów, jakie muszą posiadać wielbiciele Bhagawana. (…) Po przemówieniu Śri Giri’ego członkowie Organizacji Służebnej Sri Sathya Sai z Hyderabadu - stolicy stanu Andhra Pradeś przedstawili program zawierający tradycyjne ‘Panćanga Śrawanam’, po czym nastąpiły różnorodne melodie i inspirujące pieśni na chwałę Bhagawana. Poranny program zakończył się arathi ofiarowanym Bhagawanowi.

     Popołudniowy program zaczął się oświecającym (ang. illuminating) przemówieniem Śri Sanjaya Sahani - kierownika  kampusu Instytutu Wyższego Nauczania Śri Sathya Sai w Brindawanie. Śri Sahani mówił o świętości czasu. Zaczął od przestrogi, że Bóg jest wielbiony jako Pan Czasu i ten, który przekracza czas. Dlatego czas, który jest nam wyznaczony na tym polu działania zwanym ziemią, musi być wykorzystany w możliwie najlepszy sposób. A najlepszym sposobem, aby tak się stało jest podążanie za wedyjskim zaleceniem: „Paropakarartham idam shariram”. Co znaczy - „ciało zostało nam dane, byśmy służyli naszym współbraciom”. Mówca podał nam mały przykład, aby zilustrować nastawienie potrzebne do takiej służby.

     Pewnego razu bramin natknął się na cielę, które wpadło do rowu z grząską wodą. Wiejscy ulicznicy zrobili sobie zabawę naśmiewając się z cielaka walczącego, aby wydostać się z rowu. Przepełniony litością dla cierpiącego zwierzęcia bramin wszedł do grząskiego rowu, aby uratować cielę. Ulicznicy rozgniewali się na bramina, że popsuł im zabawę i złościli się na niego. Bramin wytłumaczył im, że nie uratował cielaka, aby ulżyć jego niedoli, zrobił to raczej, aby uśmierzyć cierpienie, które czuł patrząc na trudne położenie cielęcia. Podobnie - mówił Śri Sahani - musimy rozumieć, że kiedy służymy innym, w istocie służymy samym sobie, ponieważ w gruncie rzeczy jesteśmy jednością z całym Stworzeniem. Kiedy służenie jest spełniane z takim nastawieniem, możemy być pewni, że prawdziwie uświęcamy nasz czas, zakończył Śri Sahani.

     Bhagawan w Swoim dyskursie powiedział, że pierwiastek miłości jest jednakowo obecny we wszystkim, chociaż stopień przejawienia się go, może być różny. Przytoczył strofy świętego Thjagaradży, w których mówi on, że Bóg jest obecny jako Miłość we wszystkich istotach, od maleńkiej mrówki do Pana Brahmy i Pana Śiwy. Swami skomentował także obecną sytuację, mówiąc, że człowiek, w swojej chciwości i egoizmie szybko wyczerpuje zasoby, w które zaopatrzył go Bóg. Powiedział, że tylko wtedy, gdy człowiek odrzuci swój egoizm, może wznieść się na poziom boskości. Bhagawan przytoczył także epizody z Ramajany i stwierdził, że Ramajana jest ponadczasowym eposem, przechowującym ideały miłości i dzielenia się dla całego rodzaju ludzkiego. Oznajmił, że wkrótce świat będzie przemieniony według boskiego porządku, według którego będzie jedna religia i jedna kasta, a cała ludzkość zjednoczy się. Bhagawan zakończył dyskurs bhadżanem Rama, Rama, Sita…

      Po dyskursie członkowie Organizacji Służebnej Śri Sathya Sai zaprezentowali program muzyczny. Na zakończenie programu rozdawano prasadam a po przyjęciu arathi Bhagawan udał się do Swojej kwatery w Purnaczandrze.                                           Z  www.srisathyasai.org.in  tłum. J.R.

powrót do spisu treści numeru 27 - maj-czerwiec 2005